Μεγάλους ποιητές έχουμε πολλούς. Μα εγώ είχα πάντα μια αδυναμία στον Μανώλη Αναγνωστάκη. Στους δικούς του στίχους βρίσκω σήμερα την πιο καυστική περιγραφή για όσα παρακολουθούμε να εξελίσσονται. Θα αποφύγω βεβαίως τον πειρασμό να υπερτονίσω τούτη την ώρα την προς Λαυρέντη ελεγεία του. Εκείνο το «μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα». Που τόσο ταιριάζει σε πάρα πολλούς από τους «πατριώτες» πολιτικούς μας όλων των αποχρώσεων. Άλλωστε, τούτη την ώρα που πραγματικά πονάει ο Αλέξης Τσίπρας, στη διαδικασία μετεξέλιξης από τον ουτοπικό σοσιαλισμό στον ρεαλισμό της παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας, δεν κρίνω ότι έχει αξία να τον πετροβολώ με υπενθυμίσεις για το πόσα από εκείνα που μας είχε πει βγήκαν ψεύτικα.

Φρούδες ελπίδες στην καλύτερη περίπτωση. Αφήνω το άχαρο τούτο έργο στους «συντρόφους» του. Την πλατφόρμα, τους κεντροεπίτροπους, τη Νεολαία του Συριζα, τις ποικιλώνυμες «συνιστώσες», που σαν φίδια ειχαν πέσει σε χειμερία νάρκη, απολαμβάνοντας την εξουσία, και μόλις ανέβηκε το θερμόμετρο άρχισαν να δαγκώνουν.

Από τους στίχους του μεγάλου Θεσσαλονικέως αφιερώνω στον πρωθυπουργό ετούτο το μικρό, αλλά μεστότατο πόνημα:

Το θέμα είναι τώρα τι λες 

Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε 

Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ 

Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας 

Το θέμα είναι  τώρα τι λες.

Και μαζί του αφιερώνω δυο στίχους από μια μπαλάντα του Διονύση Σαββόπουλου:

Κι' έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις

Με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις.

Γιατί δεν μπορεί να συνεχισθεί επί πολύ αυτή η κωμωδία. Άλλοι, ιδεολογικοί και πολιτικοί αντίπαλοι να στηρίζουν τον πρωθυπουργό, στην έσχατη προσπάθεια διάσωσης της χώρας και οι υποτιθέμενοι «σύντροφοί» του να μεθοδεύουν την ανατροπή του. Παριστάνοντας, αναλώμασι άλλων, τους ασυμβίβαστους υπερπατριώτες.

Έρχεται η στιγμή να αποφασίσει και ο κάθε ψηφοφόρος της μη δογματικής Αριστεράς «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». Γιατί η κυβερνώσα Αριστερά δεν μπορεί να στηρίζεται σε εκείνους που μοιάζουν με τους αράθυμους προπονητάδες των καφενέδων που καταρτίζουν συνθέσεις και τακτικές ομάδων, με την άνεση που τους προσφέρει η βεβαιότητα ότι ποτέ δεν πρόκειται να κριθούν στην πράξη οι σχεδιασμοί τους.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr