Όλα σχεδόν τα επιχειρήματα με τα οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δικαιολογήσει την άρνησή της να ψηφίσει την αμυντική συμφωνία με την Γαλλία, μπορούν να θεωρηθούν ως προφάσεις εν αμαρτίαις. Εκτός από ένα. Από μια σοβαρή παράλειψη που χαρακτηρίζει αυτή την συμφωνία. Την απουσία δηλαδή οποιασδήποτε πρόβλεψης για αντισταθμιστικά οφέλη.

Το ότι θα παραλάβουμε, το 2025, τα γαλλικά πολεμικά σκάφη του κουτιού, ή άλλως με το κλειδί στο χέρι, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της ελληνικής ναυπηγικής και πολεμικής βιομηχανίας στο κτίσιμο είτε των φρεγατών, είτε των κορβετών, αλλά ούτε και των μαχητικών αεροσκαφών τύπου Ραφάλ, δεν αποδεικνύει επιτυχή διαπραγμάτευση.

Έχουμε δυο μεγάλα ναυπηγεία, στην Ελευσίνα και τον Σκαραμαγκά, τα οποία, εδώ και χρόνια φυτοζωούν. Ενώ έχει αποδειχθεί, στο παρελθόν, η παραγωγική τους ικανότητα και η εξαιρετικώς υψηλού επιπέδου τεχνογνωσία τους. Πρέπει λοιπόν, να αναγνωρίσουμε του στραβού το δίκιο στον κ. Τσίπρα, ως προς αυτό το σκέλος των ενστάσεων και της διαφωνίας του. Θα μπορούσατε κ. Πρόεδρε, να αξιοποιήσετε αυτήν την εντόνως προβαλλόμενη διαφωνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως διαπραγματευτικό χαρτί, κατά τις συνομιλίες σας με τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ώστε να αποσπάσετε ακριβώς ένα ικανοποιητικό πλαίσιο αντισταθμιστικών ωφελημάτων.

Είναι πράγματι πολλά τα λεφτά, τα οποία θα ξοδευτούν από το ελληνικό κράτος, από τους Έλληνες φορολογούμενους, για το συγκεκριμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Κατ' αντιστοιχία είναι πολλά τα οφέλη, από αυτή την συμφωνία, για την γαλλική οικονομία. Οπότε δεν θα ...έσταζε η ουρά του γαϊδάρου, αν μας παραχωρούσαν κάποια αντισταθμιστικά οφέλη, όπως προβλεπόταν, σε όλες σχεδόν τις παλαιότερες αντίστοιχες συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και την Γερμανία.

Κατά τα λοιπά, η συμφωνία είναι πράγματι αναγκαία. Δεν είμαστε ούτε η Δανία, ούτε το Λουξεμβούργο ή άλλες χώρες της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης, που δεν αντιμετωπίζουν κανέναν κίνδυνο στρατιωτικής εμπλοκής. Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζει διαρκώς υπό το καθεστώς μιας δαμόκλειας σπάθης. Υπό την συνεχή απειλή πολέμου. Με καθημερινές σχεδόν παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου της. Και, τα τελευταία χρόνια, ακόμη και με συνεχείς προκλήσεις στα όρια της θαλάσσιας κυριαρχίας της.

Απομένει να φανεί στην πράξη αν, αυτά τα οποία υπόσχεται να μας προσφέρει, σε περίπτωση εμπλοκής, η Γαλλία, θα είναι όντως και αποτελεσματικά.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgismassavetas@gmail.com