Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Στην αυγή μιας νέας εποχής, στο ξεκίνημα ενός διαφορετικού κόσμου που αποκαλύπτεται στα μάτια αυτού που θέλει να δει με άλλη οπτική τις τρέχουσες εξελίξεις, όλα και όλοι φαντάζουν διαφορετικοί, από τις κινήσεις προς την επικοινωνία, μέχρι τους διαλόγους και την ανταλλαγή απόψεων.

Δεν είναι κάποιος ιδανικός υποτίθεται κόσμος, δεν είναι ότι ξαφνικά μεταμορφώνονται όλοι και όλα, απλά η οπτική είναι διαφορετική, ο τρόπος που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Αυτός ο τρόπος είναι σαφώς διαφορετικά οριοθετημένος, η ειδολογική σκοπιά παραλλάσσεται, οι συμμέτοχοι και δρώντες στα γεγονότα διακρίνονται με σαφώς τροποποιημένη μορφή, η όλη διαδικασία επικοινωνίας δείχνει άλλους δρόμους. 

Είναι ένας νέος κόσμος που ξεδιπλώνεται επιδιδόμενος σε σαρωτικές αλλαγές, που γίνεται αντιληπτός μετά από ενδελεχή μελέτη, καθώς η πρώτη ματιά δεν επαρκεί για να εστιάσει στην ουσία.

Όσοι έχουν την τύχη να δουν τον κόσμο με αυτό το διαφορετικό μάτι και εκκινούν τη νέα εποχή, θα πρέπει να θεωρούν εαυτούς προνομιούχους και ως επί το πλείστον ανθεκτικούς. Το να μπορεί να δει κάποιος τη νέα εποχή, το να μπορεί να προβλέψει τα γεγονότα που έρχονται και δεν μιλώ για την προέλευση αλλά την ισχύ τους και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που ενδεχομένως προκαλέσουν σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, θεωρείται προτέρημα και βήμα προς τα εμπρός, καθώς με το βήμα αυτό κατακτάται μια ολόκληρη εποχή.

Δεν είναι ότι είναι ανυπέρβλητο να εξοβελίσει κανείς το παρελθόν, πολύ περισσότερο να το απομονώσει. Πρέπει βέβαια πρώτα απ' όλα να υπερκεράσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια παλαιότερων προσκομμάτων, να βάλει στην άκρη τις αγκυλώσεις και τα στερεότυπα της χθεσινής ζωής, να στοχοθετήσει τα νέα δεδομένα και να σταχυολογήσει τις αιτίες παρέλευσης του χθες, ενός παρελθόντος που έγινε ιστορία ή έπος, ποίημα ή νουβέλα, αναλόγως της ποιητικότητάς του.

Κάπου εκεί στο μακρινό παρελθόν υπάρχει ένα λάθος. Αυτό το λάθος βέβαια γίνεται δυνατό μέσα από τις διαπιστώσεις του σήμερα, μέσα από τον νέο ρόλο και την ευρηματικότητα και μάλιστα σε μία εποχή όπου ούτε μεγάλα πνεύματα συναντώνται, ούτε υπάρχει διάθεση για συναπάντημα εξωστρέφειας.

Στην αυγή της νέας εποχής βρίσκει κανείς το κουράγιο να τροποποιήσει τους κανόνες του παιχνιδιού, να επαναπροσδιοριστεί και να αποκτήσει νέα ταυτότητα, να προσπαθήσει να μην πέσει και πάλι στην παγίδα της δοτικότητας και της προσφοράς χωρίς όρια. Η αρνητικότητα μιας παρηκμασμένης ζωής που θάφτηκε στα ερείπια ξεχασμένων υποσχέσεων, όλη αυτή η επωδός των χαμένων συναισθημάτων που ξοδεύτηκαν  άσκοπα, μπορεί να μπει σε τάξη και να υπηρετήσει και πάλι το θυμικό και την επικοινωνία.

Είναι ο νέος κόσμος και οι συνιστώσες του που μεταπλάθουν την πραγματικότητα, οι προκλήσεις της ύστερης ενηλικίωσης και της μακροημέρευσης, υπό την προϋπόθεση ότι ξυπνάς ένα πρωινό και διαπιστώνεις ότι παρά τα ατοπήματα και τις σκληρές εμπειρίες, εξακολουθείς να παραμένεις ζωντανός.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από το τώρα που αν δεν το θες, δεν θα διαφεντεύσει ποτέ, ούτε θα κατακτήσει τον εαυτό σου. Πάντα μπορείς να βρεθείς μπροστά σε εκπλήξεις και να διατρανώσεις την πίστη στον εαυτό σου και τους άλλους. Αρκεί να τηρείται το μέτρο και το όριο, γιατί πέραν τούτου ελλοχεύει μια νέα παγίδα.

Η νέα εποχή αξιώνει σεβασμό και πάνω απ' όλα υπομονή προς το ξετύλιγμα του τέλους. Ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει δυνατότητες και να θέτει στάνταρντ κάθε φορά που η ζωή περιπλέκεται και τον μπερδεύει. Κάποιες κινήσεις του παρελθόντος θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τους δρόμους. Όμως αυτό παρέμεινε στο παρελθόν, εκεί όπου είναι θαμμένες οι προσπάθειες αλλαγής των δεδομένων αλλοτινών εποχών.

Ούτε μια ταινία ούτε μια φωτο θα μπορούσε να σε εντάξει στον ρυθμό της εποχής εκείνης. Δεν μπορείς γιατί οι όροι έχουν τροποποιηθεί και οι αλλαγές έχουν συντελεστεί. Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να απολαύσεις τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, να ζήσεις και πάλι πέρα από την αμφιβολία.

Η εποχή που σε κατέχει, δίνει το γενικό πρόσταγμα, οι εντολές είναι σαφείς. Αν και πάλι αγνοήσεις τα κελεύσματα, απλά θα διανύεις εικονικά μια ζωή - λαβύρινθο. Τα πράγματα ήταν και είναι όμως, πιο απλά όσο ο άνθρωπος αποδέχεται την πολυπλοκότητά του. Τον διανοητικό και ψυχικό λαβύρινθο. Η οδός είναι πάντα  στο τέλος προσβάσιμη.