Επειδή 726.552 ελληνικές οικογένειες (απογραφή 2011) έχουμε δύο παιδιά, όπως και ο κ. Χαρδουβελης, δικαιούνται τα παιδιά μας να μας κατηγορούν ότι είμαστε ανεύθυνοι γονείς. Διότι δεν ακολουθήσαμε το λαμπρό παράδειγμα στοργικού πατρός, το οποίο προβάλλει ως πρότυπο ο τέως υπουργός Οικονομικών. Κατά τη λογική  και ηθική του οποίου, αφού ό,τι έκανε το έκανε για τα παιδιά του, για να τα εξασφαλίσει, αν κατέρρεε η χώρα, τότε όλα είναι καλώς καμωμένα.  

Η δήλωση του κ. Χαρδούβελη, με την οποία προσπάθησε να δικαιολογήσει τη στάση του, θα μείνει στα χρονικά της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας, ως μνημείο πολιτικού αμοραλισμού: «Τον Ιούνιο του 2012 φοβήθηκα και εγώ, όπως φοβήθηκε τότε όλη η Ελλάδα. Και εγώ όπως και πολλοί Έλληνες μετέφερα κάποια από τα χρήματά μου, για να μπορώ να συντηρήσω τα παιδιά μου, φοβήθηκα πως μπορεί να καταρρεύσει η χώρα».

Νομοτύπως ο κ. Χαρδούβελης δεν έχει άλλο πρόβλημα, πέρα από το ότι για δυο χρόνια «έκανε την πάπια» και δεν δήλωνε αυτά τα χρήματα στο πόθεν έσχες, όπως είχε υποχρέωση ως οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Στο καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πηγαίνει τα χρήματά του όπου θέλει. Αλλά για τους δημόσιους άνδρες ισχύει πάντα το ερώτημα αν ό,τι φαίνεται νομότυπο είναι ταυτοχρόνως και ηθικό.

Εκείνο, όμως, που με ενοχλεί περισσότερο σε αυτή την υπόθεση δεν είναι μόνο η στάση του κ. Χαρδούβελη. Ούτε και της αδελφής του, που βρίσκεται στα δικαστήρια με το ελληνικό δημόσιο, κατηγορούμενη ότι καταπάτησε δημόσια έκταση στα πανέμορφα παράλια Πούληθρα Αρκαδίας, ένθα κατάγεται η οικογένεια τους. Αλλά το ότι η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν έσπευσε να αποδοκιμάσει, όχι μόνο την πράξη, αλλά και τις προκλητικές «δικαιολογίες» του κ. Χαρδούβελη.  

Προφανώς εντάσσεται και αυτό στη γενικότερη στάση του «δεν τρέχει τίποτα» που διακρίνει την ηγεσία ενός κόμματος που υπέστη «τη χειρότερη ήττα στην ιστορία του», όπως διαλαλεί και ο κ. Δένδιας, αλλά αντί να αποτολμά να κριθεί από ένα συνέδριο, μεθοδεύει μια «συνδιάσκεψη» χειροκροτητών. Έτσι, για την ιστορία, αλλά και για σύγκριση, θυμίζω: Ράλλης, Αβέρωφ, Μητσοτάκης, Έβερτ, Κώστας Καραμανλής, μετά από την ήττα παραιτήθηκαν. Για τον Αντώνη Σαμαρά «δεν τρέχει τίποτα».

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr