Η στατιστική είναι η πόρνη των πολιτικών. Καθένας τους χρησιμοποιεί τα στατιστικά στοιχεία κατά πως τον βολεύουν. Γινόταν πάντοτε. Γίνεται και τώρα. Από τη μια ακούμε τους κυβερνώντες να επαίρονται για τα δημοσιονομικά επιτεύγματα, για το πόσο αύξησαν τις εισπράξεις και πόσο μείωσαν τις δαπάνες. Και από την άλλη, ακούμε τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης να «ξετινάζουν» αυτά τα επιτεύγματα με τη δική τους ανάλυση των δεδομένων.

Δεν πρόκειται να μπω σε αυτό το παιγνίδι ζαλίζοντάς σας με απόλυτους αριθμούς και ποσοστιαίες μονάδες. Θα σταθώ μόνο σε δυο παραδοχές που κραυγάζουν.

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση έτυχε να μειώσει ακόμη περισσότερο τις δημόσιες δαπάνες. Αλλά δεν θεωρώ ότι είναι επίτευγμα άξιο επαίνου, και μάλιστα αντάξιο μιας «αριστερής» κυβέρνησης, η μείωση των δαπανών για το κοινωνικό κράτος, για την προστασία των αδυνάμων. Ούτε καν η μείωση των δημοσίων επενδύσεων. Που έπρεπε να είναι το βασικό αναπτυξιακό εργαλείο σε μια χώρα που βρίσκεται σε φάση ύφεσης, φάση πλήρους αποεπένδυσης από τον ιδιωτικό τομέα.

Πράγματι έχουμε μείωση των δαπανών σε όλους τους τομείς. Στην παιδεία, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια. Παρά το γεγονός ότι, για την τελευταία, οι φορολογούμενοι πληρώνουν αδρά την «έκτακτη» εισφορά «κοινωνικής αλληλεγγύης», και θα την πληρώνουν αυξημένη έως και στο διπλάσιο μέσα στο 2016. Μόνο σε ένα τομέα έχουμε αύξηση των δαπανών κατά πεντακόσια εκατομμύρια. Στις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων. Εκεί ακριβώς δηλαδή όπου θα έπρεπε, εδώ και πολλά χρόνια, να έχει μπει μαχαίρι.

Εδώ πληρώνουμε τα προεκλογικά «γραμμάτια» του ΣΥΡΙΖΑ προς ειδικές ομάδες της εκλογικής του πελατείας. Μπορεί να μας λείπουν δάσκαλοι, όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, γιατροί και νοσηλευτές, αλλά χορταίνουμε καθαρίστριες που προάγονται σε δικαστικούς υπαλλήλους, μετακλητούς στα υπουργικά γραφεία, κρατικοδίαιτους της δημοσιογραφίας.

Και επειδή είμαι φορτισμένος από το χαμό του φίλου μου, που γεννήθηκε και πορεύθηκε αριστερός, αντί δικού μου σχολίου παραθέτω αυτό το μικρό απόσπασμα από το κείμενο ενός άλλου μεγάλου γελοιογράφου, του Γιάννη Ιωάννου, επίσης αριστερού, από το αφιέρωμα στον Γιάννη Καλαϊτζή της «Εφημερίδας των Συντακτών», της οποίας εκείνος υπήρξε το πρωτεϊκό ιδρυτικό κύτταρο: «Πίστευε στην «για πρώτη φορά Αριστερά» και υποπτεύομαι ότι όταν είδε τα πρώτα, αλλά ίσως καθοριστικά, στραβοπατήματά της, προτίμησε να την κάνει για Πάνω παρά να το παραδεχτεί».

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr