-Ο φόβος κυρίεψε τους κατοίκους της Μυτιλήνης το περασμένο Σαββατοκύριακο, καθώς βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα, καθιστώντας αδύναμους τους πάντες μπροστά στη δίνη του καιρού. Οι ισχυροί άνεμοι και η μεγάλη διάρκειά τους, ισοπέδωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Οι κάτοικοι έγιναν μάρτυρες εικόνων, που δεν είχαν δει εδώ και δεκαετίες. Από το 53 που έλαβε χώρα κάτι ανάλογο, προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές στον ελαιώνα της Αγιάσου, μέχρι σήμερα, δεν είχε επαναληφθεί τέτοιο φαινόμενο.

Οι κάτοικοι είτε από άγνοια, είτε από μοιρολατρία, ανέμεναν να δουν την έκβαση των φαινομένων, χωρίς να μπορούν ν' αντιδράσουν... και τι να έπρατταν άλλωστε! Όμως, το ίδιο δεν ισχυρίζονται οι ένοικοι και πελάτες των ξενοδοχείων, που εξέφρασαν τις διαμαρτυρίες τους, αλλά και τους φόβους τους, για το ποιος θα τους πληρώσει αν πάθουν κάτι οι ίδιοι ή τα αυτοκίνητά τους. Ποιος τους διασφαλίζει; Διερωτόταν και στην τελική επέρριπταν ευθύνες στους ξενοδόχους, διαμηνύοντας ότι θα κινηθούν εναντίον τους.

Τι να κάνουν οι άνθρωποι και πώς να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, όταν η ίδια η πολιτεία δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στα απλά και δίνει απαντήσεις του τύπου «τι να κάνουμε, αφού δεν έχουμε ούτε μηχανήματα, ούτε εξειδικευμένο προσωπικό, ούτε κονδύλια» στις επισημάνσεις και στις εκκλήσεις τους για παρεμβάσεις.

-Όλοι γνωρίζουμε πια, ότι τουλάχιστον οι λεύκες και τα αλμυρίκια με το μικρό ριζικό τους σύστημα, είναι επιρρεπή και αδύναμα στους ισχυρούς ανέμους.

Είχαν δίκιο τότε, όταν κατά τη λήψη απόφασης σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, προ πολλών ετών, κάποιοι ισχυριζόταν ότι οι φοίνικες και οι τζιτζιφιές ήταν προτιμότερα και ανθεκτικότερα από τ' αλμυρίκια. Όμως, τελικά επικράτησε η άποψη του τότε αντιδημάρχου περιβάλλοντος, που θεωρούσε ότι τα φυτά που αντιπρότεινε η άλλη πλευρά ήταν «της αριστοκρατίας».

Εν συνεχεία, το γεγονός ότι αφέθηκαν να πάρουν ύψος, αλλά και το ότι η θάλασσα ξέρει να διεκδικεί ό,τι της ανήκει, από τη στιγμή μάλιστα, που ο άνθρωπος την αφήνει ελεύθερη να πράξει, από τη στιγμή που η γραφειοκρατία και η απαίτηση δεκάδων αδειών προκειμένου να πέσουν μπλόκια σε ορισμένα σημεία της παραλιακής οδού, για να προστατευτεί ο χωμάτινος (και κατά συνέπεια και ο κεντρικός) δρόμος που έγινε προ δεκαετιών, όταν επεκτάθηκε ο αεροδιάδρομος, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τον «αποκεφαλισμό» όλης σχεδόν της παραλιακής δενδροστοιχίας.

Ευτυχώς που χάθηκε και το έργο του ποδηλατόδρομου, και δεν τον ψάχνουμε τώρα μέσα στη θάλασσα

Και ενώ η παρέμβαση και η παρουσία τόσο της Πυροσβεστικής υπηρεσίας όσο και των τεχνικών της ΔΕΗ ήταν έντονη σε όλη τη διάρκεια του 48ωρου, το ίδιο δεν μπορούμε να πούμε για το λιμενικό. Οι ιδιοκτήτες των ιστιοφόρων και των σκαφών που ήταν ελλιμενισμένα στο λιμάνι της πόλης μας, πάλευαν μόνοι τους για να τα σώσουν. Αλλά πέραν αυτού, κανένας λιμενικός δεν εμφανίστηκε στην παραλιακή της Κουντουριώτη, έστω να ρυθμίσει την κίνηση, ή να κόψει το ένα ρεύμα κυκλοφορίας, ή να κατευθύνει την ροή των οχημάτων από άλλο δρόμο, για την ασφάλεια των πολιτών και κυρίως των οδηγών τροχοφόρων.

Σε αντίθεση με την προχθεσινή τους απουσία, έντονη ήταν η παρουσία τους και η άσκηση του «έργου» τους να μοιράζουν κλήσεις την προεκλογική περίοδο, σε παράνομα σταθμευμένους, τις νυχτερινές κυρίως ώρες