Χριστός Ανέστη.

Ναι. Χριστός ανέστη, αν και κάπως διαφορετικά. Αλλιώτικα. Μοναδικά. 

Στην αρχή, τα βλέπαμε όλα εξωπραγματικά. Αντιθρησκευτικά ή μάλλον αντιχριστιανικά.

Ακούστηκαν σενάρια. Υπήρξαν πιστοί που αδυνατούσαν να νοήσουν Άγιο Πάσχα χωρίς εκκλησία, χωρίς τα Δώδεκα Ευαγγέλια, χωρίς Εγκώμια, χωρίς Αναστάσιμη ακολουθία, χωρίς Θεία Κοινωνία.

Και όμως το μεγάλο βήμα έγινε από την ίδια την Εκκλησία. 

που ακολούθησε την απλή λογική. Έδωσε λόγο και προβάδισμα στην επιστήμη, όπως έπραξε και η πολιτική ηγεσία, θέτοντας πάνω απ' όλα την υγεία των πολιτών 

Και ναι. Η ώρα της Αναστάσεως έφτασε. Και ναι ήταν ένα ξεχωριστό «Χριστός Ανέστη». Και η αίσθηση ήταν μοναδική. Όλες οι γειτονιές έγιναν μια οικογένεια. Ξαφνικά οι πάντες έγιναν γνωστοί και φίλοι

Μια αγκαλιά. Όλα τα μπαλκόνια φωτίστηκαν. Οι ένοικοι με τις λαμπάδες στα χέρια ανήγγειλαν την ανάσταση του Κυρίου και οι απέναντι το επιβεβαίωναν μ' ένα βροντερό «Αληθώς Ανέστη».

Γη και ουρανός έλαμψαν από την ζεστασιά των πιστών και οι δρόμοι ακόμα και οι πλέον απόμεροι πήραν χρώμα ζωής. 

Και ναι-όσο και αν φαίνεται περίεργο- σίγουρα είμαστε τυχεροί που ζήσαμε τούτο το Πάσχα, με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε τυχεροί γιατί νοιώσαμε, αισθανθήκαμε ότι η δύναμη της πίστης μας, φωλιάζει μέσα μας. Και καίει άσβεστη. Την ανακάλυψαν ακόμα και εκείνοι που την είχαν καταχωνιασμένη, είτε από τα προβλήματα, είτε από υπεροψία, είτε από τον υλισμό της εποχής.

Αναδείχθηκε θριαμβευτής. Υψώθηκε και μας χόρτασε.

«Τα μάτια δεν βλέπουν καλά τον Θεό , παρά μονάχα μες από τα δάκρυά μας», έλεγε ο Β. Ουγκώ και τούτο το Πάσχα δακρύσαμε για την ανθρωπότητα, για όλους εκείνους που χάθηκαν, και που θα μπορούσαν να ήταν δικοί μας άνθρωποι, δακρύσαμε από φόβο για την απειλή, για το άγνωστο, το χωρίς ταυτότητα, το χωρίς καθορισμένο τέλος.

Και έρχεται ο Αλ. Δουμάς να μας πει ότι «όταν η ευτυχία παραχωρεί την θέση της στην δυστυχία τότε όλοι επιστρέφουμε πλησίον του Θεού.»

Και τούτο έγινε αντιληπτό απ' όλους. Σίγουρα οι πάντες ένοιωσαν αλλιώτικα τούτο το Πάσχα.

Είδαν την αληθινή θρησκεία. Αυτή που εξευγενίζει το μυαλό, εξαγνίζει την ψυχή και την καρδιά, εκείνη που παρηγορεί και μας ενθαρρύνει. 

Και ναι, σίγουρα, η δοκιμασία τούτη, είτε ανθρώπινο κατασκεύασμα, είτε Θεού παιχνίδια, θα μας βγει σε καλό. Με όποια θυσία, με όποιο κόστος. Θα μας κάνει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι. Να θυμηθούμε την φθαρτή γήινη φύση μας. Να νοιώσουμε την ανάγκη της επαφής. Να βγούμε από τον λήθαργο της προσανατολισμένης σταθερότητας μας και να πορευτούμε σε άλλα, αξιοπρεπέστερα.

Σίγουρα ο ιός που προκάλεσε και ξάπλωσε τον θάνατο, θα ξυπνήσει ξεχασμένες πτυχές της ανθρώπινης πορείας προς την εξέλιξη, που πάντα στο τέλος έβρισκαν παρηγοριά ζητώντας βοήθεια και θεϊκή παρέμβαση. 

Η ανθρώπινη φύση πλάστηκε από τον Θεό με καλά υλικά: αγάπη, υπομονή, φιλευσπλαχνία, νοημοσύνη 

Και τώρα ανακαλύπτουμε ότι διαθέτουμε και άλλα: καρτερικότητα, σύνεση και ορθολογισμό 

Ανακαλύψαμε το μέγεθος της αγάπης που μας περιβάλλει και που είχαμε ξεχάσει. Γίναμε και πάλι οικογένεια. Νοιώσαμε την ανάγκη της, τα πρέπει της και τα θέλω της.

Αναλάβαμε τους ρόλους που είχαμε εναποθέσει σε χέρια τρίτων. Καταλάβαμε ότι όλοι είναι χρειαζούμενοι. Ανακαλύψαμε τον ρόλο στη ζωή μας. Κατανοήσαμε ότι τους θέλουμε όλους δίπλα μας.

Ναι. Αληθώς Ανέστη. Διαφορετικά. Μοναδικά. Ουσιαστικά πιο κοντά στην πίστη και στον λόγο του Κυρίου