Ακόμη και αν δεν συγκαταλέγεσθε μεταξύ των φίλων του ρεμπέτικου, ασφαλώς γνωρίζετε το τραγούδι «Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα» που αποδίδεται στον Στράτο Παγιουμτζή, ενώ οι μελετητές του είδους επιμένουν ότι τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική ήταν του Γιώργου Μπάτη.  Αλλά βεβαίως το θέμα μου δεν είναι να πάρω μέρος σε αυτή τη διαμάχη περί την πνευματική ιδιοκτησία του άσματος. Απλώς το θυμήθηκα, καθώς παρατηρώ ορισμένες κινήσεις της κυβέρνησης, η οποία αντιγράφει ακριβώς αυτή την πρακτική του «λάθε βιώσας», επί το λαϊκότερο «στη ζούλα».

«Στη ζούλα» λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι είναι «λαϊκή» και «υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης»,  εφαρμόζει διάφορα τεχνάσματα προκειμένου να ψαλιδίζει ακόμη περισσότερο το εισόδημα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Άλλοτε με άμεσες περικοπές και άλλοτε με έμμεσες επιβαρύνσεις.

«Στη ζούλα» αλλάζουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ τόσο για το ημερήσιο όσο και για το νυκτερινό ρεύμα. Αν σας έχει έλθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ, θα δείτε, στην ανάλυση των χρεώσεων,  ότι η τιμή της κιλοβατώρας έχει «ελαφρώς» διαφοροποιηθεί από τον προηγούμενο λογαριασμό. Κάτι «ψίχουλα» θα σας πουν ο Σπρίτζης ή ο Σκουρλέτης. Μόνο που ως άθροισμα αυτά τα ανά λογιστική μονάδα «ψίχουλα», οδηγούν, αναλόγως με την κατανάλωση, σε επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού κατά μερικά δεκάευρα. Και αυτά μόνον ως προς το τι πληρώνετε για την αξία του ρεύματος. Γιατί η «ζούλα» επιβάρυνση γίνεται μεγαλύτερη καθώς αλλάζουν και οι διάφορες «ρυθμιζόμενες χρεώσεις», από τις οποίες είναι γεμάτος ο λογαριασμός της ΔΕΗ.

«Στη ζούλα» μειώνεται και άλλο το εισόδημα όσων έχουν παιδιά, που είτε είναι ανήλικα, είτε έχουν ενηλικιωθεί αλλά σπουδάζουν, είτε έχουν αναπηρία άνω του 67%. Διότι αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού των προσαυξήσεων, του μισθού ή της σύνταξης. Έτσι ώστε αντί προσαυξήσεων, να καταλήγουν σε μειώσεις. Μειώσεις οι οποίες, στην καλύτερη περίπτωση, είναι άνω των ογδόντα ευρώ μηνιαίως, ενώ σε πολλές περιπτώσεις εγγίζουν ακόμη και τα διακόσια ευρώ.

Το «Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα» γράφηκε για τους «μαστουρωμένοι», όπως ήταν η αρχική σύνταξη του αναλφάβητου Μπάτη. Το «ζούλα σε κάθε τσέπη μπαίνω» εφαρμόζεται ως ...επιστημονική πρακτική επί ενός λαού που η «λαϊκή» εξουσία τον θεωρεί προφανώς τόσο παράλυτο και παραδομένο στον καναπέ του, όσο και οι «μαστουρωμένοι» του Μπάτη.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr