Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος με τη σφαγή στο Παρίσι και το τονίζω: να πριμοδοτηθεί απλόχερα η ακροδεξιά όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στις άλλες χώρες υποδοχής προσφύγων, οι οποίοι ούτε ευθύνονται για τις τρομοκρατικές ενέργειες φανατισμένων ισλαμιστών, ούτε από το αιματοκύλισμα στη Συρία που έχει κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες αθώους πολίτες τα τελευταία χρόνια. Όλοι οι πρόσφυγες που πνίγονται στα νερά του Αιγαίου ταυτίζονται σαφώς με τους αθώους πολίτες της τραγωδίας του Παρισιού και σε κανένα σημείο δεν έχουν να κάνουν ούτε με τα στρατιωτικά σχέδια της Δύσης, ούτε με τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη που στοχεύουν στην κατάλυση και των τελευταίων έστω προσχηματικών εναπομεινάντων δημοκρατικών δεσμών. Κοινώς, όταν το ένα χέρι νίβει το άλλο.

Η πριμοδότηση των νεοναζιστών στην Ευρώπη από όλους αυτούς που ασπάζονται θρησκευτικά δόγματα, απ' όλους αυτούς που οπλίζονται από τις εξουσίες πολλών κρατών ανά την υφήλιο, θα έχει ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού πάνω από τα άψυχα σώματα των δολοφονημένων αθώων πολιτών είτε στη Συρία και το Ιράκ, είτε στο Παρίσι και όπου αλλού αποφασιστεί να εξοντωθούν άνθρωποι, που δεν έχουν καμία σχέση με τη βία. Οι χιλιάδες πρόσφυγες που καταφθάνουν στην Ελλάδα από τις εμπόλεμες περιοχές της Συρίας, του Αφγανιστάν, και του Ιράκ, μιλούν απλά για τον όλεθρο και την καταστροφή που σπέρνουν ανεξέλεγκτες ομάδες φανατικών ισλαμιστών, που μάλλον φαντάζουν ως καθοδηγούμενες και το τονίζω ομάδες παραστρατιωτικών.

Οι πρόσφυγες αυτοί κινδυνεύουν τώρα να υποστούν τις συνέπειες της σφαγής του Παρισιού και να γίνουν βορά των ακροδεξιών θυλάκων στην Ευρώπη. Και αυτό δεν θα γίνει αμέσως, αλλά σταδιακά. Από την άλλη πλευρά, η διασπορά του φόβου από τους τζιχαντιστές -που αμφιβάλλω αν δρουν δίχως την προστατευτική ομπρέλα μυστικών υπηρεσιών και που εξοπλίζονται από υπόγειες διαδρομές πώλησης όπλων από την Ευρώπη και αλλού- αυτός ο τρόμος που εξαπλώνεται στην Ευρώπη για νέα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα, θα οδηγήσει τις κοινωνίες προς ολοένα και μεγαλύτερο αυταρχισμό και καταστολή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες που διεξήγαγαν οι λαοί τις περασμένες δεκαετίες έχοντας απέναντί τους αδίστακτες κυβερνήσεις και στρατούς.

Η πληγή στη Συρία αλλά και το «ξεχασμένο» Ιράκ και το Αφγανιστάν  που άνοιξαν οι Δυτικοί, αλλά και οι πάλαι ποτέ σταλινικοί του παρελθόντος, δεν αναμένεται να κλείσει, και σε αυτό καλύτερο θα ήταν να αναρωτηθείτε για τον ρόλο των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας, αλλά και των ευρωπαϊκών κρατών. Αυτό βέβαια, δεν θα πρέπει να μας αφήνει απαθείς απέναντι στην τυφλή βία, ούτε να νομιμοποιεί στο ελάχιστο απάνθρωπες ενέργειες που οδηγούν σε τραγωδίες, όπως αυτή του Παρισιού. Όμως, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί η όποια δημοκρατία έχουν κατακτήσει οι λαοί με αγώνες και θυσίες, κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα από το εκάστοτε θρησκευτικό παραλήρημα, αλλά και τις νεοναζιστικές ονειρώξεις. Αν σκέφτονταν τους πολίτες οι εξουσίες των χωρών της Δύσης, δεν θα προέβαιναν σε μαζική καταπάτηση των δικαιωμάτων των πολιτών που προέρχονται από τη Συρία, το Ιράκ και αλλού που πνίγονται στα νερά της Μεσογείου και του Αιγαίου, για να αποφύγουν αφενός τους αποκεφαλισμούς των τζιχαντιστών και αφετέρου τις βόμβες του Άσαντ, των Ρώσων και των Αμερικανών. 

Αν πραγματικά ήθελαν και θέλουν να αντιμετωπίσουν τον τυφλό θρησκευτικό εξτρεμισμό, δεν θα άφηναν για δεκαετίες αλώβητους όλους αυτούς τους θύλακες στη Μέση Ανατολή, εξοπλίζοντάς τους σαν αστακούς στο όνομα των πετρελαϊκών συμφερόντων. Την ίδια στιγμή -άμα ήθελαν- θα είχαν εξουδετερώσει τους κάθε ακροδεξιούς και νεοναζί σε όλα τα μήκη και πλάτη της Δύσης. Όμως, τίποτε από αυτά δεν έκαναν. Και μάλλον δεν το θέλουν.

Τουναντίον, αφήνουν απροστάτευτους τους αθώους πολίτες στη Συρία, εγκαταλείπουν στο έλεος το Αφγανιστάν, και μετά τον διαμελισμό του Ιράκ ανέχονται τη δημιουργία ισλαμικού κράτους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατία και την επιβίωση των ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή. Από την Δύση ξεκινά το πρόβλημα και συγκεκριμένα από τις εξουσίες των χωρών της. Οι λαοί είναι αυτοί που πάντα πληρώνουν το τίμημα είτε της κρατικής είτε της θρησκευτικής βίας. Και αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία, θα δει αμέτρητες σφαγές είτε στο όνομα των θρησκειών είτε στο όνομα της επιβολής της εκάστοτε κρατικής εξουσίας.

Η αποθέωση της υποκρισίας; Το μισάωρο συνομιλία μεταξύ Πούτιν και Ομπάμα. Ποιοι άραγε, συντηρούν τη βία στον πλανήτη; Ποιοι είναι που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν έτοιμοι για νέα πολεμική αντιπαράθεση; Ποιοι συντηρούν την εξουσία των μουλάδων και των κάθε λογής παραφρόνων που αποκεφαλίζουν και εκτελούν αθώους πολίτες, ανεχόμενοι παράλληλα την άνοδο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού; Οι απαντήσεις στην ιστορία πριν και μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Δεν είναι εύκολο να ξεσκονίσει κανείς τα βιβλία όλων όσων προέβλεψαν τα δεινά της θρησκείας και του κράτους. Είναι όμως, αναγκαίο για ένα καινούργιο προσανατολισμό της σκέψης, μακριά από τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών και των εμπόρων όπλων που τείνουν να καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας μετά από κάθε σφαγή αθώων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.