Όλα ανάποδα θα γίνονται πάντα σε τούτο τον τόπο; Σε άλλους καιρούς, και όχι μόνο σε άλλους τόπους αλλά και εδώ, όταν υπήρχαν κοινωνικές κρίσεις, εκδηλωνόταν πάντοτε ένας πάνδημος ξεσηκωμός με πρωτοστάτες τους νέους, ιδίως δε τους φοιτητές.

Τώρα, βιώνουμε με σκληρότητα μια κοινωνική κρίση. Και μόνο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αισιοδοξεί ότι «θα βγούμε στο ξέφωτο» μέσα στο νέο χρόνο που έρχεται σε λίγες μέρες. Αλλά οι νέοι μας είναι χωμένοι στις οθόνες των υπολογιστών και των ταμπλετών τους, ή στα sms των «έξυπνων» κινητών τους, ενώ το βραδάκι γεμίζουν τις καφετέριες και τα μπαράκια, τις μόνες «επιχειρηματικές επενδύσεις» που πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Το μόνο κομμάτι της νεολαίας που είναι συνεπές στο ρόλο του ως δημεγέρτη είναι οι ...μπαχαλιστές.

Βλέπουμε τις κινητοποιήσεις της «εργατικής τάξης», τις καθοδηγούμενες από τους επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που έχουν ποικιλόχρωμων αριστερών εκφάνσεων ηγεσίες, να φθίνουν από απεργία σε απεργία και από συγκέντρωση σε συγκέντρωση. Λες και η εργατική τάξη έχει πάει στον ...παράδεισο της γνωστής ταινίας του ιταλικού κινηματογραφικού νεορεαλισμού. Επειδή προφανώς οι εργαζόμενοι έχουν βαρεθεί την ξύλινη γλώσσα και τα παιχνίδια νομής εξουσίας των κομματικών εργατοπατέρων, μέγα μέρος των οποίων ανήκουν περισσότερο στο συστήμα, παρά στις δυνάμεις «κοινωνικής εξέγερσης».

Αντ' αυτών, είδαμε την Κυριακή να σηκώνονται από τους καναπέδες, αφήνοντας τις τηλεοράσεις, εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, κυρίως μεσήλικες και ηλικιωμένοι, αυτοί τους οποίους συνοδεύει ο χαρακτηρισμός «συντηρητικοί», να στήνονται επί ώρες στις ουρές, προκειμένου να πάρουν μέρος σε μια πολιτική διαδικασία. Και όλα αυτά παρά το φιάσκο που υπήρξε στην πρώτη απόπειρα εκλογής προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Δηλαδή με πείσμα.

Είναι ένα μήνυμα με πολλούς παραλήπτες. Μήνυμα προς τη νέα εξουσία, ότι υπάρχει λαός με προδιάθεση για ξεσηκωμό. Μήνυμα προς τους ηγέτες και ηγετίσκους της ίδιας της παράταξης, ενεργούς και ημιαφανείς, ότι η συντριπτική πλειονότητα των οπαδών της δεν επιθυμεί «σκληρή δεξιά», αλλά «κεντροδεξιά» ηγεσία και πολιτική. Μήνυμα, προς τις εντεύθεν του ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστερές δυνάμεις, ότι κινδυνεύουν να χάσουν το τραίνο, διότι δεν καταφέρνουν να συνεννοηθούν. Και μήνυμα προς ημάς, στα μέσα ενημέρωσης, ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος κρατά τις δυνάμεις του και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ή να διασπαστεί.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr