Ενοχλήθηκε σφόδρα ο σουλτάνος της Άγκυρας από την αναφορά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο συνέδριο που οργάνωσε η Παμποντιακή Ομοσπονδία για τα εκατό χρόνια από το μέγα διεθνές έγκλημα των Οθωμανών, την γενοκτονία των Ποντίων. Και έβαλε την ορντινάντσα του, τον Ταβούσογλου να απαντήσει δια του εκπροσώπου Τύπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Χαμί Ακσόι, χαρακτηρίζοντας τα λεγόμενα του κ. Μητσοτάκη «αβάσιμους, ψευδείς και εχθρικούς ισχυρισμούς απέναντι στην τουρκική ιστορία». Και να κάνει επίδειξη παλληκαρισμού με το σχόλιο «η ελληνική ηγεσία, που δεν μπορεί να ξεπεράσει ότι τη ρίξαμε στο Αιγαίο».

Όσο, όμως και αν επιχειρεί λυσσωδώς να διαγράψει αυτό το μελανό κεφάλαιο της τουρκικής ιστορίας, η Άγκυρα, τις γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών, δεν μπορεί να επιβάλει διεθνώς την δική της ανάγνωση της ιστορίας. Απλώς επιτυγχάνει ενίοτε κάποιες αποφάσεις πολιτικής και οικονομικής σκοπιμότητας. Όπως αυτό που συνέβη προ ημερών στην Γερουσία των ΗΠΑ, κατά παραγγελία του ...θαυμαστή του Ερντογάν, Αμερικανού πρόεδρου Ντόναλντ Τραμπ, με το «μπλοκάρισμα» του ψηφίσματος αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, που ενέκρινε η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων. Αλλά οι ερευνητές, ανά τον κόσμο όλο και εντονότερα φωτίζουν το έγκλημα της γενοκτονίας που διέπραξαν οι Τούρκοι στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Τελευταίο δείγμα το βιβλίο «Τριάντα χρόνια γενοκτονία - Η τουρκική καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων 1894-1924». Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και συνυπογράφουν οι διεθνούς φήμης Ισραηλινοί καθηγητές Μπένι Μόρρις και Ντρορ Ζεεβί. Και παρουσιάζει εμπεριστατωμένα το πώς η γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών, Ελλήνων και Αρμενίων, διεξήχθη σε μια περίοδο 30 ετών (1894 έως 1924) από διαφορετικές κυβερνήσεις με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξάλειψη των χριστιανικών μειονοτήτων. Έτσι ώστε από εκεί που οι χριστιανικοί πληθυσμοί της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν, πριν από την έναρξη των συστηματικών γενοκτονιών, περίπου το 20% του όλου πληθυσμού, να περιοριστούν, μετά το 1924, σε μόλις 2%. Αν αυτό δεν είναι γενοκτονία, μόνο ο Φίλης μπορεί να είναι ικανοποιημένος, που το προσδιορίζει ως «εθνοκάθαρση». Όταν για την Βοσνία, με απείρως μικρότερο αριθμό θυμάτων, υπήρξαν καταδίκες για γενοκτονία.

Δείτε μια ουσιώδη διαφορά: Η σημερινή πολιτική και πνευματική ηγεσία και ο λαός της Γερμανίας καταδικάζουν οι  ίδιοι τα εγκλήματα των χιτλερικών. Ενώ η Τουρκία φυλακίζει όσους τολμούν να μιλήσουν για τις γενοκτονίες.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr