Ας ξεκινήσουμε από το αυτονόητο: Το ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από επενδύσεις, από ξένους και εγχώριους επενδυτές, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να παρέχει καθεστώς ασύδοτης ασυλίας, κάνοντας τα στραβά μάτια σε όποιον επενδυτή, νομικό ή φυσικό πρόσωπο, παρανομεί. Σε όποιον δεν σέβεται τους νόμους. Και ειδικώς σε όποιον καταστρέφει το περιβάλλον.

Ξεκινώντας, λοιπόν, από αυτή την παραδοχή, θα μπορούσαμε να πούμε «μπράβο» στην κυβέρνηση, αλλά και ειδικότερα στον κ. Σκουρλέτη, για την αυστηρότητα με την οποία αντιμετώπισε την καναδική εταιρεία που θα εκμεταλλευτεί τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Να χαιρετίσουμε το γεγονός ότι της επέβαλε τόσο άγρια πρόστιμα. Μόνο που, δυστυχώς, η ιστορία αυτή διαβάζεται κάπως διαφορετικά.

Ο όλος χειρισμός του θέματος όζει τόσον αγρίως κομματικού χειρισμού, ώστε συνιστά την αποθέωση του ...επενδυτοδιώχτη, έτσι για να παίξουμε με τον ορό «ανθρωποδιώχτης».

Διότι ο κ. Σκουρλέτης ξεκίνησε την επίθεσή του κατά της συγκείμενης, ξένων συμφερόντων, επιχείρησης, στο αποκορύφωμα της προεκλογικής περιόδου. Με τέτοια προχειρότητα και σκοπιμότητα, αποβλέποντας στα «κουκιά» εκείνων που αντιδρούν, στη συγκεκριμένη περιοχή, ώστε προκάλεσε την καταδικαστική για την κυβέρνηση απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας.

Τώρα παίζει με τη φωτιά. Και το αποτέλεσμα είναι να γελοιοποιεί εαυτόν και την κυβέρνησή του, καθώς μετά την αντίδραση των ξένων, αναζητεί προσχήματα για να μπορέσει να κάνει πίσω. Αν έχετε κάποια αμφιβολία περί αυτού, διαβάστε την παρακάτω απάντησή του στο ερώτημα «τι μέλλει γενέσθαι» σε συνέντευξη που έδωσε στον «Real fm»:

 «Εμείς είπαμε με απόλυτο καθαρό τρόπο ότι είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε, υπό την προϋπόθεση ότι η εταιρεία θα άρει την απόφασή της για αναστολή των εργασιών και προφανώς για την απόλυση των εργαζομένων της. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, δεν μπορούμε να συζητάμε».

Με απλά λόγια, ο κ. Σκουρλέτης ομολογεί ότι η κυβέρνηση δεν περίμενε αυτή την αντίδραση. Τόσο μυωπικά χαράζεται η τακτική της. Και τώρα που βρίσκεται στη δύσκολη θέση να διασύρεται διεθνώς ότι καταδιώκει τις επενδύσεις, που τόσο ασφυκτικώς έχει ανάγκη η χώρα, αναζητά οψίμως διάλογο με τους «κακούς».

Αφού είναι καταστροφική η λειτουργία των μεταλλείων χρυσού, τι τον θέλετε τον διάλογο και γιατί ζητάτε να μην κλείσει καμία μονάδα; Τι τα θέλετε τα νταηλίκια, αφού δεν τα αντέχετε και καταλήγετε να παρακαλάτε; Ποιον κοροϊδεύετε;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr