Πάρτε τη γνωστή λαϊκή παροιμία και στη θέση του «Γιάννη» βάλτε την Ελλάδα. Οπότε η παροιμία «Τι είχες Ελλάδα, τι είχα πάντα» καθίσταται, με μια ακόμη αφορμή, αιωνίας αξίας απεικόνιση της κατάστασης του ελληνικού κράτους. Και η αφορμή βεβαίως δεν είναι άλλη από το θέμα στο οποίο έχει αφιερωθεί η στήλη και τις δυο προηγούμενες ημέρες. Οι εξοργιστικές περιπτώσεις επαναφοράς στην ενέργεια υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα που έχουν, αποδεδειγμένως, διαπράξει κακουργήματα.

Παρακολουθούμε και πάλι μια από τα ίδια. Η μαζική επιστροφή επίορκων προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σάλο. Καταγράφεται ένας ορυμαγδός αντιδράσεων. Με καυστικά δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης. Με οργίλες αντιδράσεις των πολιτών, που εκφράζονται με σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά και με ευθέως εκδηλούμενη πολιτική δυσανεξία βουλευτών και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Και το αποτέλεσμα είναι να προσπαθούν τώρα οι υπουργοί της συγκυβέρνησης να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Να διορθώσουν με νέες νομοθετικές παρεμβάσεις και διοικητικές μεθοδεύσεις, το κακό που έγινε με τον νόμο Κατρούγκαλου.

Με κοινή συνέντευξη τύπου, τόσο ο νέος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορος Βερναρδάκης, όσο και ο προκάτοχός του  και εμπνευστής του νόμου που οδήγησε στο ανοσιούργημα, ο Γιώργος Κατρούγκαλος, προσπάθησαν να αμβλύνουν τις εντυπώσεις, καταφεύγοντας, ως συνήθως συμβαίνει στη χώρα μας, σε υποσχέσεις για διορθωτικές αλλαγές που θα οδηγήσουν στην επιτάχυνση εκδίκασης των υποθέσεων από τα πειθαρχικά συμβούλια. Τα περισσότερα των οποίων δεν έχουν καν συγκροτηθεί, «λόγω των πυκνών πολιτικών εξελίξεων των τελευταίων μηνών», κατά τη δικαιολογία που προβλήθηκε από τα δυο κυβερνητικά στελέχη.

Νομοθετικές ρυθμίσεις από μια Βουλή που δεν έχει καν συγκροτηθεί σε σώμα. Και η οποία, μόλις αρχίσει να λειτουργεί, έχει τόσα επείγοντα να ψηφίσει, ως συνέπεια των υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί με το τρίτο μνημόνιο, ώστε πάλι θα καταφύγουμε στα μπαλώματα των «τροπολογιών». Όπως συνήθως. Και άντε να ξεχωρίσεις ποια τροπολογία θα είναι πιο πονηρή από την άλλη, πιο φωτογραφική από την άλλη.

Πράξη πολιτικής γενναιότητας θα ήταν να επανέλθει το καθεστώς της «αυτοδίκαιης αργίας» για όλες τις περιπτώσεις «ατιμωτικών αδικημάτων». Είτε «ζυγίζονται» ως κακουργήματα, είτε ως πλημμελήματα. Όλα τα άλλα, είναι προς εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με συγκεκριμένα πρόσωπα. Τουτέστιν εκ του πονηρού.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr