λώπηξ λιμώττουσα, ς θεάσατο πό τινος ναδενδράδος βότρυας κρεμαμένους, βουλήθη ατν περιγενέσθαι κα οκ δύνατο. παλλαττομένη δ πρς αυτν επεν «μφακές εσιν.» Οτω κα τν νθρώπων νιοι, τν πραγμάτων φικέσθαι μ δυνάμενοι, δι' σθένειαν, τος καιρος ατινται. (Αισώπου Μύθοι: Αλώπηξ και βότρυς)

Όταν η κυρά-αλεπού, στον γνωστό μύθο του Αισώπου, παρά τα πηδήματά της, δεν μπόρεσε να φθάσει τα τσαμπιά της κληματαριάς, να γευθεί τα ωραία σταφύλια, έκανε την δική της πολιτική κωλοτούμπα. Παραιτήθηκε της προσπάθειας, αλλά με ...ισχυρό πολιτικό επιχείρημα. Απεφάνθη ότι εγκατέλειψε την προσπάθεια, όχι διότι δεν τα έφθανε, αλλά επειδή, τάχα, διαπίστωσε ότι «όμφακες εισίν». Ήτοι, αγουρίδες. Κάτι παλιοξινοστάφυλα δηλαδή, που δεν άξιζε τον κόπο να ασχολείται πια με αυτά.

Οι αιώνες πέρασαν, αλλά το μήνυμα του Αισώπου έμεινε διαχρονικό. Πέρασε στην λαϊκή σοφία με την γνωστή παροιμία «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Στις μέρες μας, ο Τσίπρας και οι προπαγανδιστικοί του μηχανισμοί, αντιγράφοντας την τακτική της αλεπούς, αποφαίνονται ότι το δωράκι-κίνητρο, με την επιταγή των 150 ευρώ, προς τους νέους που εμβολιάζονται, αγνοώντας τις σειρήνες του αντιεμβολιαστικού κινήματος, τις περιβεβλημένες με τα ερυθρομέλανα χρώματα της «αναρχικής στάσης ζωής», αλλά και με τις ροζουλί σημαίες που υψώνει ο Πολάκης, επιτιθέμενος λάβρος κατά των εμβολίων, είναι κάτι χειρότερο από «αγουρίδες». Είναι ανέντιμη, ανήθικη επιχείρηση «εξαγοράς συνειδήσεων».

Έντιμο και συμβατό με το «ηθικό πλεονέκτημα» είναι να υπόσχεσαι πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις, διότι δεν έχεις τώρα την εξουσία για να τα υλοποιήσεις, ενώ, όταν την είχες, δεν τα έκανες. Όπως για παράδειγμα, η πρόταση για καθιέρωση εργάσιμης εβδομάδας 35 ωρών, δηλαδή επτάωρη εργασία ημερησίως.

Η προσφορά αυτή, προς τους νέους, έχει μια ευρύτερη σκοπιμότητα. Να τους ενθαρρύνει να πάνε για λίγες ημέρες διακοπές, να δώσουν ζωή σε κάποιο νησί. Διότι, για την ώρα, πλην Μυκόνου, όπου πέφτει το πολύ χρήμα των πιο σκοτεινών διαδρομών και οι προσδοκίες κάθε Κικίτσας και κάθε Μπαμπίτο να γίνουν... «σελέμπριτις», ανεβάζοντας τις «σέλφις» τους στο «ίνσταγκραμ», τα ξενοδοχεία και τα «ρουμς του λετ» στα περισσότερα νησιά μας είναι σχεδόν άδεια. Τέλος Ιουνίου και στην λατρεμένη μου Φολέγανδρο οι κρατήσεις δωματίων μετριούνται στα δάκτυλα. Διότι η πανδημία εκτός από την δημόσια υγεία έχει πλήξει και τα οικονομικά των πολλών.

Να λείπουν οι εξυπνάδες.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr