Φρικαλεότητες & φιλοθεάμον κοινό

Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Είναι πράγματι εξοργιστικό να αλλάζει από την μια στιγμή στην άλλη η επικαιρότητα, κατευθυνόμενη από το ένα θέμα στο άλλο με εκτενείς αναλύσεις και ρεπορτάζ, που όλως περιέργως παύουν από μέρα σε μέρα και μάλιστα σε μια εποχή που τα ξεχωριστά αυτά γεγονότα βρίθουν από ραγδαίες εξελίξεις και αποκαλύψεις που πραγματικά συγκλονίζουν.

Παίρνω παράδειγμα από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το τι αποκαλύπτει η υποχώρηση των Ρώσων μετά την προφανή ήττα που έχουν υποστεί σε στρατιωτικό επίπεδο.

Ομαδικοί τάφοι, εκτελέσεις, πτώματα στους δρόμους και βιασμοί γυναικόπαιδων. Όλα αυτά που σε άλλο χρονικό σημείο θα γίνονταν αντικείμενο μακρόσυρτων συζητήσεων και εκπομπών, τώρα απλά αναφέρονται γενικώς και αορίστως ως συνέχεια και απόρροια μίας πολεμικής αντιπαράθεσης και όχι ως αποτέλεσμα της ρωσικής εγκληματικότητας, την ίδια στιγμή μάλιστα που καταβάλλεται γενναία προσπάθεια από κάποια ΜΜΕ να υποβαθμιστούν, προβάλλοντας τις απόψεις του Κρεμλίνου, που φυσικά αρνείται την διάπραξη αυτών των φρικαλεοτήτων.

Το πιο προκλητικό μάλιστα απ' όλα είναι τα εστιασμένα ψυχογραφήματα για τον Πούτιν και οι αναλύσεις για τις προθέσεις του εισβολέα, την στιγμή που όλα αυτά τα εγκλήματα έκαναν ακόμη και τους Δυτικούς να απορούν, παρά την υποκρισία που έχουν επιδείξει σε ότι αφορά την υποστήριξη του ουκρανικού λαού.

Θέλω να πω, η επικαιρότητα αλλάζει το ίδιο όπως και τα διαπραγματευτικά παιχνίδια κάτω από το τραπέζι, όταν στους δρόμους κείτονται οι σοροί των γυναικόπαιδων.

Αυτή η μετακίνηση ή συνειδητή υποβάθμιση της ειδησεογραφίας που παρατηρείται και σε πολλά sites, η στάση των οποίων είναι πράγματι αξιοπερίεργη, αν μη τι άλλο δείχνει πόσο υποκριτικός είναι ο κόσμος που ζούμε, ένας κόσμος που καθοδηγείται δεόντως από τις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, που όχι μόνο παίζουν το παιχνίδι της θεαματικότητας αλλά που ποντάρουν σε αυτές ακριβώς τις φρικαλεότητες για να αυξήσουν ενίοτε το φιλοθεάμον κοινό.

Όσο απόκοσμες είναι οι εικόνες των καταστροφών και των δολοφονιών, όσο κι αν μας απογοητεύει η πλευρά εκείνου του ανθρώπου που σαγηνεύεται από την εξόντωση ενός λαού και δικαιολογεί τα εγκλήματα, αυτό που για πολλά ΜΜΕ αποτελεί τροφή, είναι ακριβώς αυτές οι αποκλειστικότητες που ανεβάζουν την θεαματικότητα και κατ' επέκταση τα διαφημιστικά έσοδα, όσο κι αν αυτό φαντάζει φιληδονία για το αποκρουστικό και το αποτρόπαιο.

Η εισβολή στην Ουκρανία δεν έπρεπε καν να αποτελέσει αφορμή για στρατιωτικές αναλύσεις και σχέδια, για προφητείες και εθνικιστικές ονειρώξεις, αλλά για μία συντονισμένη αλληλεγγύη σε έναν λαό που από την μια στιγμή στην άλλη η ζωή του καταστρέφεται επειδή ένας ακόμη παράφρονας στην σειρά αποφάσισε να σβήσει από το χάρτη μία ακόμη χώρα.

Τα ΜΜΕ λοιπόν, κάνουν την δουλειά τους και καλώς κάνουν, αφού από τα έσοδα γίνεται ταμείο. Το πρόβλημα είναι τι γίνεται με την διαμόρφωση της κοινής γνώμης, που από την μια εθίζεται στο έγκλημα και τις γενοκτονίες και από την άλλη φτάνει ακόμη και να τις δικαιολογεί.

Δεν ξέρω σε ποιο ακριβώς σημείο έχουμε φτάσει, καθώς αυτή η φρίκη που ζούμε έχει όνομα και υπαίτιους. Δεν γνωρίζω με ποιο τρόπο θα ξεριζωθούν αυτές οι εικόνες από τις ψυχές των παιδιών, ούτε πώς θα μπορέσουν να ξεπεράσουν όλοι και αυτή την τραγωδία.

Αυτό που είναι εύκολα κατανοητό, είναι πως το μέλλον επιφυλάσσει και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις, που ναι μεν θα μεταφράζονται σε νέες φρικαλεότητες, αλλά που ταυτόχρονα θα ανεβοκατεβάζουν για μια ακόμη φορά την τιμή των μετοχών και του πετρελαίου ή του αερίου στα χρηματιστήρια πάνω στις χιλιάδες σορούς και κατεστραμμένα κτίρια. Λες και με την ένταση και έκταση των φρικαλεοτήτων χαράσσεται με μαεστρία το μέλλον της καθημερινότητας. Λες και από το πόσα γυναικόπαιδα έχουν βιαστεί και γενικότερα πόσοι άμαχοι έχουν θανατωθεί, θα κυμαίνεται ανάλογα και η τιμή της ενέργειας ή του πετρελαίου ανά βαρέλι.

Την ίδια στιγμή που οι διαφημίσεις στα κεντρικά δελτία με τις τραγικές εικόνες, τις σορούς και ερείπια θα μπαίνουν σφήνα για να μείνουν πάντα χαραγμένες στην μνήμη του θεατή.