Εξ όνυχος γνωρίζεις τον λέοντα. Αλλά την αλεπού την πονηρή δεν αρκείσαι να την αναγνωρίσεις μόνον από την ουρά της. Βεβαιώνεσαι ότι έχεις να κάνεις πράγματι με αυτήν όταν την κρίνεις από τα καμώματά της. Από τις πονηριές της.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Αν έστω για μια στιγμή πίστευα ότι είχαμε να κάνουμε με μια «για πρώτη φορά Αριστερά» στην κυβέρνηση, η οποία ανετράπη εκ των έσω, ή ακόμη χειρότερα με «ξένη επέμβαση», η αντίδραση μου θα ήταν αυτόματη. Θα ψήφιζα το κόμμα του κ. Τσίπρα και με τα δυο μου χέρια.

Διδάχθηκα, όμως, εξ απαλών ονύχων ότι εκείνο που σε βοηθά να διακρίνεις την Αριστερά, είναι η ιδεολογική και πολιτική συνέπεια. Ότι είναι ασύμβατη με την Αριστερά η περιστροφή του φούρνου του Χότζα, κατά που φυσάει ο άνεμος. Ακόμα σκληρότερα, η προδοσία αρχών προς χάριν και μόνο πρόσκαιρων ωφελημάτων, δηλαδή ο καιροσκοπισμός. Αυτό που άλλως, με την επιρροή των λατινικής κυρίως προέλευσης όρων του «Μικρού φιλοσοφικού λεξικού» των Γιουντίν και Ρόζενταλ, με το οποίο μας άνοιγαν τον δρόμο προς τις μαρξιστικές θεωρίες, στις φυλακές της Αίγινας, αποκαλείται «οπορτουνισμός».

Αν επρόκειτο πράγματι για μια αληθώς αριστερή κυβέρνηση, τότε, αφού αποδέχθηκε την ψήφο των αστικών κομμάτων για να περάσει το μνημόνιό της, που είναι τελείως ασυνεπές προς τις διακηρύξεις της, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή την πλειοψηφία, την κατά πολύ ανώτερη των τριών πέμπτων, τα οποία απαιτεί το Σύνταγμα, για να κάνει μια πράξη ιδεολογικής και πολιτικής συνέπειας: Να αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Ώστε να καταργηθεί αυτό το εκτρωματικό «Δώρο» των πενήντα εδρών στο πρώτο κόμμα, πράγμα το οποίο τόσο εντόνως κατήγγειλε όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

Δεν το έκανε όμως. Διότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ακριβώς «πονηρούλης», όπως τον χαρακτηρίζει ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Διό και φέρεται, και ως προς αυτό το θέμα, ως «οπορτουνιστής». Δηλαδή καιροσκοπικώς. Γνωρίζει ότι η δύναμή του θα μειωθεί. Αλλά ελπίζει στην πρωτιά. Και στο «Δώρο» της. 

Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα, την οποία περιγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις: Όποιος και να είναι πρώτος, θα έχει μια ισχνή πλειοψηφία. Υπάρχει δηλαδή περίπτωση κάποιος να «αρπάξει» τις πενήντα έδρες, επειδή θα προηγείται του δεύτερου ακόμη και κατά ...μισή μονάδα. 

Ε, λοιπόν, τόσον «αριστερό» καιροσκοπισμό, δεν τον αντέχω.

 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr