Όλα τα προγράμματα του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, της Κομισιόν και οποιουδήποτε άλλου φορέα και να φέρουν προς εφαρμογή στην Ελλάδα, η έξοδος από την κρίση δεν πρόκειται να έλθει, αν δεν αλλάξει η αναλογία παραγωγικών και μη παραγωγικών Ελλήνων. Με απλά λόγια, αν δεν ανακαλύψουμε ξανά τη γη μας. Οι βόλτες μου στη λαϊκή και στα καταστήματα τροφίμων με έχουν πείσει ότι μια βασική αιτία της κακοδαιμονίας μας είναι η εγκατάλειψη της παραγωγής.

Πας να ψωνίσεις τα απαραίτητα, ή έστω το «κάτι τι παραπάνω» -αν μπορεί να θεωρηθεί ως πλεονασμός η κατανάλωση φρούτων- και βρίσκεσαι μπροστά σε μια πραγματικότητα που κραυγάζει ότι κάτι δεν πάει καλά σε τούτο τον τόπο. Διότι βρίσκεις μπροστά σου τα ακόλουθα:

*** Λεμόνια Αργεντινής, Ισπανίας, Νότιας Αφρικής.

*** Τομάτες και τοματίνια Ολλανδίας

*** Πατάτες Ολλανδίας και Γαλλίας (Υπάρχουν και οι Κύπρου, πράγματι εκπληκτικές, αλλά αυτές είναι, υπό ευρεία έννοια, δικές μας)

*** Πράσα Βουλγαρίας

*** Σκόρδα Κίνας

*** Ρόδια Ινδίας και Περού

*** Αβοκάντο Ισραήλ και Νότιας Αφρικής

*** Βατόμουρα Ιταλίας και Βουλγαρίας

*** Ροδάκινα πλακέ Ισπανίας

Εντάξει, να μη φάμε ρόδια εκτός εποχής, ούτε βατόμουρα. Αλλά λεμόνια και σκόρδα εισαγωγής βρε αδελφέ, σε τούτο τον ευλογημένο τόπο;

Το κακό βεβαίως, ξεκινά από αλλού. Από την παιδεία, με την  ευρύτερη έννοιά της. Από το ότι τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν να αγαπούν την παραγωγή, αλλά μόνο τις υπηρεσίες. Και δώστου υπερπληθυσμός δικηγόρων που καταντάν τηλεφωνητές εισπρακτικών εταιρειών.  Αρχιτεκτόνων που στο τέλος γίνονται σερβιτόροι σε μπαράκια. Άσε πια εκείνη την κωμωδία με τη «διοίκηση επιχειρήσεων». Γέμισε ο τόπος με άνεργους ...διοικητές επιχειρήσεων. Για να μην πω για την απάτη με τις σχολές δημοσιογραφίας που τάζουν λαμπρό μέλλον εκεί που υπάρχει θλιβερό παρόν.

Αλλά αυτά τα προβλήματα δεν είναι στην ημερήσια διάταξη αυτής της κυβέρνησης, όπως δεν ήταν και των προηγουμένων. Σιγά μην ασχοληθεί ο επί της Παιδείας επιπίπτων Μπαλτάς, με το μέγα πρόβλημα του στρεβλού επαγγελματικού προσανατολισμού των παιδιών μας, δηλαδή της παραγωγής ...αχρήστων, με προδιαγεγραμμένη πορεία προς τη διαρκή ανεργία.

Αλλά χωρίς αλλαγή σε αυτή την πραγματικότητα, έξοδο από την κρίση μην περιμένετε.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr