Εγκρίθηκε από την πάρεδρο του Ελεγκτικού Συμβουλίου του κράτους, η πληρωμή των μισθών των 37 συμβασιούχων υπαλλήλων καθαριότητας του Δήμου Λέσβου, οι συμβάσεις των οποίων ανανεώθηκαν πριν το τέλος του χρόνου για τέταρτη συνεχόμενη φορά.

Τις ημέρες των εορτών, είχε ξεσπάσει θύελλα αντιδράσεων από τους δήμους της χώρας και τους χιλιάδες συμβασιούχους καθαριότητας, αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι δεν είναι συμβατή με τη νομοθεσία η ανανέωση των συμβάσεων για τρίτη ή και τέταρτη φορά, δεδομένου ότι με τον τρόπο αυτό οι άνθρωποι αποκτούν δικαιώματα μονιμοποίησης. Στις αρχές δε του χρόνου, είχε πραγματοποιηθεί πανελλαδική στάση εργασίας των υπαλλήλων στους Δήμους, με αίτημα να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να προχωρήσουν κανονικά οι πληρωμές των εργαζομένων.

Αναφερόμενος στην θετική εξέλιξη που είχαμε στη Λέσβο με τους 37 εργαζόμενους, ο Γ. Αλεξίου πρόεδρος των Εργαζομένων ΟΤΑ Λέσβου, επισήμανε ότι οι υπάλληλοι αυτοί θα πληρωθούν κανονικά στο τέλος του μήνα και το μισθό του Ιανουαρίου.

«Οι 37 συμβασιούχοι συνάδελφοι, δεν πληρώθηκαν το μισθό του Ιανουαρίου, επειδή ο Δήμος Λέσβου ανέμενε την απόφαση της παρέδρου για το ζήτημα της μισθοδοσίας τους. Είναι γνωστό εξάλλου, ότι στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ενέκρινε τη μισθοδοσία των συμβασιούχων αυτών. Στην περίπτωση της Λέσβου, τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο ευνοϊκά και η θετική απόφαση της παρέδρου, ανοίγει το δρόμο για την πληρωμή των συναδέλφων. Υπολογίζουμε ότι τέλος του μήνα θα πάρουν το μισθό του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου».

Την ίδια ώρα, με φόντο το καθεστώς αβεβαιότητας χιλιάδων συμβασιούχων υπαλλήλων του δημοσίου, έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το μέλλον αυτών των εργαζόμενων και κατά πόσο υπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στις υπηρεσίες που εργάζονται.

Σε πρόσφατη δήλωσή του, ο Υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης τόνισε μεταξύ άλλων, σχολιάζοντας τα όσα ακούγονται για το νέο κύμα μονιμοποιήσεων που ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ:

«Σκοπεύουμε με έναν συστηματικό τρόπο, το ερχόμενο χρονικό διάστημα, να καλέσουμε όλα τα κόμματα για να καταγράψουμε τις περιπτώσεις των συμβασιούχων, να δούμε ποιοι τελικά καλύπτουν άλλου είδους ανάγκες και να αποκαλύψουμε τις πραγματικές τους σχέσεις, για να προσδιορίσουμε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, έτσι ώστε να σταματήσει αυτό το «μπάχαλο», στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους δήμους. (...) Να συμφωνήσουμε σε ένα πλαίσιο κανόνων, για να δούμε και να προσδιορίσουμε ποιες τελικά είναι οι πραγματικές σχέσεις εργασίας αυτών των χιλιάδων συμβασιούχων που απασχολούνται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στο Δημόσιο και να καθορίσουμε, πλέον, και ένα αυστηρότερο πλαίσιο, έτσι ώστε να μη γίνεται κατάχρηση των συμβάσεων. Συνεπώς, δεν μιλάμε για νέες προσλήψεις. Μιλάμε για ανθρώπους που ήδη απασχολούνται. Μιλάμε για αποκατάσταση και αποκάλυψη πραγματικών εργασιακών σχέσεων».

ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΗ

Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι του πολύπαθου «Βοήθεια στο Σπίτι», εξακολουθούν να δίνουν μάχη, για την μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Μετά από 3μηνες διαπραγματεύσεις και συζητήσεις εκπροσώπων των εργαζομένων του προγράμματος και κυβερνητικών στελεχών, φαίνεται ότι υπάρχει φως στον ορίζοντα, η επιτυχής, όμως, έκβαση της υπόθεσης κρέμεται από μια κλωστή.

«Αυτή τη στιγμή, αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο Β.σ.Σ. Στράτος Γεωργέλλης, οι διαπραγματεύσεις είναι σε πολύ κρίσιμο επίπεδο. Είμαστε ένα βήμα πριν την επίτευξη του στόχου μας ή το οριστικό ναυάγιο. Η κυβέρνηση έχει προαναγγείλει τη μετατροπή των συμβάσεών μας σε αορίστου χρόνου, αλλά πιθανόν μαζί με εμάς, να μονιμοποιηθούν και άλλοι εργαζόμενοι.

Δεν ξέρω πώς θα χειριστεί το θέμα το Υπουργείο, όμως εκτιμώ πως το Β.σ.Σ. είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, που δεν σχετίζεται και δεν μοιάζει με άλλες περιπτώσεις εργαζομένων. Είμαστε σ' αυτή την ανασφαλή κατάσταση, με συνεχιζόμενες ανανεώσεις συμβάσεων για 14 συνεχόμενα χρόνια. Υπηρετούμε την κοινωνία και τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που χτυπήθηκαν συν τοις άλλοις και από την οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια. Δικαιούμαστε περισσότερο από τον καθένα, να αναγνωριστεί το έργο μας και οι συμβάσεις μας να γίνουν αορίστου χρόνου. Εντέλει, αν εμείς δεν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, τότε ποιος καλύπτει;».