Πολλές φορές επιχειρώ να ερμηνεύσω τα τεκταινόμενα μέσα από την όποια ιδεολογική μου συγκρότηση. Άλλες με την εμπειρία που απέκτησα ζυμωμένος στην πολιτική και τη δημοσιογραφία για περισσότερο από μισό αιώνα. Αλλά κάποιες φορές δεν μπορώ να βρω άλλη ερμηνεία πέρα από εκείνες που έδινε ενίοτε η Μάνα μου. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τους «σχεδιασμούς» του κ. Βαρουφάκη που γυρίζει γύρω από το δέντρο κυνηγώντας την ουρά του.

Αλλά η Μάνα μου ήταν υπερβολικώς αθυρόστομη. Έτσι, μέρες τώρα, βασανίζομαι για το αν επιτρέπεται, να μεταφέρω εδώ εκείνη τη φράση της που έχει σφηνωθεί στο μυαλό μου. Αλλά επειδή απευθύνομαι σε ενήλικες πολίτες της χώρας που γέννησε τον Αριστοφάνη, θα το κάνω. Διότι πράγματι αποδίδει πλήρως την εικόνα που έχω για το πώς πολιτεύεται ο αναλαβών το πιο κρίσιμο υπουργείο της νέας κυβέρνησης και όχι μόνον αυτός.

Κατά την Μάνα μου λοιπόν, σε πιστή μεταφορά ρουμελιώτικης προφοράς, «τουν ατζαμή τουν φοβήθ'κε και το μνί».

Μπορεί ο Γιάνης με το ένα νι να είναι καθηγητής οικονομικών. Αλλά πολιτική παιδεία δεν έχει δείξει ότι διαθέτει. Και είναι τελείως άλλο να αρθρογραφείς προτείνοντας ουσιαστικώς την έξοδο από το ευρώ και τη χρεοκοπία, ως μέθοδο επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας, από το να αναλαμβάνεις να διαχειρισθείς την οικονομία εντός ενός πλαισίου που δεν αποδέχεσαι. Δηλαδή της παραμονής στην ευρωζώνη, αλλά και της αποδοχής του πλαισίου των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψαν οι προηγούμενοι.

Εντός αυτού του πλαισίου, οι χειρισμοί του συνιστούν πομπώδεις ασκήσεις ατζαμοσύνης. Αυτή την ώρα είχαμε ανάγκη από έναν άνθρωπο με κοινό και πρακτικό πολιτικό μυαλό. Που η πρώτη του δουλειά θα ήταν, αντί να υπόσχεται πράγματα χιλιοειπωμένα περί «πατάξεως της φοροδιαφυγής», να κατέθετε ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα είχε κάποιες βασικές αρετές: Θα καταργούσε ολόκληρο τον υφιστάμενο πολυδαίδαλο φορολογικό κώδικα. Επιδιώκοντας να ψηφισθεί ένας νέος, απλός και σαφής, από ενισχυμένη πλειοψηφία των δυο τρίτων της Βουλής, πράγμα εφικτό αυτή την ώρα. Και θα προέβλεπε ότι απαγορεύεται η αναθεώρηση του αυτό το καταραμένο ράβε και ξήλωνε- παρά μόνο αν αυτό ζητηθεί από πλειοψηφία μεγαλύτερη από εκείνη με την οποία ψηφίσθηκε.

Τα λέγε-ξελέγε για «δημοψήφισμα», μας πάνε πίσω στις «δόξες» του Γ.Α.Π.. Ό,τι χειρότερο δηλαδή.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr