Ο κυρ-Σωτήρης έφυγε δωδεκάχρονος από το χωριό του, στην ανατολική Λακωνία, και ανέβηκε στον Πειραιά το 1948. Έπιασε αμέσως δουλειά ως «μπακαλόγατος» σε αποθήκη χονδρικού εμπορίου τροφίμων κάποιων θείων του. Όπου εργαζόταν πάνω από δώδεκα, έως και δεκαέξι ώρες ημερησίως. Και τα βράδια κοιμόταν σε μια πρόχειρη «στρωματσάδα» σε μια από τις αποθήκες της επιχείρησης.

Όλες τις επόμενες δεκαετίες της ζωής του παρέμεινε «μπακαλόγατος». Αλλά όχι πια ως υπάλληλος. Ως παντοπώλης ο ίδιος. Παρέμεινε δε ενεργός, ως εργαζόμενος και αυλισμένος ως τα 72 του, αρνούμενος να συνταξιοδοτηθεί. Πλήρωνε μάλιστα, στο ΤΕΒΕ και μετέπειτα ΟΑΕΕ την ανώτατη κλάση των εισφορών την «Ι» -γιώτα- προκειμένου να έχει στα γεράματά του την υψηλότερη σύνταξη που χορηγούσε το συγκεκριμένο ταμείο.  Και πράγματι, όταν το 2008 βγήκε στη σύνταξη, αισθανόταν ότι «πήγαν χαλάλι» τα όσα πλήρωνε τόσες δεκαετίες. Διότι η σύνταξή του ήταν 2.200 ευρώ.

Η χαρά του, όμως, κράτησε πολύ λίγο. Σχεδόν δυο χρόνια. Γιατί από το καλοκαίρι του 2010, η πλούσια σύνταξη, για την οποία πλήρωνε ο ίδιος και όχι κανένας κρατικός φορέας, άρχισε να υφίσταται αλλεπάλληλες περικοπές. Με τέτοιο ρυθμό, ώστε σήμερα να είναι κάτω από το μισό. Και τώρα περιμένει τις νέες περικοπές που εισηγείται η «επιτροπή σοφών» της «λαϊκής» και «Αριστερής» κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου.

Και τι ειρωνεία. Ο κυρ-Σωτήρης, ακολουθώντας τις παραδόσεις του συντηρητικού λακωνικού χωριού από όπου κατάγεται, ψήφιζε πάντοτε Δεξιά. Το ίδιο έκανε και το 2012. Αλλά όταν είδε ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συνέχιζε και αυτή την περικοπή των συντάξεων, αποφάσισε να θυμώσει και να τιμωρήσει τον «προδότη τον Σαμαρά». Για πρώτη φορά στη ζωή του ψήφισε, τον περασμένο Ιανουάριο, Αριστερά. Που του υποσχέθηκε ότι θα τερματίσει τις περικοπές και θα δώσει πίσω και την δέκατη τρίτη σύνταξη. Για να ανακαλύψει ότι «και αυτοί είναι μια από τα ίδια» και ότι «δεν βρίσκουν άλλη γελάδα να αρμέξουν» παρά μόνο τους συνταξιούχους.

Και φυσικά δεν είναι ο μόνος. Η ιστορία του είναι και ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων που ξεκίνησαν ξυπόλυτοι, πάλεψαν, δημιούργησαν, πλήρωσαν, εμπιστεύθηκαν το κράτος, αλλά τώρα εισπράττουν αυτό που ο ίδιος περιγράφει με τη φράση «το χειρότερο κακό, είναι τα κακά γεράματα».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr