Κάτι δεν πάει καλά. Είτε δεν μου τα έμαθαν καλά τα πολιτικά γράμματα, οι καθοδηγητές της νιότης μου, είτε εγώ δεν τα κατάλαβα καλά. Διότι πορεύθηκα σε όλη την ζωή μου με την πεποίθηση ότι η Αριστερά είναι η παράταξη των πτωχών. Των κοινωνικώς αδυνάμων. Που, όταν θα έλθει εκείνη η «άγια μέρα» να αναλάβει την εξουσία, θα ανατρέψει τις κοινωνικές ανισότητες. Και οι πτωχοί θα δουν επιτέλους καλύτερες μέρες. Και οι πλούσιοι θα πληρώσουν επιτέλους, εκείνο που τους αναλογεί.

Τι συμβαίνει, όμως, στην πραγματικότητα, σήμερα, που έχουμε την «για πρώτη φορά Αριστερά» στην εξουσία;

Αν δεν πρόκειται για ...προβοκάτσια του «νεοφιλελεύθερου» Γιάννη Στουρνάρα, τότε είναι για γέλια και για κλάματα. Διότι τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην ετήσια έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος αποδεικνύουν ότι, για μια ακόμη φορά, γυρίζουν τα πάνω κάτω. Αφού κατά τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από τον συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι μόνον δεν ήλθε η ελπίδα, αλλά, αντιθέτως μεγάλωσε η απελπισία για τους φτωχότερους συμπατριώτες μας.

Διαβάζω: «Σύμφωνα με τη μελέτη, η σχετική φτώχεια αυξήθηκε 8% το 2015 ύστερα από μείωση 7,1% το 2014. Είχε προηγηθεί μείωση του δείκτη σχετικής φτώχειας 0,4% το 2010, μείωση 2,8% το 2011, μηδενική μεταβολή το 2012 και αύξηση 1,5% το 2013».

Ε, δεν είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, όταν η φτωχοποίηση των ανθρώπων μειώνεται από κυβερνήσεις που κατηγορούσαμε ως «αντιλαϊκές» και «νεοφιλελεύθερες» και αυξάνεται ραγδαίως με την «κυβέρνηση του λαού»;

Αλλιώς μας τα είχαν μάθει, εκεί στις φυλακές της Αίγινας, όταν ήμασταν νεαροί πολιτικοί κρατούμενοι, στη δεκαετία του '60, οι καθοδηγητές μας. Και ήταν άνθρωποι με αγωνιστικά παράσημα και πνευματικά διαμετρήματα του εύρους ενός Κώστα Φιλίνη, ενός Αντώνη Καρκαγιάννη, ενός Φώκου Βέτα.

Προφανώς, ισχύει σήμερα, σε ελαφρά παραλλαγή, η παλιά ρήση «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια». Οπότε, για να μη θεωρηθούμε ρατσιστές, κατά των ρομά, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη ρήση: Κρεμούν οι Κατρούγκαλοι τα νταούλια και τους ζουρνάδες, αφού είδαν και αποείδαν ότι δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να μάθουν τις αγορές να χορεύουν καλαματιανό ή πεντοζάλη. Πεποικιλμένα με τις πολύχρωμες «ποσέτες» τους, τουτέστιν τα μεταξωτά μανδήλια, με τα οποία στολίζουν τα τσεπάκια τους. 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr