Πήγα να πάρω δυο πράγματα από το οπωροπωλείο που ψωνίζω. Και είδα με χαρά την μανάβισσά μου να έχει βγάλει την περούκα και να φυτρώνουν ξανά τα μαλλιά της, που τα είχαν αποψιλώσει οι συνεχείς χημειοθεραπείες για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Ο καρκίνος δεν έχει φύγει ακόμη. Οι χημειοθεραπείες συνεχίζονται. Αλλά έχει συντελεσθεί σημαντική πρόοδος. Τα έδειχνε τα καινούργια της μαλλιά, μήκους κάτι παραπάνω από ένα εκατοστό, και κρυφοκαμάρωνε. Το ίδιο και ο γιος της: «Είδατε, η μαμά μου απέκτησε κούρεμα πανκ».

Η Μαρία με θεωρεί «συνάδελφο», λόγω και της δικής μου περιπέτειας με τον καρκίνο. Και κάθε φορά όλο και κάτι έχουμε να πούμε. Αλλά τούτη τη φορά μου είπε κάτι που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι συμβαίνει πράγματι. Κάνει τις χημειοθεραπείες της, μήνες τώρα, στο «Έλενα Βενιζέλου». Σηκώνεται, τις ημέρες εκείνες, αξημέρωτα. Και επιστρέφει σπίτι της, πολλές φορές, αργά την νύχτα. Αλλά είναι και από τις ...τυχερές της υπόθεσης, διότι ζει στην Αθήνα. Μαζί της, όμως, περιμένουν υπομονετικώς και γυναίκες που έρχονται από τη Λαμία, την Καλαμάτα, τη Μεγαλόπολη, από κάθε γωνιά της Στερεάς ή της Πελοποννήσου. Και όλες αυτές τις ώρες περιμένουν θεονήστικες. Διότι δεν προβλέπει ο κανονισμός να τους χορηγηθεί κάποιο δεκατιανό ή κάποιο γεύμα.

Μετά από συνεχείς διαμαρτυρίες, εισέπραξαν αρχικώς την απάντηση «να φέρνετε φαΐ από το σπίτι σας». Αλλά, αφού «πήρε πάνω της» το θέμα μια προϊσταμένη της νοσηλευτικής, και κατάφερε να νικήσει το γραφειοκρατικό πνεύμα των διοικούντων, επιτέλους, προχθές, πέτυχαν να τους δοθεί κάτι, έτσι για «να κόβουν την πείνα τους».  Αλλά αυτό που συμβαίνει στο «Έλενα», συμβαίνει και αλλού. Το διασταύρωσαν οι καρκινοπαθείς γυναίκες επικοινωνώντας με ...συναδέλφους τους που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία σε άλλα νοσοκομεία της πρωτεύουσας.

Μήπως κ. Πρόεδρε, είτε εσείς, είτε ο υπουργός σας Θανάσης Πλεύρης, που είναι το πιο ψηλό από τα άλλα «ψηλά καπέλα» στον τομέα της Υγείας, μπορείτε να επιδείξετε μεγαλύτερη ευαισθησία, από οποιουσδήποτε γραφειοκράτες διοικήσεων νοσοκομείων, ώστε με μια εντολή να διορθωθεί αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά απέναντι στους καρκινοπαθείς; Ε, δεν πρόκειται να φτωχύνει το ρωμαίικο, από ένα πιάτο φαγητό που θα τους χορηγείται κάθε μεσημέρι ή ένα ενδιάμεσο κολατσιό.

Κάποιος να δώσει τέλος σε αυτή την, καθόλου τιμητική για την κοινωνία μας,  κατάσταση.

                                           Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

                                        giorgismassavetas@gmail.com