Όπως συμβαίνει γενικώς στην ελληνική πραγματικότητα, το φαινόμενο του υπερεπαγγελματισμού εκδηλώνεται και στον χώρο των εταιριών δημοσκοπήσεων. Με απίθανους τύπους να δίνουν απίθανα προγνωστικά, να διαψεύδονται εκ των πραγμάτων, αλλά να συνεχίζουν απτόητοι. Παρά ταύτα, υπάρχουν εταιρίες μετρήσεων που έχουν δώσει θετικά δείγματα αξιοπιστίας. Μια από αυτές είχε προσεγγίσει σε ικανοποιητικό βαθμό τη διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές έδινε μια διαφορά πέντε μονάδων με πιθανότητα στατιστικού σφάλματος, πάνω-κάτω στις δυο μονάδες. Με τη διαφορά να διαμορφώνεται τελικώς στις επτά μονάδες.

Ο λόγος για τον οποίο αναφέρομαι σε εκείνες τις μετρήσεις είναι ότι διάβασα, στη φιλοκυβερνητική, αλλά και κριτική, «Εφημερίδα των Συντακτών», μια τωρινή δημοσκόπηση της ίδιας εταιρίας. Η οποία, στην πρόθεση ψήφου, αν γίνονταν σήμερα εκλογές, δίνει και πάλι προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με διαφορά μόλις μιας μονάδος. Και με τα ίδια περιθώρια στατιστικού σφάλματος.

Η μέτρηση έγινε το διήμερο 15-16 Δεκεμβρίου. Δηλαδή σε μια περίοδο κατά την οποία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης περνά τη χειρότερη, από μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, εσωτερική του κρίση. Έχοντας υποστεί μια απίστευτη γελοιοποίηση, με την αποτυχία του να οργανώσει εσωτερικές αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου προέδρου.

Με αυτό το δεδομένο η διαφορά υπέρ του κόμματος που κυβερνά θα έπρεπε να είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που η ίδια εταιρία κατέγραφε πριν από τις εκλογές. Μόνοι σας παίζετε στο γήπεδο κ. Πρόεδρε. Όταν, λοιπόν, η διαφορά σας από μια σπαρασσόμενη Νέα Δημοκρατία, που απειλείται ακόμη και με διάσπαση, καθώς οι υποψήφιοι αρχηγοί επικαλούνται μεν την ανάγκη ενότητας αλλά επιδίδονται σε ξεκατίνιασμα εναντίον αλλήλων, είναι εντός των ορίων του στατιστικού λάθους, η τάση που καταγράφει η δημοσκόπηση είναι ένα καμπανάκι.

Το σήμα είναι σαφές. Αν η απέναντί σας παράταξη καταφέρει να βγει αλώβητη από την εσωτερική δοκιμασία και έχοντας βεβαίως ξεκαθαρίσει τη φυσιογνωμία και το πρόγραμμά της, να αναμένετε να συμβεί το «πέρασε η χελώνα το λαγό». Ακριβώς επειδή οι πολίτες βλέπουν, καθημερινώς, πόσο ψεύτικοι ήσαν οι «λαγοί» των υποσχέσεων που έβγαιναν από το καπέλο σας. Οι ταχυδακτυλουργίες συχνάκις επιτυγχάνουν να αποσπάσουν τον θαυμασμό. Αλλά, στην πολιτική, αυτό δεν διαρκεί επί πολύ. Διότι τα στομάχια δεν χορταίνουν με τα κόλπα.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr