Γολγοθάς. Ο δρόμος προς τη Σταύρωση, την κορύφωση του μαρτυρίου. Ένας δρόμος δύσβατος, ανηφορικός, κακοτράχαλος, ανώμαλος, γεμάτος αγκάθια που σου ξεσκίζουν τα σωθικά σου, το είναι σου. Με βήμα βαρύ, κουρασμένο, ανύμπορο, ξέρεις ότι πρέπει να φτάσεις στην κορυφή. Αν και πολλές φορές οι προσπάθειές σου είναι απελπιστικά ανούσιες, αν και ξέρεις καλά ότι όσο κι αν παλεύεις δεν θα καταφέρεις το ποθητό, μέσα σου μια φωνή σου λέει «πάλεψε» μπορείς , θα τα καταφέρεις. Και όλο και προσπαθείς, όλο και ξεσκίζεσαι, όλο και σε πλακώνει ο σταυρό του μαρτυρίου σου. Του δικού σου μαρτυρίου. Εκείνου που σου έδωσε ο μεγαλοδύναμος. Βαρύς; Ασήκωτος ; γεμάτος αγκάθια, που σου καρφώνουν τη σάρκα, σε πονάν, σε κάνουν να υποφέρεις; Ένας σταυρός, που είναι όλος δικός σου και κανείς δεν μπορεί να τον πάρει για να σε ξεκουράσει. Ίσως για λίγο να σε ελαφρύνει από το βάρος του, αλλά μέχρι εκεί. Ύστερα και πάλι στους δικούς σου ώμους. Κανείς δεν θα σκεφτεί αν μπορείς να τον σηκώσεις. Γιατί ο καθένας έχει τον δικό του σταυρό. Άλλος πιο βαρύ, άλλος πιο μεγάλο, άλλος δυσβάσταχτο.Ποιος τα καταφέρνει; Ποιος λυγίζει; Ποιος τον σηκώνει; Ποιος τον σέρνει; Ποιος τον γέρνει; Ποιος τον υπομένει και ποιος όχι;
 Όσο κι αν παρακαλάς να τελειώσει η αγωνία, το άλγος, η απελπισία, τίποτα δεν θα αλλάξει τον δρόμο για τον Γολγοθά σου. Τον δρόμο για την Σταύρωση. Γιατί η ζωή είναι γλυκιά αλλά μόνο μέσα από τα πάθη, που μας δυναμώνουν και μας βοηθάν να καταλάβουμε την χαρά της αυγής, των μυρωδιών της φύσης, των συναισθημάτων.
Και σίγουρα όταν φτάσεις στην κορυφή, όταν ο πόνος σε καταβάλει και χάσεις τις αισθήσεις σου, από τα βάρη της ζωής, τότε θα έρθει η λύτρωση.
Και αυτή τη στιγμή θα ευχαριστείς τον Θεό που σου έδωσε τον δικό σου σταυρό, γιατί θα δείς πως ήταν ελαφρύτερος από του διπλανού σου.
Όλοι πλούσιοι και φτωχοί, σπουδαίο και άσημοι, πνευματώδεις και μη, καλλιεργημένοι και πτωχοί τω πνεύματι, θα σηκώσουν τον σταυρό τους. θα ακολουθήσουν στην οδό προς την κορύφωση, για να βγουν στο φως της αιωνιότητας, όπου η μετάνοια και η συγχώρεση πρυτανεύει.