Πετυχημένους «μάνατζερ» στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν βρίσκεις εύκολα. Και μάλιστα ανθρώπους που να παραλαμβάνουν μια δημόσια επιχείρηση με ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων, να την εξυγιαίνουν και να την καθιστούν κερδοφόρα.

Υποτίθεται πως αν και όπου βρεθούν τέτοιοι άνθρωποι, οι πολιτικοί μας ταγοί θα πρέπει να τους περιβάλουν με την αμέριστη στήριξή τους, ως είδος εν ανεπαρκεία, αν όχι και υπό εξαφάνιση. Υποτίθεται. Αλλά αν το έκαναν θα έπαυε να είναι εδώ η χώρα όπου εκτός της ελαίας και της φαιδράς πορτοκαλέας ανθεί ο κομματισμός, ο ημετερισμός, η πολιτική των «δικών μας». Των δικών μας παιδιών, των δικών μας ανθρώπων στις «καλές καρέκλες».

Η είδηση είναι μελαγχολική. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Θανάσης Ζηλιασκόπουλος υπέβαλε την παραίτησή του. Αυτό το αγροτόπαιδο από το Θούριο του Έβρου, που έκανε εξαιρετικές σπουδές και διεθνή σταδιοδρομία, είχε επιλεγεί από την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, το 2010, να αναλάβει τη διοίκηση μιας από τις πιο παθητικές ελληνικές δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς η ΤΡΑΙΝΟΣΕ το 2009 είχε ζημιές ύψους 230 εκατ. ευρώ και το 2010 άλλα 187 εκατ. Και κατάφερε ήδη από το 2011, με οδυνηρές πράγματι αποφάσεις, να εμφανίσει κέρδη 33 εκατομμυρίων.

Συνεργαζόμενος με την κινεζική εταιρία που έχει αναλάβει την εκμετάλλευση του λιμανιού στον Πειραιά, κατάφερε να βάλει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στα μεγάλα δίκτυα εμπορευματικών μεταφορών, κάνοντας πελάτες της τις μεγαλύτερες πολυεθνικές, που μεταφέρουν προϊόντα από την Κίνα προς την Ανατολική Ευρώπη για συναρμολόγηση. Και τα κέρδη συνεχίσθηκαν όλα τα χρόνια της κρίσης.

Με τέτοιο έργο, υποτίθεται ότι η νέα κυβέρνηση θα τον είχε ως υπόδειγμα. Αλλά ήδη από την Άνοιξη, ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης είχε εκδηλώσει τη διάθεσή του να τον αντικαταστήσει με κάποιον «δικό του» -κομματικώς- άνθρωπο. Είχε μάλιστα συγκρουσθεί μαζί του, όταν ο επικεφαλής της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αρνήθηκε να μετάσχει η εταιρία στο πολιτικάντικο πανηγυριώτικο κλίμα με τις «δωρεάν συγκοινωνίες» που εξυπηρετούσαν τις σκοπιμότητες του δημοψηφίσματος.

Τώρα το ποτήρι ξεχείλισε, όταν ο άνθρωπος είδε το έργο του να καταστρέφεται με την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής από τους «παράτυπους μετανάστες». Υποκινούμενους από «ακτιβιστές» αναρχικούς αλλά και συριζαίους, που τους καθοδηγούσαν πως να νεκρώσουν την ευρωπαϊκή γραμμή. Και με το κράτος να αδρανεί επί τόσες ημέρες.

Εδώ μπορεί να θάλλει η ελαία, αλλά μισείται η επιτυχία.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr