Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Το ντιμπέιτ μεταξύ Τσίπρα και Μεϊμαράκη δεν επέφερε κάτι καινούργιο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, με δεδομένο ότι οι απόψεις των μονομάχων έρχονταν από το παρελθόν, με τη μόνη διαφορά ότι κανείς από τους δύο δεν τόλμησε να υποσχεθεί το παραμικρό λόγω της επικείμενης εφαρμογής του νέου μνημονίου. Ήταν ένα ντιμπέιτ ανιαρό και προσφερόταν για αστειάκια, ατάκες και μορφασμούς μαζί με την καλή παρέα των έξι δημοσιογράφων. Ένα ντιμπέιτ που σύντομα όλοι θα ξεχάσουν, γιατί πολύ απλά κανείς από τους δύο δεν πρόσφερε λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Όχι πως το προηγούμενο ντιμπέιτ με τα άλλα κόμματα ήταν κάτι διαφορετικό, απλά τη Δευτέρα το βράδυ θα περίμενε κανείς κάποιες προτάσεις εξόδου από την κρίση και όχι γενικόλογες επισημάνσεις και παρατηρήσεις. Τα τηλεοπτικά media βέβαια, ευλογώντας τα γένια τους, έκαναν λόγο για το πρώτο ντιμπέιτ που διεξήχθη σε «πολιτισμένη ατμόσφαιρα», για δημιουργικό διάλογο και χρήσιμα συπεράσματα.

Συμβαδίζοντας με τα τελευτάια ποσοστά των δημοσκοπήσεων που φέρουν τα δύο κόμματα ισόπαλα, οι όποιοι επικοινωνιολόγοι και ειδικοί επί των τηλεμαχιών μαζί με τους υπόλοιπους αναλυτές απλά δεν ήθελαν να διαταράξουν με τις κρίσεις τους την ισοπαλία στις εντυπώσεις, γιατί έτσι πρέπει να βαδίσουμε προς τις εκλογές. Η διατήρηρη της ισοπαλίας είναι μιας μορφής «γραμμή» προς τους ψηφοφόρους, προκειμένου να προκύψουν μετά τις εκλογές πολυμορφικά πολιτικά σχήματα και συνεργασίες που απλά θα υλοποιήσουν το νέο μνημόνιο. Όχι ότι οι «αντιμνημονιακοί» έχουν να πουν κάτι περισσότερο, απλά θα μπορούσε το όλο παιχνίδι να είχε στηθεί διαφορετικά.

Μιλούν για «αυθόρμητες» απαντήσεις και αντιδράσεις από μέρους των συμμετεχόντων στο ντιπμέιτ, για γνήσιο διάλογο που κρατούσε σταθερό το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Αυτή ακριβώς, όμως, ήταν η «γραμμή», να καταλάβει ο κόσμος πως και οι δύο μονομάχοι  έχουν καλές προθέσεις, πως το μνημόνιο, δυστυχώς, πρέπει να εφαρμοστεί και το ζητούμενο είναι ποιος θα κάνει καλύτερα τη δουλειά. Όποιος έχει παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα το τελευταίο χρονικό διάστημα, θα έχει διαπιστώσει ότι αυτό που γίνεται δεν είναι παρά ένα αλισβερίσι εξουσίας και παζαριών μεταξύ των κομμάτων. Χωρίς την παραμικρή αναφορά στη φτώχεια, την ανεργία και την αστεγία, χωρίς κανένα μέτρο ανακούφισης των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων, όλα τα κόμματα μαζί ανοίγουν δρόμο στη Χρυσή Αυγή να παρουσιάζεται ο προστάτης των φτωχών. Και ναι μεν οι νεοναζιστικές ονειρώξεις στον κάθε νοήμονα πολίτη είναι σαφείς, εντούτοις το μόρφωμα αυτό κερδίζει πόντους. Ευνοείται βέβαια και από το προσφυγικό όπως και άλλες εξελίξεις, όμως δεν παύουν οι ευθύνες των κομμάτων  να είναι τεράστιες. Πέραν, όμως, της Χρυσής Αυγής, τα κέρδη για τα κόμματα είναι πολλά, με δεδομένο το μέγεθος της κρίσης και το νέο μνημόνιο. Τα κόμματα βγαίνουν σχεδόν αλώβητα από την κρίση και αιτία είναι οι χλιαρές αντιδράσεις των πολιτών. Περιμέναμε λοιπόν, από το ντιμπέιτ κάτι περισσότερο; Ελπίζαμε σε κάποιας μορφής ενημέρωση για τις καταστάσεις που περνάμε και αυτές που θα ακολουθήσουν; Μάταια. Η μόνη ενημέρωση ήταν οι αναμενόμενες πιο δύσκολες μέρες μαζί με μία συγγνώμη των μονομάχων για ορισμένες «λανθασμένες» (sic) τοποθετήσεις και αποφάσεις τους. Το ντιμπέιτ Τσίπρα Μεϊμαράκη θα μείνει στην ιστορία σαν το ντιμπέιτ της κατευθυνόμενης από τα τηλεοπτικά media ισοπαλίας, σαν ο διάλογος που χώρισε τους πολίτες στα δύο ισοδύναμα κόμματα, γιατί έτσι έβγαζε η κάλπη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Το νέο δίπολο εξουσίας προ των πυλών. Η νέα πόλωση μπροστά σας. Σε σας εναπόκειται να επιλέξετε αν την επιθυμείτε εκ νέου μετά από τόσα χρόνια δικομματισμού.