Δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλω ότι η μητέρα του Νίκου Φίλη τον διαπαιδαγώγησε όπως έπρεπε. Ότι, ανάμεσα στις άλλες διδαχές της, του έδωσε και τη συμβουλή «μεγάλη μπουκιά να τρως, μεγάλο λόγο να μη λες». Ενδεχομένως, ακούγοντάς τον κάποια στιγμή να φλυαρεί, γεμάτος προφανώς απόψεις, εξ απαλών ονύχων, να του είπε εκνευρισμένη το κλασικό: «Εσύ παιδί μου, κάλλιο να μασάς, παρά να μιλάς».

Ίσως έτσι εξηγείται και το όλον ευτραφές εκτόπισμα του κ. Φίλη. Προσπαθώντας να φανεί δεκτικός προς τις μητρικές παραινέσεις, το παράκανε φαίνεται στο μάσημα και τις μεγάλες μπουκιές. Μόνο που δεν κατάφερε να κόψει το άλλο χούι του. Να μιλάει πολύ. Τον απύλωτο έχει το στόμα του. Διό και κάθε τόσο μας αμολάει και μια κοτσάνα.

Δεν ξέρω πόσο χρόνο αφιερώνει στη μελέτη των θεμάτων του ατυχούς υπουργείου Παιδείας, που από τα χέρια του επ' αυτού επιπεσόντος Μπαλτά και του Κουράκη, κατέληξε στο ...στόμα του Νίκου Φίλη. Αλλά λογικώς δεν πρέπει να του περισσεύει πολύς χρόνος, αφού καθημερινώς όλο και σε κάποια τηλεόραση ή κάποιο ραδιόφωνο τον βρίσκεις, να αναπτύσσει τις απόψεις του επί παντός επιστητού.

Μετά τις μακαρονάδες, τις πενταροδεκάρες και άλλα θέματα εντός και εκτός αρμοδιότητος του, αποφάσισε να ασχοληθεί και με τη γενοκτονία των Ποντίων. Να το λύσει και αυτό, αποφαινόμενος, ως ιστορική αυθεντία, ότι δεν επρόκειτο για γενοκτονία αλλά για «εθνοκάθαρση».

Μια ματιά στην υποδοχή που επιφύλαξαν στις δηλώσεις του τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ίσως τον βοηθήσει να καταλάβει, με λενινιστικά κριτήρια, ως καλός μαρξιστής που θέλει να είναι, το ρηθέν παρά του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, κατά κόσμον Λένιν: «Αν σε χειροκροτεί ο αντίπαλός σου, ψάξε να βρεις το λάθος σου».

Κατά τα λοιπά, να την χαίρεσθε κ. Πρόεδρε την πειθώ και την επιβολή που έχετε επί των συνεργατών σας. Διότι δεν είμαι μόνον ο κ. Φίλης που έχει γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την ορθότατη- «οδηγία» σας, να περιορίσουν τα λόγια και να αφοσιωθούν στα έργα. Όλα τα «πρωινάδικα» είναι καθημερινώς ...γεμιστά. Με κουκουνάρια, σταφίδες και παρόλες υπουργών σας. Ό,τι συνέβαινε και επί των προκατόχων σας. Και φυσικά, όποιος λέει πολλά, πατάει και τις πεπονόφλουδες. Αλλά όχι και επί διεθνούς επιπέδου βρε αδελφέ.

                                                                              Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr