Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Όλοι αυτοί που διαπραγματεύτηκαν το νέο μνημόνιο αλλά και αυτοί που δήθεν δεν το θέλουν και στοχεύουν στην αποκομιδή ψήφων από τις επικείμενες εκλογές, δεν ζουν την καθημερινότητα στις φτωχογειτονιές της Αθήνας ή των άλλων μεγάλων πόλεων όπου βασιλεύουν η ανασφάλεια, τα δανεικά και οι κατασχέσεις. Και δεν φτάνουν ούτε οι εκάστοτε ρυθμίσεις χρεών να καλύψουν την φτώχεια, πολύ περισσότερο να την αντιμετωπίσουν δραστικά. Οι εικόνες από τις παράγκες ή τα άδεια διαμερίσματα στις παρυφές της πόλης αντιδιαστέλλονται βεβαίως με την φαγωμάρα στους δρόμους της πόλης, λες και η κρίση δεν έχει αφήσει τα σημάδια της  και ο ποθητός στόχος είναι να χάσεις εσύ την δουλειά σου για να επιβιώσει ο άλλος. Ρατσισμός, ξενοφοβία και ψευτοπατριωτισμός  εξακολουθούν ανατέλλουν στην νέα εποχή της Ελλάδας όπου αντί να παροπλίσει  τον καθωσπρεπισμό, τον πριμοδοτεί παρερμηνεύοντας έτσι την κρίση και τις αξίες που θα έπρεπε να μεταλαμπαδεύσει. Ωμές και στυγνές συμπεριφορές στα όρια της σχιζοφρένειας προεξοφλούν μια για πάντα πως σε αυτή την χώρα αυτό που δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ είναι ο πολιτισμός. Η νέα Ελλάδα του εκάστοτε βολεμένου πίσω από την λέξη «κρίση» νεόπλουτου που έχασε τα οφίτσια αλλά ως επιχειρηματίας ξέρει πώς να κάνει περικοπές στους εργαζόμενους επικαλούμενος την κρίση, η χώρα του ατόμου που δεν πληρώνει την ΔΕΗ και τον ΟΤΕ αλλά ξημεροβραδιάζεται στα ελληνοφρενή  νεομάγαζα  της αρπαχτής του τύπου «φάε σβέλτα» ή «μενού στα ελληνικά», αντιπαραβάλλεται μόνο με τον μακροχρόνια άνεργο που εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερον στο όνομα της απουσίας γνωριμίας ή «δοντιού», μια ξιπασμένη λέξη της υποκουλτούρας των νεοελλήνων. Και αν οι εταίροι δρουν τιμωρητικά κατά μιας Έλλάδας ουραγού της ευρωζώνης, στην χώρα αυτή του μηδενός οι πετυχημένοι επιχειρηματίες περηφανεύονται ότι καλομεταχειρίζονται τους εργαζομένους τους επειδή λέει «λαμβάνουν τον μισθό στην ώρα τους»! Γιατί πράγματι, το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει είναι να σε πληρώνουν εντός των προθεσμιών και να τα αφήσεις όλα τα άλλα στην γωνιά. Οι κακοί τύπου Σόιμπλε ανακατεύονται με τις κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, λες και δεν ήταν οι πολίτες αυτοί που τους επέλεξαν να κυβερνήσουν, λες και όλοι σφυρίζουν αδιάφορα όταν τους πεις ότι κατάπιναν αμάσητη τροφή από τις κομματικές οπερέτες. Και όμως αγαπητοί φίλοι και φίλες, δεν διαφέρουν σε τίποτε οι νεοέλληνες, αφού ούτε από τον αρχαίο πολιτισμό διδάσκονται ούτε μαθήματα από την υπόλοιπη Ευρώπη παίρνουν, τουλάχιστον αυτά που πρέπει να πάρουν. Στην Ελλάδα των ελλείψεων, αυτοί που την πληρώνουν στην πραγματικότητα είναι οι επί δεκαετίες φτωχοί στις παρυφές των πόλεων και χωριών. Είναι οι μετανάστες και πρόσφυγες που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, τα παιδιά των δρόμων, οι εθισμένοι σε ουσίες, τα άτομα με αναπηρίες και οι άστεγοι, όλοι αυτοί που η κρίση απλά τους πολλαπλασίασε  και που δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Η συμφωνία λοιπόν με τους δανειστές ήλθε με ότι αυτό θα σημάνει για την κοινωνία. Τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα όμως θα εξακολουθούν να περνούν τον Γολγοθά τους, μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν ούτε στα στοιχειώδη. Το ρεύμα μπορεί να μην κόβεται σε πολλές των περιπτώσεων, για αρκετούς όμως δεν υπάρχει καν. Η κρίση, από την άλλη, εξακολουθεί να γεννά φασισμό και κακοτροπία, να παράγει άτομα βγαλμένα από την εποχή της γενικής αποσιώπησης πέραν των ατομικών συμφερόντων. Αν έχετε ενστάσεις περί αυτού, καλοδεχούμενες. Αν νομίζετε πως στην χώρα υπάρχει αλληλεγγύη, έχει καλώς. Θα σας συμβούλευα όμως να παρατηρήσετε αν και κατά πόσο είναι λίγος ο κόσμος που περιμένει κάτι αλλά δεν γνωρίζει τι ακριβώς. Που σηκώνει τα λίγα χρήματα που του επιτρέπουν και δεν ξέρει τι να τα κάνει. Που τρέχει πανικόβλητος και ξεχνά ότι η αιτία για όλα αυτά βρίσκεται στις πολιτικές του επιλογές. Ή την ιδεολογική του πενία γιατί κάποιοι εξ αριστερών φρόντισαν να πνίξουν τα οράματα και να πριμοδοτήσουν έτσι τον συντηρητισμό αλλά  και την  επικράτηση μεσαιωνικών αντιλήψεων στην Ελλάδα του 2015.