-Η εικόνα δεν είναι περσινή. Θα μπορούσε, όμως και να ήταν, αφού το σκηνικό επαναλαμβάνεται αυτούσιο και πανομοιότυπο.

-Από το περασμένο καλοκαίρι γράφαμε και επισημαίναμε επανειλημμένως, ότι έξω από την Εθνική Τράπεζα, από την πλευρά του Ιστορικού Κέντρου,

-εκεί όπου απλώνει την πραμάτεια του αναξιοπαθών συμπολίτης μας,

-για να περάσεις, ή θα πρέπει να κρατήσεις την αναπνοή σου ή να έχεις πρόχειρη ασφυξιογόνο μάσκα.

-Το ίδιο συμβαίνει και φέτος.

-Η σπιρτάδα από το κάτουρο καίει μάτια, μύτη και λαρύγγι.

-Δεν είναι δυνατόν να ανέχεται η πολιτεία την συγκεκριμένη κατάσταση, πρωτίστως για λόγους υγιεινής.

-Δεν είναι δυνατόν ο συγκεκριμένος τύπος να ουρεί όπου βρει,

-ενίοτε και ακόμα πάνω στον πάγκο, όπου εκθέτει τα εμπορεύματά του,

-να ζέχνει ο τόπος όλος, να πατάν οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι, ηλικιωμένοι και μωρά στις ακαθαρσίες και να τις μεταφέρουν στο χώρο τους.

-Από τη μία έχουμε τ' αδέσποτα που βρωμίζουν την πόλη,

-αλλά στην περίπτωση αυτή έχουμε να κάνουμε με ζώα, (παρακάμπτοντας την αδυναμία της πολτιείας ν' αντιμετωπίσει το πρόβλημα).

-Το ίδιο, όμως, δεν μπροούμε να πούμε και για την «ανθρώπινη περίπτωση».

-Επιβάλλεται να ληφθούν μέτρα και μάλιστα άμεσα.

-Ουδείς είναι υποχρεωμένος ν' ανέχεται και να δέχεται αυτή την εικόνα και μάλιστα ενόψει τουριστικής περιόδου.

-Ντροπή, είναι το λιγότερο που αισθάνεται κάποιος, όταν περνώντας από τα μοσχομυριστά αυτά λιμέρια,

-βλέπει τους ξένους να ψάχνουν την πηγή της δυσοσμίας και να φράζουν τη μύτη τους, είτε με το χέρι, είτε με μαντίλι.

-Και στο κάτω κάτω, οι γύρω καταστηματάρχες γιατί θα πρέπει να υποχρεώνονται σ' ένα τέτοιο μαρτύριο;