Απορία αφελούς: Αφού η τρόικα είναι μόνο «κακιά», ξορκισμένη, για ολόκληρο το πολιτικό μας φάσμα και τους δημοσιογραφικούς του αντικατοπτρισμούς, γιατί τόσο κλάμα τώρα που αρνείται να μας κάνει τη χάρη να επιστρέψει στην Αθήνα; Και γιατι όταν μας κάνει «ναζάκια» και δεν έρχεται, τρέχουμε ασθμαίνοντες να την συναντήσουμε εις Παρισίους; Γιατί με τόση αγωνία «περιμένουμε τους βαρβάρους», αφού είμαστε όλοι «αντιμνημονιακοί»;

Μα διότι απλούστατα, δεν λέμε την αλήθεια, ούτε καν εις εαυτούς. Παραμυθιάζουμε και παραμυθιαζόμαστε. Ότι τάχα για τα δεινά μας φταίνε οι ξένοι. Ότι αυτοί είναι οι κακοί ενώ επί του ημετέρου πολιτικού εδάφους φύονται μόνον ελπίδες, οράματα, αναδιανομές πλούτου, πατάξεις διαφθοράς, ιδίως δε φοροδιαφυγής και άλλα παραμύθια.

Ναι, είναι μονομανείς, διακατεχόμενοι από τις ιδεοληψίες τους, οι γραφειοκράτες πολυτελείας που συγκροτούν τους μηχανισμούς της τρόικας. Με χείριστη των ιδεοληψιών τους την εμμονή ότι μια ευρωπαϊκή και όχι τριτοκοσμική- οικονομία, μπορεί να καταστεί ανταγωνιστική, στη σημερινή πραγματικότητα της παγκοσμιοποιημένης κατανομής, μόνο και μόνο με τη λιτότητα. Και πρωτίστως μόνον με την εξαθλίωση των εργαζομένων.

Αλλά, αν πέρασε αυτό το πνεύμα, φταίνε εκείνοι που διαπραγματεύθηκαν το πρώτο μνημόνιο, επί εποχής ΓΑΠ και του αλήστου μνήμης κηπουρού του, τον οποίο είχε αναγορεύσει σε τσάρο της οικονομίας. Όπως φταίνε και οι επόμενοι. Γιατι; Διότι αν ειχαν προθύμως και εγκαίρως αποδεχθεί και υλοποιήσει όλα τα αλλα αναγκαία διαρθρωτικά μέτρα, αν επιδίδονταν αμέσως σε ριζική αντιμετώπιση όλων των στρεβλώσεων της οικονομίας μας, θα μπορούσαν να έχουν δυνάμεις αντιστάσεως απέναντι στους παραλογισμούς.

Δεν το έκαναν όμως. Διότι ήσαν δέσμιοι των πελατειακών τους σχέσεων με οργανωμένα συμφέροντα. Και για να μην ενοχλήσουν «πολυτελείς» ομάδες ψηφοφόρων, αποδέχθηκαν ως «λύση» του προβλήματος να επιπέσουν στις συντάξεις και στους κατώτατους μισθούς, ιδίως του ιδιωτικού τομέα, αποσυνδέοντας το σώμα της οικονομίας από τις πηγές αιμοδοσίας του.

Ακόμη και σήμερα αυτό γίνεται. Γιατί ζητούν «νέα μέτρα» οι τροϊκανοί; Γιατί κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συναγωνίζονται να προστατεύσουν την έκταση ενός άχρηστου και καταναγκαστικού κράτους. Τόσο στην κεντρική του μορφή, όσο και στην αυτοδιοικητική του έκφραση. Να μη γίνουν αξιολογήσεις, να μη γίνουν απολύσεις ανικάνων και «επιόρκων». Ε, αυτά πληρώνονται. Και τα πληρώνουν όσοι επιμένουν να παράγουν και οι πλέον αδύναμοι να αντιδράσουν.

Μακάρι ο εχθρός μας να ήταν μόνον η Τρόικα.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr