Είναι γεγονός ότι η παρουσία των γρύλων στις θάλασσές μας ,και ιδιαίτερα στον κόλπο Καλλονής δεν ήταν και ποτέ ευχάριστη στους λουόμενους . Αντίθετα ήταν αποκρουστική και αηδιαστική.
Εκείνοι όμως που γνώριζαν την χρησιμότητά τους χαιρόταν που τους έβλεπαν.
Κάποιοι άλλοι δε, όταν έμαθαν την γευστική αξία τους στο πιάτο της ασιατικής κουζίνας, αλλά κυρίως το κέρδος της δικής τους τσέπης , λόγω των μεγάλων εξαγωγών, επιδόθηκαν στην υπεραλίευσή τους, στην αρχή χωρίς προφυλάξεις και αργότερα με  κρυφές εξορμήσεις στη θάλασσα. Όταν έγινε συνείδηση το μέγεθος της καταστροφής,  άλλοτε κρυφά, άλλοτε κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των οικολόγων. Οι θάλασσές μας άδειασαν μέχρι που έγινε αντιληπτό και ελήφθησαν μέτρα απαγόρευση στην χωρίς μέτρο αλίευσή τους, 
Γνωστοί για την δουλειά που κάνουν στον καθαρισμό των θαλασσών, η παρουσία τους είναι απαραίτητη και ουσιαστική. Δυστυχώς όμως ακόμα το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει καθώς ο πληθυσμός τους δεν έχει επανέλθει αριθμητικά στο επίπεδο της προηγούμενης 20ετίας.
Ο σύλλογος αλιέων της Καλλονής είχε ζητήσει από το πανεπιστήμιο Αιγαίου να γίνει κάποια σχετική μελέτη, όμως ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα το ενθαρρυντικό.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ "Δ"