Ως που θα πάει αυτή η κατάσταση; Ως πότε οι αριθμητικώς ασήμαντες μειοψηφίες των μπαχαλιστών θα επιβάλουν αυταρχικώς τη θέλησή τους επί όλων των άλλων; Δείτε τι γίνεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στήθηκε μια «συνέλευση» εξ υφαρπαγής, στην οποία πήραν μέρος μόνον οι «μεμυημένοι». Δηλαδή 516 άτομα που ανήκουν κατά κύριο λόγο σε ποικιλώνυμες παρατάξεις, προσκείμενες σε διάφορα γκρουπούσκουλα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Θέλετε να μάθετε πόσοι είναι οι εγγεγραμμένοι που έχουν δικαίωμα ψήφου; Λίγο πάνω από τους δέκα χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες. Δηλαδή στη «συνέλευση» πήρε μέρος μόνο το 5% των φοιτητών και φοιτητριών. Και με ...οριακή πλειοψηφία αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη εμποδίζοντας όλους τους άλλους, διδάσκοντες και διδασκόμενους, να εισέλθουν στο κτίριο της σχολής. Τι σημασία έχει αν από φοιτητικές παρατάξεις που έχουν χιλιάδες μέλη, αυτή η διαδικασία καταγγέλλεται ως παράνομη; Ας είναι καλά το «επαναστατικό δίκαιο».

Τουλάχιστον όμως, αυτή τη φορά, υπάρχει ένα παρήγορο μήνυμα. Μια άμεση και έμπρακτη αντίδραση διδασκόντων και διδασκόμενων. Καθηγητές και καθηγήτριες που δεν δέχονται αυτό το «επαναστατικό» φίμωτρο, οργάνωσαν μάθημα σε υπαίθριο χώρο, έξω από το κτίριο της σχολής. Στο χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων. Και επιτέλους είδαμε πανεπιστημιακούς να κρατούν αυτοσχέδιες πινακίδες με το σύνθημα «Σχολές Ανοιχτές. Φτάνει πια».

Ο εργάτης από την Πτολεμαίδα, ο αγρότης από τη Σητεία, ο σερβιτόρος από το Ναύπλιο, που «κάνουν το σκατό τους παξιμάδι» για να μπορέσουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, δεν είναι οι «ταξικοί εχθροί» και το «σύστημα» για να πληρώνουν την «επαναστατικότητα» των θολωμένων μυαλών. Αλλα πρέπει και αυτοί κάποια στιγμή να μιλήσουν. Με το δικό τους τρόπο. Αποδοκιμάζοντας, στις εκλογές, εκείνους που κανακεύουν αυτούς τους ρέμπελους του γλυκού νερού. Είτε είναι πολιτικοί φορείς, είτε συγκεκριμένοι πολιτευτές.

Αυτό το «φτάνει πια», που ύψωσαν ως σύνθημα κάποιοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, που δεν ανέχονται άλλο τη δικτατορία των γκρουπούσκουλων, πρέπει να περάσει στην ίδια την κοινωνία. Η οποία δεν χρειάζεται να έλθει σε άμεση αντιπαράθεση με τους ίδιους τους μπαχαλιστές. Αυτούς πρέπει να τους αντιμετωπίσουν οι ίδιοι οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι. Εμείς, οι γονείς, πρέπει να αρχίσουμε να τιμωρούμε τους πολιτικούς κηδεμόνες τους. Αλλά και να γυρίζουμε την πλάτη σε «μέσα ενημέρωσης» που τους χαϊδεύουν.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr