Το ότι τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολα, στις διαπραγματεύσεις με τους Βόρειους εταίρους μας, κυρίως δε με την γερμανική κυβέρνηση, δεν είναι κάτι που δεν το περιμέναμε. Και οι δύο πλευρές, γνώριζαν, πολύ πριν από τις εκ του σύνεγγυς επαφές, τις θέσεις που εξέφραζε έκαστη, τους τελευταίους μήνες. Είχαν κατά κόρον προβληθεί, καθώς η χώρα έμπαινε στη διαδικασία της προεκλογικής περιόδου. 

Ήταν λοιπόν, φυσικό, καθώς ξεκινά η πραγματική συζήτηση, με την εκλογή της νέας κυβέρνησης, κάθε μια από τις δυο πλευρές να προσπαθεί να βάλει όσο γίνεται πιο σκληρούς όρους. Με την ελπίδα ότι θα ισχύσει το κεκτημένο που χαρακτηρίζει την ως τώρα λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αναζήτηση δηλαδή της χρυσής τομής.  Η επίτευξη κάποιου συμβιβασμού.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα μετά την συνομιλία και την συνέντευξη των υπουργών Οικονομικών της Ελλάδας και της Γερμανίας; Ότι δεν «τα σπάσανε», παρά τις διαφωνίες τους ο Γιάνης Βαρουφάκης με τον Βόλφκανγκ Σόϊμπλε. Αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Ότι έμεινε δηλαδή ανοικτή η πόρτα για περαιτέρω συνομιλίες. Το δεύτερο είναι ότι η ελληνική πλευρά απέφυγε επιμελώς να προσέλθει με ένα δεσμευτικό περίγραμμα οποιουδήποτε νέου προγράμματος. Ότι στέκεται, για την ώρα, σε ένα και μόνο ζητούμενο: Δώστε μας χρόνο.

Αν έπρεπε να προβλέψω οπωσδήποτε κάτι, ως πιθανότερη εξέλιξη, θα διακινδύνευα να διατυπώσω την άποψη ότι θα έχουμε να κάνουμε με δυο συμβιβασμούς. Από την πλευρά της Γερμανίας θα υπάρξει μια υποχώρηση ως προς αυτό το ζητούμενο. Να δώσει μια πίστωση χρόνου. Ίσως όχι τόσο μεγάλη ως το τέλος Μαΐου που ζητάει ο κ. Βαρουφάκης. Και από την πλευρά της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα να προσφύγει στην τακτική των καλογέρων. Να βαφτίσει την όρνιθα Ιχθύ. Να αποδεχθεί ουσιαστικά επέκταση του καθεστώτος αυστηρού έλεγχου, με αυτό που ήδη ονομάζει «πρόγραμμα γέφυρα».

Το πρόβλημα της Αθήνας είναι να μαζέψει ο κ. Τσιπρας τις ακατάσχετες εξαγγελίες των στελεχών του που σπεύδουν να κάνουν προγραμματικές δηλώσεις πριν από τον πρωθυπουργό τους. Και το πώς θα ωραιοποιήσει ο ίδιος την «προσαρμογή» του. Αλλά και το πρόβλημα του Σόϊμπλε, του Ντράγκι και όσων άλλων πιέζουν ασφυκτικώς για την εφαρμογή μιας αποτυχημένης συνταγής, είναι πως, αν ψοφήσει ο γάιδαρος Ελλάδα, θα κακοφορμίσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

 

 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr