Πολύ θύμωνα, ως πιτσιρικάς, ως έφηβος δηλαδή, και όχι ως «πιτσιρικάς ή ημιπιτσιρικάς» ετών τριάντα φεύγα, κατά τα μέτρα του κ. Βούτση, όταν, η Μάνα μου, μου έτριβε κατά πρόσωπο εκείνο το «εγώ στα είχα πει, δεν στα είπα;». Θύμωνα που επιβεβαιωνόταν εκείνη και όχι οι επιλογές μου. Να, όμως, που γέρασα κι εγώ. Και δεν έχω άλλη επιλογή παρά να καταφύγω στην αντιγραφή. Να αναχαράξω την πρακτική της Μάνας. Και να θυμίσω ότι αυτό το νέο μάντρωμα, το έβλεπα ολοκάθαρα να έρχεται. Μόνο που ήλθε πέντε μέρες νωρίτερα από την πρόβλεψή μου.

Όταν ανοίξατε την αγορά, πλήρως και χωρίς τη διαδικασία της προαγοράς μέσω τηλεφώνου ή διαδικτύου, και της παράδοσης εκτός καταστήματος, έγινε «ο κακός χαμός». Και έσπευσα αμέσως να προειδοποιήσω, με το κείμενο που δημοσίευσα στις 22 Ιανουαρίου:

«Ψωνίσανε, ψωνίσανε, χαζέψανε βιτρίνες, με την ψυχή τους. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Χωρίς κανείς να νοιάζεται για τήρηση αποστάσεων και άλλες ανούσιες οδηγίες των επιστημόνων. Και «φούρνος να μην καπνίσει». Δυστυχώς, οι «φούρνοι» θα «καπνίσουν» περί τα μέσα Φεβρουαρίου. Και η ...τσίκνα τους θα είναι εφιαλτική. Οπότε, την καταναλωτική υστερία ενός τμήματος, θα την πληρώσουμε με νέο «μάντρωμα» όλοι. Διότι, στην χώρα που δίδαξε το «μέτρον άριστον», το μέτρο είναι ανύπαρκτο».

Αυτά όλα, βεβαίως, δεν απευθύνονταν σε «πιτσιρικάδες». Διότι δεν είναι αυτοί οι αναγνώστες μου. Απευθύνονταν στους πιο ώριμους. Διότι στον συνωστισμό μπορεί να κυριαρχούσαν οι νεαρότερες ηλικίες, αλλά δεν έλειπαν και οι μεσήλικες. Κυρίως, όμως, απευθύνονταν σε όσους λειτούργησαν ως αφέτες, που έδωσαν το εναρκτήριο παράγγελμα για τον λυσσασμένο αγώνα δρόμου προς τον ...παράδεισο των εμπορικών οδών και των πολυεθνικών εμπορικών κέντρων.

Δεν το καταλαβαίνατε; Ήταν τόσο δύσκολο να το προβλέψετε, ότι θα εξελιχθεί σε βόμβα διασποράς;

Προφανώς υποκύψατε σε πιέσεις κλαδικών συμφερόντων. Και αντί ενός ήπιου ανοίγματος, με έμφαση στις τηλεαγορές και παραδόσεις κατ' οίκον, ή έστω εκτός καταστήματος, χωρίς τα επικίνδυνα εμπορικά κέντρα, των κλειστών χώρων, θερμοκήπια του ιού, ανοίξατε το «ακορντεόν» σας στο τέρμα. Αλλά το συνεχές άνοιξε-κλείσε της φυσαρμόνικας προκαλεί παραλυτική χαλάρωση. Κυρίως, δε, μειώνει την αξιοπιστία της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Ελπίζω να μην κάνετε το ίδιο λάθος με την είσοδο του Μαρτίου. Διότι, έτσι, αυτός ο φαύλος κύκλος, δεν θα κλείσει ποτέ.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr