Προς το τέλος της εβδομάδος θα αρχίσει να δημοσιοποιείται το δεύτερο κύμα από τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, κάποιες από τις οποίες ολοκληρώθηκαν την Τρίτη το βράδυ, ενώ άλλες αναμένεται να ολοκληρωθούν αύριο. Και όπως με ενημέρωσαν δυο συνάδελφοι που είναι βαθιά χωμένοι στην παρακολούθηση, εκ του σύνεγγυς, στα μαγειρεία των εταιρειών δημοσκοπήσεων, και με τους οποίους επικοινώνησα χθες το πρωί, όλες έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό: Καταγράφουν μια τάση η οποία περιγράφεται άριστα με τη φράση «η ψαλίδα κλείνει».

Στο πρώτο κύμα, το κόμμα του κ. Τσίπρα εμφανιζόταν να διεκδικεί την πρωτιά, στην προτίμηση των ψηφοφόρων. Άλλοτε με μικρή «άνεση» και άλλοτε στα όρια του κοινώς παραδεκτού, από όλες τις εταιρείες μετρήσεων, στατιστικού λάθους. Αλλά στο δεύτερο κύμα αυτό το πλεονέκτημα τείνει να εξατμισθεί. Η ψαλίδα κλείνει. Με μια από τις δημοσκοπήσεις να δείχνει, για την ώρα, απόλυτη ισοπαλία. Αλλά η ψαλίδα δεν παύει να εργάζεται. Και προσωπικώς, ουδόλως θα εκπλαγώ αν δω ανατροπές. 

Φυσικά και δεν εκλαμβάνω τις καταγραφόμενες μετρήσεις ως θέσφατα. Κατανοώ όμως ότι, αν μη τι άλλο, καταδεικνύουν μια τάση που είναι σε εξέλιξη. Και η οποία, θέλω να ελπίζω, ότι είναι έκφραση της κοινής λογικής. Ότι δηλαδή οι πολίτες, ενώπιον της προοπτικής του κινδύνου ακυβερνησίας και επαναπροσφυγής σε επαναληπτικές εκλογές, την ώρα που χρειαζόμαστε ηγεσία, ικανή να λάβει αποφάσεις και να εφαρμόσει πολιτικές, ενοχλούνται από τον επιχειρούμενο εκβιασμό: Ή με κάνετε απόλυτο άρχοντα, ή αλλιώς δεν μετέχω σε καμία προσπάθεια εθνικής συνεννόησης, σε καμια κυβέρνηση συνεργασίας.

Κόμματα με διαφορετικές ιδεολογίες και διαφορετικά πολιτικά προγράμματα υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά, παρά τις διαφορές τους, καταφέρνουν, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να συνεργασθούν. Έτσι ώστε ένα μεγάλο τμήμα της Ευρώπης να κυβερνάται από συνασπισμούς. Όρα και Γερμανία.. Εδώ η προϋπάρξασα συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ αντιμετωπίζεται από τους φανατικούς ως προδοσία και κατάρα. Πόσο μάλλον το ενδεχόμενο να δούμε μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ.

Δυστυχώς στον τόπο μας θεωρείται απολύτως φυσική πολιτική συμπεριφορά αυτό που συνέβαινε κάποτε στα παιδικά παιγνίδια μας. Όταν εκείνος που είχε την πολυτέλεια να διαθέτει δικό του τόπι, ή ποδοσφαιρική μπάλα, πρόβαλε την αξίωση: Η παίζω εγώ σέντερ-φορ ή παίρνω την μπάλα μου και φεύγω.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr