«Τούτος ο Οδυσσέας δεν είχε θέληση, πυγμή 
να χαράξει δική του ρότα και πήγαινε 
όπου τον φυσούσε ο άνεμος 
και «όσα πάνε και όσα έρθουν» (Χωρίς Πυξίδα, σ.36) 

Κυκλοφόρησε πρόσφατα (εκδόσεις reprographics) το έκτο μυθιστόρημα του Παναγιώτη Ν. Βέη με τον εύστοχο τίτλο «ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ».
Ο  Παναγιώτης Ν. Βέης γεννήθηκε το 1946 στο Μανταμάδο της Λέσβου. Ταξίδεψε ναυτικός σε υπερπόντια ταξίδια από δεκαεφτά έως τριάντα έξι χρονών. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στο Τάουνσβιλ της Αυστραλίας, όπου παντρεύτηκε και ζει. Επισκέπτεται τη γενέτειρά του κάθε δυο χρόνια.
Τα προηγούμενα μυθιστορήματά του 
«Ως τα τριάντα έξι μου..» (2012), «Από τα 36 έως τα 66» (2014), «Αυτοί που φύγαν και αυτοί που μείναν» (2018), «Το φράγμα» (2022), Οι αγνοούμενοι (2023). 
Η θεματολογία του 
Κάθε σελίδα των βιβλίων του αποκαλύπτει έναν ευαίσθητο δέκτη των μηνυμάτων της ζωής, έναν άνθρωπο που έχει ζήσει πολλά και έχει να πει πολλά. Η θεματολογία του είναι  πολύπλευρη και βαθιά ανθρώπινη με κεντρικό άξονα τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Η ζωή στα μυθιστορήματα του παρουσιάζεται ως ενιαία εμπειρία, όπου συνυπάρχουν οι χαρές και οι λύπες, η ομορφιά και η σκληρότητα. 
Η κεντρική ιδέα 
Το νέο μυθιστόρημα κινείται σε δυο επίπεδα: το προσωπικό δράμα του Οδυσσέα και το ευρύτερο κοινωνικό - ιδεολογικό σχόλιο για την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Εξερευνά τη διαρκή πάλη του ανθρώπου με τις επιλογές του και τις συνέπειες που επιφέρουν. Η προμετωπίδα «Η ζωή συνήθως επιστρέφει ό,τι της έδωσες. Θερίζεις ό,τι σπέρνεις» αποτυπώνει την κεντρική ιδέα.
Ο πρωταγωνιστής
Ο πρωταγωνιστής, ο Οδυσσέας μεγάλωσε μέσα σε ένα δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον, μέσα σε μια πολυμελή, φτωχή οικογένεια με έναν πατέρα «μέθυσο, τεμπελχανά και βίαιο, που χειροδικούσε με το παραμικρό εις βάρος της μάνας του». Η ευαλωτότητα και η αστάθεια, τα κύρια γνωρίσματα του, είναι δημιουργήματα αυτού του περιβάλλοντος.
Στην αρχή της ιστορίας στο στρατό επί δικτατορίας των συνταγματαρχών είναι "καρφί" συναδέλφων του με υποτιθέμενη αντιδικτατορική στάση. Η επαφή του με δυο ιδεολόγους συστρατιώτες επιφέρει μια κάποια ιδεολογική μεταστροφή, που αποδεικνύεται πρόσκαιρη, καθώς δεν εδραιώνεται σε σταθερές ηθικές αρχές. 
Μετά το στρατό η πορεία του σημαδεύεται από αλλεπάλληλα λάθη: λαθρομετανάστευση  στη Νέα Υόρκη, εμπλοκή  σε κύκλωμα διαφθοράς, ένας καταστροφικός έρωτας. Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα ενός ανθρώπου χωρίς πυξίδα, που παλεύει με τους δαίμονές του και τις μοιραίες επιλογές του. Η «Οδύσσειά» του δεν είναι επιστροφή σε μια σωτήρια «Ιθάκη», παρά τις προσπάθειές του. Είναι μια περιπλάνηση προς το πάθος, την ενοχή και την απώλεια. Η ακόλουθη περιγραφή αποτυπώνει τη δραματική «μεταμόρφωση» του Οδυσσέα στην εξωτερική εμφάνιση εξαιτίας των βασάνων και των δυσκολιών που έζησε.
«Καθοδόν για το γραφείο, προσπαθούσα να φέρω μπροστά μου και να παντρέψω τη φάτσα του τότε Οδυσσέα με την τωρινή. Καμία σύγκριση δε χωρούσε. Ο τότε Οδυσσέας ήταν ένα ωραίο, γελαστό παιδί, ενώ τώρα έβλεπα έναν Οδυσσέα με ένα πρόσωπο σταφιδιασμένο σαν γριάς. Και ήταν μόνο τριανταένα χρονών. Θα πρέπει να τον είχαν βρει πολλά και απανωτά βάσανα, για να έχει τόσο καταβληθεί».
Προβληματισμοί
Το μυθιστόρημα αποκαλύπτει πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ψυχή, όταν στερείται ηθικών εφοδίων σε ένα κόσμο παρακμής, διάβρωσης και  αρνητικών προτύπων. Ο συγγραφέας φωτίζει τις συνθήκες που οδηγούν τον άνθρωπο στην εξαχρείωση, στοχάζεται πάνω στα όρια της ανθρώπινης αντοχής και στις επιπτώσεις μιας κακοτυχίας, θέτοντας το ερώτημα: κατά πόσο ο άνθρωπος είναι κύριος της μοίρας του ή ένα παιχνίδι των περιστάσεων.
«Συμβάντα – Μνήμες – Στοχασμοί» τιτλοφορείται το Β΄ μέρος του βιβλίου. Περιλαμβάνει δεκαοκτώ ενδιαφέροντα κείμενα του συγγραφέα κοινωνικού, ιστορικού, ιδεολογικού προβληματισμού, αναμνήσεις και στίχους δικούς του και άλλων.
Σημείωση: Και αυτό το βιβλίο, όπως και τα προηγούμενα, έχει εκδοθεί με έξοδα του συγγραφέα και διανέμεται δωρεάν. Αντίτυπα των βιβλίων του υπάρχουν στη δημόσια βιβλιοθήκη Μυτιλήνης.