Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Αυτό που λείπει από την Ελλάδα της κρίσης και ύφεσης δεν είναι μόνο η αδυναμία των πολιτών να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις αλλά η ατολμία που για πολλούς έχει εξήγηση και η αναβλητικότητά τους σε ότι αφορά την αντίδρασή τους σε κάθε είδους περικοπές. Οι τελευταίες δεν αφορούν μόνο τα χρήματα αλλά και τις κοινωνικές κατακτήσεις που χάνονται με γοργούς ρυθμούς λόγω των προεχουσών αναγκών που επιβάλλονται από άλλους.

Η κατ' επίφασιν αριστερή κυβέρνηση έχει υποχρεώσει τους πολίτες σε παθητική στάση, αφού δεν ξέρουν καν αν υπάρχει αύριο, παρά τις μεγάλες εξαγγελίες περί συνεργασιών με οικονομικούς γίγαντες όπως η Κίνα. Προκαλεί εντύπωση πως ο Αλέξης Τσίπρας από πολέμιος των συναλλαγών με τους «συνήθεις υπόπτους» για παντός είδους εκμετάλλευση, τώρα γίνεται υπέρμαχος και θερμός συζητητής εκτεταμένων συζητήσεων περί εκμετάλλευσης του ελληνικού εδάφους για την μετατροπή της χώρας σε οικονομικό πέρασμα ανάμεσα στην Κίνα και την Δύση.

Προκαλεί εντύπωση, πώς από την θέση του διαμαρτυρομένου, βρίσκεται τώρα στην υπερασπιστική γραμμή των μεγαλοεπενδύσεων που κατά τα άλλα είχε βάλει ως στόχο όταν ήταν στην αντιπολίτευση, στηλιτεύοντας τις όποιες παραχωρήσεις και χαρακτηρίζοντάς τες ως «ξεπούλημα» και «προδοσία». Από την νέα του θέση, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει ανοιχτά την υποκλοπή δεξιών ψηφοφόρων, στα πλαίσια μιας ανοιχτής φιλελεύθερης πολιτικής που μπερδεύει τον κάθε πολιτικό παρατηρητή. Και όλα αυτά την στιγμή που μοιράζονται εγκύκλιοι στις εφορίες για τα νέα μέτρα που έπονται.

Όλες τούτες οι θεαματικές κινήσεις, όταν οι πολίτες συρρέουν στις εφορίες να κάνουν ρυθμίσεις γιατί τα χρωστούμενα είναι πολλά. Σήμερα πλέον με ρυθμίσεις τα βγάζουν πέρα τα νοικοκυριά, με δόσεις στο διηνεκές και συναλλαγές που από καιρό έχουν πάψει να γίνονται μέσω πιστωτικών καρτών, γιατί δεν υπάρχει ρευστό να πληρωθεί το παραμικρό. Και η κατάσταση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί για καιρό, αυτό που δεν ξέρω όμως αν οι πολίτες θα εξακολουθούν να έχουν την δυνατότητα να καταβάλλουν τις δοσεις.

Περήφανη λοιπόν, η κυβέρνηση, ανακοινώνει το ένα επίτευγμα μετά το άλλο, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα πείσει τους πολίτες πως υπάρχουν ακόμη βάσιμες ελπίδες για να ξεπεραστούν οι οικονομικές δυσκολίες. Η διαφορά είναι όμως, ότι ούτε οι δυσκολίες ξεπερνιούνται ούτε η χώρα έχει κάνει σημαντικά βήματα προς την έξοδο από την ύφεση. Περισσεύουν μόνο κάθε φορά τα ευφυολογήματα των εκάστοτε κυβερνώντων ότι επί δικής τους θητείας επιτεύχθησαν σοβαρά βήματα προόδου.

Αν τούτο μπορεί να πείσει τους πολίτες πως υπάρχουν νέα δεδομένα και δεν είναι αναμασημένη τροφή, αυτό εναπόκειται κυρίως σ' εκείνον που τα ακούει. Αυτήν την φορά την τιμητική της έχει η Κίνα, λίγο μετά την επίσκεψη Πούτιν που και αυτός με την σειρά του δήλωσε πως η Ελλάδα είναι αξιόπιστος σύμμαχος, όταν οι Κινέζοι ανακοινώνουν επίσημα πως την θεωρούν τον καλύτερο σύμμαχο για τις σχέσεις της με την Δύση.

Με λίγα λόγια, όπως καταλαβαίνετε, πολλά τα λόγια και οι υποσχέσεις. Αν ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι με αυτές τις δηλώσεις μπορεί να πείσει για μια ακόμη φορά τους πολίτες να ψηφίσουν το κόμμα του, αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά με τον κομματικό σχεδιασμό. Γιατί στην πραγματικότητα, ούτε οι επισκέψεις στην Κίνα, ούτε οι εμπορικές συμφωνίες μπορούν να εξασφαλίσουν στους πολίτες, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Η αλήθεια λοιπόν, είναι μία: κανένας δεν μπορεί να πειστεί μόνο από υπογραφές συμφωνιών, όταν εδώ και χρόνια πολλές από τις συμφωνίες αυτές παρέμειναν στα χαρτιά. Και  αν ακόμη ισχύουν, δεν δείχνουν με ποιο τρόπο αποφέρουν κέρδη στους πολίτες. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, αν ο καθένας από τις επενδύσεις αυτές έχει λαμβάνειν και όχι λόγια ή σχεδιασμούς επί χάρτου. Γιατί τον πολίτη τον ενδιαφέρει αποκλειστικά πως και με ποιο τρόπο θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα με αυτή την φορολογία που η κυβέρνηση επέβαλλε.