Εδώ πραγματικά είναι να κτυπιέσαι. Για να δημοσιευθεί η φωτογραφία ενός διαπιστωμένως δολοφόνου, τίθεται, κατά την σοφή ελληνική νομοθεσία, ως απαραίτητη προϋπόθεση, η ...γραπτή συναίνεση του ίδιου. Και έχει περιθώριο 48 ωρών να ...το σκεφθεί εάν θα πει το ναι ή το όχι του. Και αυτό ισχύει ακόμη και στην περίπτωση που έχει διαφύγει και καταζητείται.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης αναδείχθηκε με την υπόθεση του μακελάρη που θέρισε τόσους ανθρώπους στο Μικρολίμανο. Οι διωκτικές αρχές, πρώτιστη ευθύνη των οποίων είναι η προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της περιουσίας των πολιτών, δεν μπόρεσαν να δώσουν αμέσως στη δημοσιότητα την φωτογραφία του δολοφόνου που διέφυγε μετά το έγκλημά του, μήπως και τον αναγνώριζε κάποιος πολίτης, ώστε να διευκολυνθεί η σύλληψή του. Διότι ο πρόσφατος νόμος του κ. Αθανασιου τους έδενε τα χέρια. Καθιστώντας ως υπέρτερο αγαθό, όχι την ασφάλεια όλων των πολιτών, αλλά τα «ατομικά δικαιώματα» του ενός. Του δολοφόνου.

Ο σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων ασφαλώς και πρέπει να διέπει και την νομοθεσία μας. Και, ακόμη περισσότερο, τον τρόπο εφαρμογής της από τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας. Αλλά η προσήλωση σε αυτή την αρχή δεν μπορεί να εκδηλώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε τελικώς να ακυρώνεται η πρώτη και υπέρτερη αποστολή των οργάνων του νόμου. Δηλαδή η προστασία του ύψιστου αγαθού που είναι η ίδια η ζωή.

Έχει καταντήσει κωμικοτραγικό να «ενημερώνονται» οι πολίτες για την δράση επικίνδυνων εγκληματιών με αναφορές σε αυτούς μόνον με την ηλικία τους, ενίοτε δε και με το επάγγελμα ή την καταγωγή τους. «Ο 28χρονος δολοφόνος» ή «ο σαραντάχρονος ληστής με καταγωγή από την Γεωργία» και άλλα παρόμοια.

Υποτίθεται ότι αντιγράφουμε την αγγλοσαξονική νομοθεσία, με στόχο την αποφυγή του διασυρμού αθώων. Αλλά την αντιγράφουμε με ηλίθιο τρόπο. Διότι όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ζωής, για βιασμούς ή για γενετήσια εκμετάλλευση ανηλίκων, τα πρωτοσέλιδα του βρετανικού τύπου δημοσιεύουν φαρδιά-πλατιά τα ονόματα και τις φωτογραφίες των διωκόμενων. Διότι ακριβώς προκρίνεται το δημόσιο συμφέρον του ατομικού.

Φτάσαμε να αλληλογραφεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη με τον συνάδελφό του της Δικαιοσύνης, με αίτημα την αλλαγή του νόμου. Άντε να δούμε πόσες διαδικασίες θα χρειασθούν για να καταστεί πραγματικότητα το αυτονόητο.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr