Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Περάσαμε σε άλλες εποχές, δύσκολες και ακατανόητες. Βρισκόμαστε εν μέσω θυελλωδών μηνυμάτων που αποκαλύπτουν τη γύμνια του πολιτικοκοινωνικού συστήματος, που άλλους ευνοεί και άλλους καταστρέφει με συνοπτικές διαδικασίες. Η απογύμνωση του κράτους και των πολλάκις διεφθαρμένων υπηρεσιών του έλαβε χώρα σε μια χρονική περίοδο όπου οι «άπειροι» στη χώρα τούτη σιγοψιθύριζαν ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ οι «έμπειροι» είχαν δει από καιρό το δράμα να πλησιάζει. Ουδείς, όμως, από τους τελευταίους δεν φρόντισε ούτε αισθάνθηκε την ανάγκη να προειδοποιήσει το λαό για το κακό που τον περιμένει. Γιατί να το κάνουν άλλωστε; Οι «έμπειροι», γιατί περί αυτών ο λόγος, άφησαν την κατάσταση να ξεφύγει από κάθε έλεγχο και τύψεις δεν αισθάνθηκαν πως τα ήξεραν όλα αλλά δεν μίλησαν. Κάποιοι «εμπειρότεροι» από δαύτους αισθάνθηκαν πως θα επιβιώσουν αναίμακτα ή πως θα ξεφύγουν με ελαφρά πηδηματάκια. Οι «άπειροι» υποψιάζονταν κάτι αλλά δεν ήξεραν το μέγεθος του προβλήματος. Στους εμπειρότερους των έμπειρων κατατάσσονται και οι «ήρωες» του ελληνικού κοινοβουλίου, οι τριακόσιοι πολεμιστές που φύλαγαν και φυλάσσουν τα στενά της διαφθοράς. Ξεκίνησαν τότε λοιπόν τα «θαρραλέα» ΜΜΕ και άρχισαν να σπέρνουν φήμες πως κάτι κρύβεται πίσω από την όλη ιστορία. Ήταν και αυτοί «έμπειροι», γνώστες του τι επακολουθεί μετά από το συνεχιζόμενο φαγοπότι. Πολλοί τότε από τους «άπειρους» υποψιάστηκαν πως θες τα υποβρύχια που γέρνουν, θες η Siemens και τα κάλπικα στοιχεία για το έλλειμμα, κάτι υποβόσκει και κρύβεται και δη με «έμπειρο» τρόπο. Ξεσηκώθηκαν, λοιπόν, της Ελλάδας οι κολασμένοι, αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και όπου βλέπουν πολιτικό, του επιτίθενται βάναυσα. Αιτία όλα τούτα τα στοιχεία που σιγά σιγά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οι αλχημείες των πολιτικών και τα αλισβερίσια με τους μεγαλοεπιχειρηματίες που καθορίζουν τις τύχες του κόσμου, «έμπειροι» γνώστες του αντικειμένου και αυτοί. Οι επιθέσεις και οι κραυγές «κλέφτες κλέφτες!» δονούν από καιρό πια την ατμόσφαιρα. Οι πρώην «άπειροι» πέρασαν στην αντεπίθεση και καταδιώκουν ό,τι κινείται και τους θυμίζει διαπλοκή. Τι γίνεται όμως μετά; Ποιο το αποτέλεσμα από παρόμοιου τύπου επιθέσεις; Μήπως η τυφλή βία κατά των πολιτικών επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Ή μήπως παρόμοιου τύπου συμπεριφορές οδηγούν απλά σε αδιέξοδο και σε εκ νέου περίπλοκες παρενέργειες, ειδικά σε μια περίοδο όπου τα πράγματα δεν κυλούν και τόσο καλά για τη χώρα; Η βία δεν έλυσε ποτέ προβλήματα, ειδικά στις περιπτώσεις όπου οι «έμπειροι» απείχαν παρασάγγας από τους «άπειρους» σε ευρηματικότητα. Η απόσταση αυτή βέβαια δημιουργούσε και δημιουργεί αγεφύρωτα χάσματα και εκνευρισμό, όμως ποτέ η απόσταση αυτή δεν καλύφθηκε με τη βοήθεια της βίας. Εξάλλου, ούτε έτσι οι «άπειροι» θα μάθουν ποτέ την αλήθεια, μια αλήθεια που θα κρατήσουν ως επτασφράγιστο μυστικό οι «έμπειροι» γνώστες της κατάστασης που μπορεί να δημιουργηθεί αν ο κόσμος τα μάθει όλα. Με δεδομένη την επικρατούσα οργή όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο αισιόδοξα. Ο κόσμος σπάει την «απειρία» του και διαχειρίζεται βίαια τις καταστάσεις όταν βλέπει στο πρόσωπο των πολιτικών μονάχα διαφθορά και ατασθαλίες. Ανεξέλεγκτες βίαιες ενέργειες φιγουράρουν ως ρεβάνς στα μάτια των ως τώρα ανυποψίαστων, που εν ριπή οφθαλμού νοιώθουν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Έτσι, οι υπόγειοι κύκλοι της διαφθοράς μένουν για μια ακόμη φορά ανέπαφοι. Και το λέω αυτό γιατί δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που «παίζουν μπάλα» στο διεφθαρμένο παιχνίδι της κοινωνικής εξαπάτησης. Είναι και άλλοι από πίσω - και όχι λίγοι αυτοί που κρύβονται πίσω από τη συνεχιζόμενη «απειρία». Γιατί πολλοί από τους πολίτες καταπίνουν αμάσητη την τροφή των μεγάλων ΜΜΕ, που έχουν τους λόγους τους να απαξιώνουν ενίοτε το πολιτικό σύστημα. Που προβάλλουν μετά μεγάλης θελήσεως τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και της τρόικας ότι με τις θυσίες η χώρα κάνει προκοπή. Και μιας και η «απειρία» σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται κανόνας, η τροφή χρησιμεύει ως στάχτη στα μάτια του κόσμου και εμπόδιο για την αποκάλυψη του ευρύτερου σχεδίου της «έμπειρης» εξαπάτησης. Αυτά, για όσους νομίζουν ότι με πύρινες ενέργεις ξεκαθαρίζονται οι υποθέσεις. Για όσους δεν διαχειρίζονται σωστά την εγκράτειά τους. Γιατί η εξαπάτηση έχει μέλλον και τα μηνύματα που θα απογυμνώνουν σταδιακά το ανάλγητο κράτος είναι ακόμη πολλά. Αρκεί να επιδειχθεί η δέουσα υπομονή, η χαρακτηριστική εκείνη συνήθεια των «έμπειρων» που τους βοηθά πάντα να ξεγλιστρούν σαν χέλια. Σε αυτή την περίπτωση μόνο η αυτοοργάνωση των πολιτών για την κοινωνική αντιπαράθεση μέσα από τις γειτονιές και τα αυτόνομα συμβούλια θα μπορούσε να επιφέρει μια ειρηνική αλλά συστηματική αλλαγή που τόσο τρέμει το επίσημο κράτος. Γιατί πολύ απλά ακόμη και οι συνιστώσες των όποιων εναλλακτικών αριστερών κομμάτων εξυπηρετούν δια της κοινοβουλευτικής παρουσίας το πολυσυλλεκτικό κράτος, με κόμματα που αποπροσανατολίζουν και βουλευτές επί τετραετίας ούτε κατά διάνοια ανακλητούς, αφού μέσα σε αυτό ακριβώς το κοινοβούλιο γίνονται τα μεγαλύτερα και καλύτερα παζάρια.