Μέτρησα χθες τα ελληνικά λεξικά που έχω στη βιβλιοθήκη μου. Από το «λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσης» του Σταματάκου ως εκείνο του Μπαμπινιώτη. Και από το λεξικό της «Πρωίας» ως το, κατ' εμέ και τα παιδιά μου, στα οποία έχω χαρίσει από ένα,  αναντικατάστατο «Αντιλεξικό» του Μποσταντζόγλου. Το όλον ένδεκα. Ελπίζω να μου φτάσουν. Διότι, κατά πως καταλαβαίνω, όλο και περισσότερο θα χρειαστεί να καταφεύγω στη βοήθειά τους. Ιδίως για την κατανόηση λέξεων με αμφισημίες και πολυεπίπεδες ερμηνείες και παρερμηνείες.

 Ελπίζω δηλαδή ότι τελικώς θα υπάρξει κάποιος συμβιβασμός, συμφωνία, σύμπτωση, συνταίριασμα, προσαρμογή, ευθυγράμμιση, συνταύτιση, συνδιαλλαγή, μανουβράρισμα, κομπρομί, ανάμεσα στις θέσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης και του γερμανοκυριαρχούμενου βορειοευρωπαϊκού κατεστημένου. Άντε από δω να κάνουμε το 70% λίγο πιο παχύ, άντε από κει να κάνουμε  το 30% κάπως λιγότερο ισχυρό. Αρνούμαι πάντως να συνταχθώ με όσους ονειρεύονται το «σπάσιμο», το αδιέξοδο και τη ρήξη. Και είμαι βέβαιος, ως εκ πείρας, ότι άλλη ερμηνεία θα δίνει στις «δύσκολες λέξεις» μιας τέτοιας συμφωνίας ο Τσίπρας, άλλη ο Σαμαράς, διαφορετική ο Λαφαζάνης, έτερη ο Στρατούλης.

Θα έχουμε τρόικα; Όχι, δεν θα έχουμε. Θα έχουμε έλεγχο; Ασφαλώς και θα έχουμε. Τότε ποιο θα είναι το διάφορο; Η αξιοπρέπεια. Διότι, όπως έχω κουραστεί να γράφω όλα αυτά τα χρόνια, όσο και να φτωχύναμε, όσο και να καταντήσαμε ζήτουλες δανεικών, δεν το αντέχει ο τράχηλός μας να καλούν σε πειθαρχική απολογία τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας οι χρυσοπληρωμένοι χαρτογιακάδες που δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση. Να επιπλήττει οποιοσδήποτε Τόμσεν οποιονδήποτε Έλληνα υπουργό και εκείνος να στέκεται απέναντί του «σαν κότα».

Ετοιμασθείτε λοιπόν. Ξεσκονίστε τα παλιά λεξικά σας. Και τα ελληνικά και τα αγγλικά. Διότι, παρά τους εκατέρωθεν βρυχηθμούς, ευελπιστώ ότι η όδευση στον δρόμο της καμήλας θα είναι αναπόφευκτη. Και ότι αμφότερες οι πλευρές, ιδίως η ελληνική, καθώς έξεστι ημίν λογοπαίζειν, λογομαχείν, λογοκοπείν και στρεψοδικείν, θα έχουν  να προσφέρουν, έναντι των δικών τους σκληρών και αδιάλλακτων μια διαφορετική ερμηνεία, μιαν άλλη μετάφραση κάποιων επίμαχων όρων της συμφωνίας.  Από το να σφαζόμαστε για το ποιος ευθύνεται για την καταστροφή, για την αποτυχία, καλύτερα να διαφωνούμε για το εύρος ή τις παγίδες μιας επιτυχίας. Πράγματα, εν πολλοίς, αναπόφευκτα, σε κάθε δύσκολη συμφωνία.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr