Τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, είναι πράγματι αναγκαία. Ιδίως για μια χώρα που κατατάσσεται, σύμφωνα με τα στοιχεία του διεθνούς οικονομικού πρακτορείου Bloomberg πέμπτη, στον πίνακα των χωρών με τις πιο δυστυχείς οικονομίες του πλανήτη. Αλλά για να έχουν πραγματική αξία πρέπει να είναι και βιώσιμα. Να έχουμε δηλαδή ένα κράτος που θα μπορεί πράγματι να καλύπτει και αύριο και σε μερικούς μήνες τέτοιες παροχές.

Επομένως το πρώτιστο παραμένει το «δει χρημάτων». Διότι όταν εξαγγέλλονται, δίκαιες πράγματι, κοινωνικές παροχές, από ένα κράτος που αυτή την ώρα ψάχνει και δεν βρίσκει τα χρήματα για να πληρώσει οφειλόμενες δόσεις, ώστε να αποφύγει την τελική χρεοκοπία, τα πράγματα αντί να γίνονται χαρμόσυνα, γίνονται ακόμη πιο μελαγχολικά. Διότι εμπεριέχουν τον κίνδυνο, εκεί που έμαθα να ζω νηστικός, σαν τον γάιδαρο του Χότζα, να μου δώσετε μια-δυο φορές μια μπουκιά και μετά να μου την πάρετε πίσω. Επειδή, φυσικά, δεν θα βγαίνουν τα οικονομικά σας.

Επείγει λοιπόν να πάρετε σοβαρές αποφάσεις που θα εξασφαλίζουν μια αξιόλογη αύξηση των κρατικών εσόδων. Και μια από αυτές είναι το καθεστώς για την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς εφορίες και ασφαλιστικούς οργανισμούς. Η οποία, για να είναι δίκαιη και αποδοτική, δεν πρέπει ν' αγνοεί μια παράμετρο στην οποία επέμενε η παρελθούσα τρόικα και εξακολουθούν να επιμένουν οι διάδοχοι «θεσμοί»: Τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Να πούμε τα πράγματα απλά, με παραδείγματα από τη ζωή. Για εκείνον που πράγματι έχει περιέλθει στην κατάσταση του «μη έχοντος», είτε ήταν μισθοσυντήρητος, είτε μικρός επιχειρηματίας, αξίζει κάθε ευκαιρία. Ακόμη και με πλήρη, και όχι ποσοστιαία, απαλλαγή προστίμων και προσαυξήσεων, εφόσον είναι συνεπής στην καταβολή των δόσεών του. Αλλά ούτε το αφορολόγητο των δώδεκα χιλιάδων, ούτε και η προστασία της ιδιοκτησίας είναι δυνατόν να ισχύει π.χ. για έναν εργολάβο υδραυλικό (να μη λέω και ονόματα) που εμφανίζει ετήσιο εισόδημα πέντε χιλιάδων, έχει κύρια κατοικία, δεύτερο διαμέρισμα και δύο καταστήματα που ενοικιάζει στη Νέα Ιωνία και εξοχικό και πέντε ενοικιαζόμενα δωμάτια στις Κυκλάδες.

Η φοροδιαφυγή δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του «μεγάλου κεφαλαίου». Επιδίδονται σε αυτήν όπως και στην εισφοροδιαφυγή, στρατιές από «μικρομεσαίους μπαταχτσήδες». Αλίμονο αν, αντί να τους «τσιμπήσετε» τους επιβραβεύσετε με τα μέτρα σας.

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr