Αυτό που συμβαίνει μετά τις εκλογές, ξεπερνά τα όρια της, συνηθισμένης για τα ελληνικά δεδομένα, αθέτησης προεκλογικών υποσχέσεων και διάψευσης ελπίδων που καλλιεργήθηκαν πριν από την κάλπη. Εγγίζει πια τα όρια της πολιτικής απάτης. Και επειδή «εξ όνυχος τον λέοντα», ας σταθούμε σε δυο μόνο περιπτώσεις. Σε δυο «μικρά» θέματα.

Πριν από τις εκλογές, το κόμμα που κυβερνούσε τότε και ξανακυβερνά σήμερα, έκανε επίδειξη φιλολαϊκής πολιτικής, διά στόματος του τότε υπουργού Υγείας Παναγιώτη Κουρουμπλή, καταργώντας το εισιτήριο των πέντε ευρώ στα νοσοκομεία. Θεωρητικώς, ένας ηλικιωμένος που μπορεί να χρειαζόταν να πάει δυο φορές σε νοσοκομείο μέσα σε μια τετραετία αν θεωρήσουμε βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία- θα κερδίσει ένα δεκάρικο. Αλλά επειδή το σύστημα υγείας χρειάζεται λεφτά, η προοδευτική και φιλολαϊκή κυβέρνηση της «Αριστεράς», επιβάλλει σε όλους τους συνταξιούχους εισφορά 6%.

Έτσι, ένας συνταξιούχος των εξακοσίων ευρώ  ονομαστική σύνταξη όλες οι εισφορές επιβάλλονται επί της ονομαστικής σύνταξης και όχι επί εκείνων που πράγματι εισπράττει ο πολίτης- θα πληρώνει 36 ευρώ κάθε μήνα, δηλαδή 432 ευρώ ετησίως. Επί τέσσερα χρόνια, φτάνουμε το ποσόν των 1728, δηλαδή σχεδόν τρεις ολόκληρες ονομαστικές- συντάξεις.

Ε, όταν λες σε κάποιον ότι του ...χαρίζεις ένα δεκάρικο, που μπορεί και να μην χρειαζόταν να το πληρώσει ποτέ, αλλά του αρπάζεις τρεις φορές τη σύνταξή του, δεν είναι πολιτική απάτη;

Κάτι ανάλογο γίνεται και με τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. (Ας μου συγχωρηθεί το ότι δεν χρησιμοποιώ αυτόν τον βάρβαρο όρο Μέσα Μαζικής Μεταφοράς). Πριν από το δημοψήφισμα μας έκαναν δώρο τις μετακινήσεις με τα αστικά μέσα. Και τώρα, για να καλύψουν τις τρύπες στα έσοδα των φορέων τους, αυξάνουν το εισιτήριο. Αυτό δηλαδή πώς να το πούμε; Αριστερή συνέπεια απέναντι στους μη έχοντες; 

Τον έχουν ζαλίσει σε τέτοιο βαθμό τον ανίσχυρο πολίτη, τον άνεργο, τον χαμηλόμισθο, τον συνταξιούχο, ώστε ακούς πια τα πιο τρελά παραμιλητά. Όπως αυτό μιας ηλικιωμένης κυρίας, χθες στο τρόλεϊ, που ανέπτυσσε τη θεωρία ότι «τους διάλεξε το παγκόσμιο κεφάλαιο και οι δανειστές να μας κυβερνήσουν, τους ενίσχυσαν με κάθε τρόπο, για να μπορούν να επιβάλουν μέτρα χωρίς να ξεσηκώνεται κανείς, ενώ αν τα έπαιρναν οι άλλοι θα καιγότανε το πελεκούδι».

Υπερβολική συνωμοσιολογία; Ναι. Αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, αρχίζεις να αναρωτιέσαι.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr