Προ ημερών, σχολίαζα τη συνέντευξη του επικεφαλής της «Αριστερής Πλατφόρμας» Παναγιώτη Λαφαζάνη, στο μηνιαίο περιοδικό του γνωστού ...αντιστασιακού δημοσιογράφου, Γιώργου Τράγκα. Αυτού που έχει έτοιμο το σχοινί για τις κρεμάλες όλων των «δοσίλογων» και «προδοτών», αλλά επειδή ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται, δεν κρύβεται και ο πολιτικός έρωτας του προς την «Χρυσή Αυγή», τώρα που  ξεφούσκωσε ο Καρατζαφέρης. Ένθα εξέφραζα τον σκεπτικισμό μου για τα όσα πρόκειται να βρει μπροστά του ο πρωθυπουργός, όχι από τους «απέναντι», αλλά εκ των έσω. Από τους συντρόφους του.

Μια φράση που περιείχε εκείνο το κείμενο, επανερχόταν συνεχώς στο μυαλό μου, καθώς μάθαινα τις «τοποθετήσεις» διαφόρων ομιλητών στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδίως, όταν είδα το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Με την πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας να συγκεντρώνει 75 ψήφους έναντι 95 της «προεδρικής». Ήταν η φράση  «Αχ, καημένε Τσιπρα, πόσο σε σκέφτομαι... Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου...».

Την ξανασκέφθηκα, καθώς άκουγα χθες τον αντιπρόεδρο της Βουλής Αλέξη Μητρόπουλο, στην τηλεόραση του «Αντένα». Να εκπέμπει το μήνυμα ότι πάμε οριστικώς για ρήξη, αφού κατά την εκτίμησή του δεν μπορεί να περάσει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που ο πρωθυπουργός επιδιώκει ως έναν «έντιμο συμβιβασμό: «Μετά τις χθεσινές εξελίξεις φαίνεται ότι η συμφωνία είναι δύσκολο να περάσει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ».

Για να είμαι ειλικρινής κρατάω μια πισινή αισιοδοξίας. Ότι δηλαδή στην τελική φάση, την ώρα της κρίσεως, «θα του περάσει» του πρωθυπουργού. Ότι, όπως είθισται και επιβάλλεται να κάνουν οι ηγέτες, δεν θα συρθεί εκείνος πίσω από τους αντιδρώντες, αλλά θα σύρει τους άλλους σε μια επιλογή που δεν θα βάζει σε νέες περιπέτειες τον τόπο.

Οι Κεντρικές Επιτροπές των κομμάτων έχουν την άνεση να εκδίδουν αποφάσεις ενίοτε μαξιμαλιστικές. Να λειτουργούν ακόμη και ως αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση του ίδιου του κόμματός τους. Αλλά οι τελικές επιλογές είναι ευθύνη των ηγετών. Και ο κ. Τσίπρας τα έχει, ως τώρα, καταφέρει να οδηγεί τα πράγματα εκεί που ο ίδιος στοχεύει. Όπως για παράδειγμα στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ, από ομοσπονδία συνιστουσών, σε ενιαίο κόμμα.

Μακάρι να τα καταφέρει και τώρα. Αλλιώς, ούτε ψύλλος στον κόρφο... Όχι μόνο του Τσίπρα, αλλά και τον δικό μας κόρφο.

giorgis@massavetas.gr