Με συμπαθάτε, αλλά δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Μας κατατάσσουν ως χώρα, μεταξύ των τριτοκοσμικών. Σε ποια δημοκρατική κοινωνία είδατε να οργανώνει οποιοδήποτε κόμμα, αριστερό, κεντρώο ή δεξιό, φιέστες που μεταδίδονται υποχρεωτικώς από την κρατική τηλεόραση, για την επέτειο της εκλογικής του νίκης; Μήπως το είδατε στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, ή στις χώρες της Σκανδιναβίας; Αν μου διέφυγε κάτι τέτοιο, παρακαλώ ενημερώστε με και εμένα, να αναθεωρήσω τις απόψεις μου.

Και δεν είναι μόνον τώρα, με αφορμή την πανηγυριώτικη εκδήλωση για τα πρώτα γενέθλια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που καταθέτω αυτή την άποψη. Το είχα κάνει και προ δεκαετιών στην «Ελευθεροτυπία», αντιδρώντας στις «φιέστες» που οργάνωνε το ΠΑΣΟΚ με «μαέστρο» τον Κίμωνα Κουλούρη. Αλλά και στην εμμονή των κομμάτων της παραδοσιακής Αριστεράς, από τον χώρο των οποίων ξεπήδησε ο ΣΥΡΙΖΑ, να επιδίδονται συστηματικώς πότε σε μνημόσυνα και πότε σε πανηγύρεις.

Το επανέλαβα και τον Νοέμβριο του 2014 από αυτή τη στήλη. Το θυμίζω:

Μοιάζουμε, στις εκδηλώσεις μας, ως λαός, σαν να είμαστε «γραφείο τελετών και μνημοσύνων». Ειδικότερα όσοι μεγαλώσαμε ως απόγονοι των ηττημένων του εμφυλίου. Απέναντι στις «γιορτές μίσους» των νικητών, τις οποίες μονίμως κατήγγειλε, η ελληνική Αριστερά ήταν η ίδια βυθισμένη στα δικά της μνημόσυνα.

Μα δεν πρέπει να θυμόμαστε; Ασφαλώς. Αρκεί να το κάνουμε με τρόπο νηφάλιο, ώστε να μπορούμε να διδασκόμαστε. Αλλά δεν βλέπω τι ακριβώς «διδάσκουν» οι σημερινές πορείες, έτσι όπως εξελίχθηκαν. Ιδίως από τότε που περισσεύουν οι «επαναστάτες» του γλυκού νερού, αυτοί που μπορούν με άνεση να μιλούν για σημερινή «χούντα» και «κατοχή», χωρίς να έχουν ζήσει στο πετσί τους ούτε την μια ούτε την άλλη κατάσταση. Αυτοί που βρίσκουν τις πορείες ως μια ευκαιρία για να επιδοθούν σε καταστροφές.

Η ιστορική μνήμη χρειάζεται περισσότερη περισυλλογή και λιγότερη οχλαγωγία.

Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ένας λαός της δημοκρατικής Ευρώπης. Ότι οι μεγαλοστομίες, όπως εκείνες που εκφωνούσε, πάλι από κρατικής τηλοψίας, κατά την επιστροφή του Ανδρέα από το Χέρφιλντ, συνάδελφος περιβεβλημένος οψίμως, μετά τον διορισμό του στην ΕΡΤ, στολή πρασινοφρουρού, εκείνα τα «έρχεται ο απόστολος της ειρήνης, ο ηγέτης της Δημοκρατίας» και άλλα ηχηρά παρόμοια, προσιδιάζουν σε καθεστώτα τύπου Βόρειας Κορέας. Όχι σε ευρωπαϊκές δημοκρατικές κοινωνίες ελευθέρων πολιτών.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr