Ένα από τα σημεία στα οποία «κολλάνε» οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, είναι το ασφαλιστικό. Η βιωσιμότητα των ταμείων μας. Θέμα για το οποίο υπάρχουν βεβαίως ιστορικές, βαρύτατες ευθύνες ολόκληρου του πολιτικού μας συστήματος.

Γιατί η Ελλάδα ήταν γεμάτη από συνταξιούχους «ειδικών περιπτώσεων», που έβγαιναν στη σύνταξη πολύ κάτω των 60, ακόμη και κάτω των πενήντα. Για να μην πούμε για συνταξιούχους ...35 ετών, τους οποίους φορτώθηκαν τα ταμεία, για να μην πληρώνουν οι Λαμπράκης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος και λοιποί ισχυροί του τύπου, όταν θέλησαν να απαλλαγούν από τους τυπογράφους, με ...ξένα κόλλυβα.

Τώρα τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Και θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο τις επόμενες δεκαετίες. Διότι απλούστατα η Ελλάδα, όπως και η Ευρώπη ολόκληρη, γερνάει. Όχι επειδή ζουν περισσότερο οι ηλικιωμένοι, αλλά γιατί γεννιούνται όλο και λιγότερο νέοι άνθρωποι.

Η έκθεση της Ε.Ε. για την πορεία του πληθυσμού στην Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη, είναι άκρως απογοητευτική. Προβλέπει ότι ο πληθυσμός της χώρας μας θα μειωθεί κατά 23% ως το 2060. Ενώ παραλλήλως θα αυξηθούν κατά μισό εκατομμύριο οι συνταξιούχοι. Ενώ το 2013 ένας στους πέντε Έλληνες ήταν άνω των 65 ετών, το 2030 θα είναι ένας στους τέσσερις. Και το 2060 ένας στους τρεις. Όχι γιατί θα έχει αυξηθεί το προσδόκιμο επιβίωσης. Αλλά λόγω απροθυμίας των νέων, σε συνθήκες ανασφάλειας, να παντρευτούν εγκαίρως και να αποκτήσουν παιδιά.

Αν σε ένα χωράφι, εκεί που πεθαίνει ένα παλιό φυτό δεν σπέρνουμε στη θέση του ένα καινούργιο, στο τέλος το χωράφι θα καταστεί χέρσο. Ξερό. Δηλαδή θα εξαφανισθεί η ζωή.

Αλλά οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών, με τα πολλά μεταπτυχιακά, προσεγγίζουν το πρόβλημα όπως και οι εξ αυτών συγκρατούντες τους μηχανισμούς των «θεσμών» με τους οποίους διαπραγματευόμαστε - μόνο ως προς το οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η αύξηση των συνταξιούχων. Δεν τους απασχολεί ως πρόβλημα αποψίλωσης της ίδιας της ζωής.  Ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, πριν να είναι πολύ αργά.

Η λύση δεν είναι να βρούμε τρόπους να σκοτώνουμε τα άλογα όταν γεράσουν. Αλλά να δώσουμε στους νέους συνθήκες ζωής και κίνητρα για να κάνουν παιδιά. Όχι να κόβουμε τα επιδόματα τεκνών.

Αλλά δυστυχώς τη ζωή μας εξουσιάζουν διεστραμμένα μυαλά με ...λαμπρά πτυχία, αλλα χωρίς ανθρωπιά και κοινό νου.

giorgis@massavetas.gr