Συμπληρώνονται σήμερα δέκα χρόνια από τότε που αποφάσισα να ξεκινήσω και πάλι τη στήλη μου συνεργαζόμενος με ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες. Που κάποια στιγμή είχαν φτάσει τις είκοσι τέσσερις. Για να μείνουν, στα χρόνια της κρίσης, οι μισές. Καθώς έμελε να ζήσω, με πόνο ψυχής, τον «θάνατο» μερικών από τις πιο ιστορικές εφημερίδες της περιφέρειας, με ζωή που ξεπερνούσε τον αιώνα. Όπως η «Μεσόγειος» του Κώστα Γραμματικάκη στο Ηράκλειο και η εφημερίδα που είχε ιδρύσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο «Κήρυξ» στα Χανιά.

Έτσι από περιέργεια θέλησα να διαβάσω ξανά το πρώτο κείμενο της στήλης στο ξημέρωμα του 2006. Από το οποίο αντιγράφω την πρώτη παράγραφο:

«Παρά τη συγκίνηση που με καταλαμβάνει, καθώς επιστρέφω στην ενεργό δημοσιογραφία, δεν μπορώ και να παραμερίσω τον θυμό μου, για όσα συμβαίνουν τούτες τις μέρες στον δημόσιο βίο μας. Πράγματα που αποδεικνύουν πως ούτε και φέτος ο Άι-Βασίλης έφερε δώρο στην εξουσία μας εκείνο ακριβώς που της λείπει. Όπως έλειπε και από τις προηγούμενες. Το πολύτιμο αγαθό που λέγεται «κοινός νους».

Τώρα που το καλοσκέπτομαι, κάνοντας μια ανασκόπηση των όσων βιώσαμε έκτοτε, έχοντας γνωρίσει στην εξουσία γαλάζιες, πράσινες, τεχνοκρατικές, γαλαζοπράσινες, και σήμερα ...ερυθρογάλανη, κυβερνήσεις που διαχειρίσθηκαν και διαχειρίζονται τις τύχες μας, κυρίως δε το αύριο των παιδιών μας, το κενό αυτό παραμένει. Μεγάλα λόγια, μεγάλες υποσχέσεις, που ακολουθούνται από τραγικές διαψεύσεις. Ακριβώς επειδή ο κοινός νους, ως εργαλείο σχεδιασμού, εξακολουθεί να λείπει από την εργαλειοθήκη των εξουσιαστών μας.

Αυτό σημαίνει ότι εκτός από εκείνα που χρωστάνε οι απλοί άνθρωποι στις εφορίες, στα ταμεία και στις τράπεζες, στον κατάλογο των οφειλετών πρέπει να βάλουμε και τον Άι-Βασίλη. Διότι εκείνο το πακετάκι, το τυλιγμένο, κατά περίπτωση, με γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες κορδέλες, που θα περιείχε εκείνο το τόσο δυσεύρετο στα άνω δώματα του δημόσιου βιου μας εργαλειάκι, τον «κοινό νου», ακόμη δεν το έχει παραδώσει σε εκείνους που το χρειάζονται, ώστε να χαρούμε και εμείς, οι πολίτες, που το ζητήσαμε, για λογαριασμό τους, με τα γράμματά μας.  

Ας ευχηθούμε λοιπόν, να είναι στις αποψινές παραδόσεις. Μπας και η επόμενη πρωτοχρονιά ξεκινήσει με καλύτερους οιωνούς.

Καλή χρονιά, με υγεία και αγάπη.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr