Σοβαρά ερωτήματα για την τήρηση της νομοθεσίας στη χρήση των λεγόμενων αλιευτικών εργαλείων παγίδων, όπως είναι τα νταβούλια και οι κιούρτοι, προκύπτουν αναφορικά με την αλίευση των χταποδιών.

Πολύ συχνά τους τελευταίους μήνες, φτάνουν στο «Δ» καταγγελίες πολιτών, οι οποίοι αναφέρουν ότι γίνεται υπεραλίευση χταποδιών κυρίως με νταβούλια στην περιοχή μας, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι περιορισμοί που υπάρχουν, τόσο για το μέγεθος και το βάρος των χταποδιών που επιτρέπεται να αλιεύονται, όσο και για τις χρονικές περιόδους που μπορεί να γίνεται η χρήση των εργαλείων αυτών.  

Οι καταγγελίες αφορούν κυρίως σε τρία ζητήματα. Το πρώτο αφορά στο βάθος της θάλασσας που επιτρέπεται να γίνεται η αλίευση. Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 157/2004, όπου καθορίζονται οι λεπτομέρειες για το ψάρεμα των χταποδιών, η αλίευση του συγκεκριμένου είδους επιτρέπεται να γίνεται σε βάθος άνω των 10 μέτρων.

Δυστυχώς, πολύ συχνά αναφέρονται περιστατικά αλίευσης χταποδιών σε πολύ μικρότερα βάθη και πολύ κοντά στην ακτή.

Το δεύτερο ζήτημα που αναφέρουν οι καταγγελίες και θεωρείται ιδιαίτερα σοβαρό, είναι το βάρος των χταποδιών. Ο νόμος απαγορεύει ρητά την αλίευση χταποδιών κάτω των 500 γραμμαρίων. Σε περίπτωση που αλιευτεί τέτοιο χταπόδι, ο ψαράς οφείλει να το ρίξει πίσω στη θάλασσα. Δυστυχώς, ούτε και αυτός ο περιορισμός τηρείται, με αποτέλεσμα να πιάνονται πολύ μικρά χταπόδια, τα οποία δεν προλαβαίνουν να αναπτυχθούν και να αναπαραχθούν.

Το τρίτο ζήτημα αφορά στο χρόνο αλίευσης με το νταβούλι. Ο νόμος απαγορεύει την αλίευση με το συγκεκριμένο εργαλείο από την 1η Ιουλίου έως και τις 30η Σεπτεμβρίου.

Τα αποτελέσματα της υπεραλίευσης των χταποδιών, αλλά και της παράνομης αλίευσης άλλων θαλασσίων ειδών, θα τα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια, όταν οι θάλασσές μας πλέον θα στερέψουν με σοβαρότατες συνέπειες για την αγροτική οικονομία, το εμπόριο και τη διακίνηση αλιευμάτων, όχι μόνο στον τόπο μας, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα.

ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το πρόβλημα αναγνωρίζεται και από το Τμήμα Αλιείας της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Ο αρμόδιος προϊστάμενος και ιχθυολόγος Μ. Πασπάτης, αναφέρει ότι και η ίδια η υπηρεσία γίνεται πολύ συχνά δέκτης καταγγελιών και παραπόνων για διάφορα περιστατικά που αφορούν στη χρήση των αλιευτικών παγίδων.

«Γνωρίζουμε πολύ καλά το πρόβλημα της υπεραλίευσης των χταποδιών στην περιοχή μας, όμως, δυστυχώς, η υπηρεσία μας ως τμήμα αλιείας δεν έχει τη δυνατότητα να παρέμβει, να κάνει ελέγχους και να βεβαιώσει πρόστιμα. Συνεργαζόμαστε στενά με το Κεντρικό Λιμεναρχείο Μυτιλήνης, ωστόσο είναι κατανοητό πως είναι αδύνατον να ελεγχθούν όλες οι θάλασσες και οι ακτές του νησιού μας, σε μια δύσκολη περίοδο όπως είναι αυτή που διανύουμε, δεδομένου ότι υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Το θέμα το έχουμε αναφέρει πολλές φορές, κι εγώ ο ίδιος προσωπικά στο Υπουργείο, ζητώντας να βρεθεί μία λύση. Πρόσφατα έλαβα προφορική διαβεβαίωση ότι το επόμενο διάστημα θα γίνει τροποποίηση της νομοθεσίας και πλέον τα στελέχη του Τμήματος Αλιείας θα έχουν τη δυνατότητα ελέγχου σε ιχθυοπωλεία, ταβέρνες κ.λπ., ώστε να διαπιστώνουν αν τηρούνται οι οδηγίες, κυρίως για το μέγεθος των αλιευμάτων, αλλά και για την περίοδο αλίευσής τους».

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Φυσικά τα χταπόδια δεν είναι τα μόνα αλιεύματα που πλήττονται από αυτό το φαινόμενο. Πολύ συχνά σε ιχθυοπωλεία πωλούνται διάφορα όστρακα ή ξιφίας και τόνος σε περιόδους απαγόρευσης. Ιδιαίτερα στον ξιφία υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, αφού είναι ένα είδος που πλήττεται στις θάλασσες εξαιτίας της ανεξέλεγκτης αλιείας. Για τη Μεσόγειο και τα διεθνή ύδατα, απαγορεύεται η αλίευση του ξιφία το Μάρτιο, τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο, ενώ για την ελληνική επικράτεια όπου υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, η απαγόρευση επεκτείνεται για δύο ακόμη μήνες, το Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο.

Ανάλογες απαγορεύσεις ισχύουν και για την αλίευση του μακρύπτερου τόνου και του ερυθρού τόνου.

Για τον τελευταίο μάλιστα, στη Λέσβο, υπάρχει καθολική απαγόρευση, λόγω του ότι είναι ιδιαίτερα σπάνιος.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, τόσο από τους ερασιτέχνες, όσο και από τους επαγγελματίες αλιείς, είναι ότι η τήρηση της κείμενης νομοθεσίας δεν αποτελεί απλή υποχρέωση απέναντι στην πολιτεία, αλλά ανάγκη υψίστης σημασίας, ώστε να διατηρηθεί η ισορροπία στις θάλασσές μας, οι οποίες τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά έχουν στερέψει από κάποια πολύτιμα είδη ψαριών και αλιευμάτων.