Λένε πολλοί, για σας, κ. Πρόεδρε, ότι αντιγράφετε συστηματικώς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και σας κατηγορούν ως κακέκτυπο. Ως αποτυχημένη απόπειρα απομίμησης. Ε, λοιπόν, νομίζω ότι σας αδικούν. Διότι είναι πολλές φορές που υπερβαίνετε το πρωτότυπο. Όπως, για παράδειγμα, με την υπόθεση της κατανομής των προσφύγων, ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης στην έκτακτη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μας ανακοινώσατε υπερηφάνως ότι απορρίφθηκε το γερμανικό σχέδιο, το οποίο είχε αποκαλύψει το περιοδικό «Σπήγκελ», για τη δημιουργία ενός στρατοπέδου φιλοξενίας 50.000 ατόμων επί ελληνικού εδάφους. Και πράγματι δεν θα έχουμε μια τέτοια «κωμόπολη μεταναστών», όπως την χαρακτήρισε ο αρμόδιος υπουργός Γιάννης Μουζάλας. Ποια είναι, όμως, η ουσία; Αν θα ήταν όλοι μαζί σε ένα χώρο, ή αν τελικώς θα υποχρεωθεί η Ελλάδα να κρατήσει 50.000 ανθρώπους, παρά τη θέλησή τους, αφού αλλού θέλουν να καταλήξουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;

Όλη αυτή η ιστορία θυμίζει εκείνο το περίφημο «οι βάσεις φεύγουν, ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Εσείς πανηγυρίζετε ότι νικήσατε, αλλά οι πενήντα χιλιάδες, όπως ακριβώς το είχε αποκαλύψει το γερμανικό περιοδικό, θα παραμείνουν. Απλώς θα σκορπίσουν, οι τριάντα χιλιάδες από αυτούς, σε περισσότερα του ενός «κέντρα φιλοξενίας». Ενώ άλλες είκοσι χιλιάδες θα στεγασθούν σε σπίτια, με επιδότηση ενοικίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με απλά λόγια, θα μονιμοποιηθούν.

Ασφαλώς και κάνατε ό,τι μπορούσατε. Θα ήταν άδικο να μην το αναγνωρίσουμε. Και δεν σας κατηγορώ που δεν πετύχατε το καλύτερο. Διότι, δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με μια ευρωπαϊκή ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων. Που πορεύεται ...αλά ελληνικά. Βλέποντας και κάνοντας. Και προσπαθώντας, όσο μπορεί, να αποφύγει το «ποτήριον τούτο». Δηλαδή να αποδεχθούν το σύνολο των προσφύγων εκείνοι οι οποίοι, με την πολιτική τους στη Συρία, δημιούργησαν αυτό το τεράστιο πρόβλημα.

Το καταλαβαίνετε βεβαίως, ότι αυτός ο αριθμός των πενήντα χιλιάδων  ατόμων, που ισοδυναμεί με όσους εισέρχονται στον ελληνικό χώρο το πολύ μέσα σε ένα μήνα, πολύ γρήγορα θα ξεπερασθεί, καθώς εκείνοι που περιμένουν, επί τούρκικου εδάφους, αλλά και όσοι πρόκειται να προστεθούν, μετρώνται πια σε εκατομμύρια. Αλλά αυτό δεν σας εμποδίζει να θριαμβολογείτε σήμερα. Αύριο βλέπουμε. Αφού όλη η Ευρώπη πορεύεται με το βλέποντας και κάνοντας, γιατί όχι και εμείς που το διδάξαμε;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr