Γυναικείες Ιστορίες

Του Γιώργη Μασσαβέτα

Εκδόσεις «Γαβριηλίδης»

Τιμή: 14 ευρώ

Πρωτοεμφανιζόμενος το 1975 με την ποιητική συλλογή «Φιλήσυχοι πολίτες» και δέκα χρόνια αργότερα με την «Κατάθεση ψυχής», συνέχισε στο λογοτεχνικό στίβο με το παιδικό βιβλίο «Των Οσπρίων η γιορτή», ενώ το τελευταίο διάστημα παρουσίασε τα αστυνομικά του μυθιστορήματα «Η κόκκινη Δράκαινα» & το «Έγκλημα στα Μανιάτικα».

Στις 8 Ιουνίου, στις 8 το βράδυ, στο «poems η crimes» των εκδόσεων Γαβριηλίδης, Αγ. Ειρήνης 17, στο Μοναστηράκι (60 μέτρα από το μετρό), θα γίνει η παρουσίαση του νέου του βιβλίου. Θα μιλήσουν η συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη και ο δημοσιογράφος συγγραφέας Κ. Γιαννακίδης.

Ο Γ. Μασσαβέτας, γνωστός δημοσιογράφος με τη συνήθη δυνατή του πένα, που δεν λυγίζει και δεν υποκλίνεται, επιχειρεί για άλλη μια φορά να χαρίσει στο αναγνωστικό του κοινό κάτι διαφορετικό. Πτυχές της ζωής του; Μέρος της αυτοβιογραφίας του; Κομμάτι από τη ζωή των γυναικών που σημάδεψαν την ύπαρξή του ή καλύτερα τον περιστοίχισαν από τη γέννηση, την ανατροφή του, την άνδρωσή του; Στιγμές από τις διηγήσεις των γυναικών της οικογένειάς του; Της γειτονιάς του; Με λόγο καθαρό, διάφανο, χωρίς φτιασίδια, που σε οδηγεί σε εικόνες ζωής, που μαρτυρούν τρόπο επιβίωσης, διαβίωσης, συνήθειες, γεγονότα, συμπτώσεις και επιλογές. Τον χάρτη μιας εποχής τόσο κοντινής, αλλά πλέον τόσο απόμακρης.

Φιγούρες γυναικών ξετυλίγονται μέσα από τις ολιγοσέλιδες 16 αφηγήσεις. Τις τόσο ανθρώπινες, που θα μπορούσε να έχει βιώσει ο καθένας από μας.

«Να ξεκινήσω με τον κοινό τόπο περί του πόσο σφράγισαν τη ζωή μου οι γυναίκες, δεν μου πάει, θα πω απλώς, πως απ' το ξεκίνημα της ζωής μου περίσσευαν οι γυναίκες που έπαιξαν κάποιο ρόλο σ' αυτή», ξεκινά την αφήγησή του ο Γιώργης Μασσαβέτας.

«Οι ιστορίες που θα σας αφηγηθώ, αν και το συνεκτικό πρόσωπο είναι η αφεντιά μου, σε βαθμό που θα μπορούσε να παρερμηνευτεί ως «αυτοβιογραφία», είναι δικές τους ιστορίες. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι «ιστορίες γυναικών». Προτίμησα το «γυναικείες ιστορίες», ίσως επειδή λειτούργησε πολλές φορές ως «απαγόρευση» στη ζωή μου. Γιατί οι δικές τους διηγήσεις, μου φαίνονταν οι πιο αληθινές. Λες και η συναναστροφή τους, λειτουργούσε ως διαδικασία λυτρωτικής εξομολόγησης, όχι τόσο με την έννοια «εξομολόγησης» ενώπιον του πνευματικού τους αφού αυτό το μυστήριο ήταν συνυφασμένο με το φόβο της τιμωρίας αλλά μάλλον ως αρχέγονη μορφή ομαδικής ψυχανάλυσης και θεραπείας.

Αυτές οι αφηγήσεις, σου αποκάλυπταν ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά έτσι όπως φαίνονταν ήταν. Περιείχαν τόσο δραματικές εκμυστηρεύσεις, ενίοτε για αθέατες δια γυμνού οφθαλμού τραγωδίες.

Οι συζητήσεις των αντρών, στην ταβέρνα ή στο καφενείο, ήταν σχεδόν στερεότυπες. Κυριαρχούσαν οι αφηγήσεις από τον πόλεμο και τη θητεία στο στρατό ένθεν όλοι είχαν να επιδείξουν κάποιο ανδραγάθημα, ή από το χώρο της δουλειάς, όπου πάντα «χτυπούσαν τη γροθιά τους» και «τα λέγανε χύμα και σταράτα», διότι «εγώ δεν τα σηκώνω αυτά».

Ίσως αυτός να ήταν και ο κύριος λόγος για τον οποίο οι άντρες, συζητούσαν τόσο φωναχτά για τις περιπέτειές τους. Επειδή όλοι καταλάβαιναν μεταξύ τους ότι δεν λένε την πάσα αλήθεια. Και όπως έλεγε ο Ουγκό, το δράμα του ψεύτη δεν είναι που φοβάται ότι δεν θα τον πιστέψουν, αλλά που δεν μπορεί εκείνος να πιστέψει τους άλλους. Διότι ακριβώς υποπτεύεται πως όλοι κάνουν το ίδιο με εκείνον.

Αντιθέτως, οι γυναικείες ιστορίες ξεδιπλώνονταν πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν συνωμοτικά. Πνιγμένες ενίοτε από κάποιο λυγμό. Κι ας μιλούσαν για τις πιο κορυφαίες στιγμές της ανθρώπινης ζωής. Είχανε μάλιστα, ετούτοι οι σιγανοί μονόλογοι την αποδοχή που βρίσκει η σιγανή βροχή σαν πέφτει σε απότιστο χωράφι. Γιατί είχε ανάγκη η καθεμιά από αυτές να αισθάνεται πως δεν είναι η μόνη κακότυχη, πως περνάει τα όσα περνάει όχι γιατί κάτι στραβό έχει κάνει η ίδια, αλλά διότι «έτσι είναι η ζωή», ή, όπερ και πλέον ανακουφιστικό για όλες, διότι «έτσι είναι το θέλημα του θεού».

Γι' αυτό λοιπόν, στις ιστορίες που ακολουθούν, πρωταγωνίστριες είναι γυναίκες. Πάσα αναφορά σε αρσενικούς «δευτεραγωνιστές» κρίθηκε ως αναπόφευκτη, αφού με τη σειρά τους σημάδεψαν τη ζωή όλων αυτών των γυναικών. Πολύ συχνά, τα σημάδια αυτά ήταν πυρακτωμένα. Άλλοτε επειδή το έφεραν οι καταστάσεις και όχι από σαδιστική επιλογή. Άλλοτε επειδή ήταν απλώς μια σφραγίδα που πιστοποιούσε την κυριαρχία του σερνικού πάνω στη δίποδη ιδιοκτησία του».

«Η δικαίωση της αθωότητας»

Του Κυριάκου Κουζούμη

Εκδόσεις «Ωκεανός»

Το αιχμηρό μονοπάτι του μαιευτήρα-γυναικολόγου Ίωνα Χατζηπαύλου θα ενωθεί με αυτό του δικηγόρου Μάριου Δίκαρου σε μια καφετέρια στο λιμάνι της συμπρωτεύουσας και θα διασταυρωθεί με αυτό του Άγη Δαμάσκου. Οι τρεις νεαροί άνδρες, ενωμένοι με τα αόρατα δεσμά μιας σατανικής φιλίας, θα πορευθούν στη ζωή με μοναδικό θεό τους το χρήμα. Κάπηλοι της ανθρωπιάς θα δράσουν παρασκηνιακά εις βάρος αθώων παιδικών ψυχών... Θα δράσουν σαν θύτες.

Μερικά χρόνια αργότερα η σατανική τριανδρία εξυφαίνει ένα νέο βάρβαρο και ανελέητο σχέδιο. Ενώ το ένα θύμα θα διαδέχεται το άλλο, ο οφθαλμός της Δίκης θα καραδοκεί αθέατος μα και αμείλικτος. Οι απαντήσεις στα μυριάδες "γιατί" είναι κρυμμένες στο βαθύ παρελθόν...

Ο γραπτός νόμος θα εκπροσωπηθεί από τον έμπειρο, αεικίνητο, γηραιό αστυνόμο Διονύσιο Δελόγκα. Ο άγραφος νόμος, όμως, από τον άνθρωπο που έχει τραβήξει τη σκανδάλη... Ποιος Νόμος θα... δικαιωθεί;

Ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ, βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά που κόβουν την ανάσα!

«Άγριες Θάλασσες»

Της Τέσυ Μπάιλα

Εκδόσεις «Ψυχογιός» 

Στις άγριες θάλασσες της κατεχόμενης Ελλάδας υπάρχει ένα μυστικό ελευθερίας που το γνωρίζουν μόνο οι γενναίοι. Η «Ευαγγελίστρια», το καΐκι της διαφυγής, δε μεταφέρει ανθρώπους μεταφέρει την ελπίδα της εθνικής ξαστεριάς στην πιο σκοτεινή στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας. Κατακτητές και πατριώτες, διώκτες και κυνηγημένοι, όλοι τους στρατευμένοι σ' έναν πόλεμο που θα κρίνει το μέλλον του κόσμου. Από τον ασυμβίβαστο καπετάν Μιλτιάδη Χούμα μέχρι την καρτερική Ελένη του, μικροί και μεγάλοι ήρωες στροβιλίζονται σ' ένα έπος που εκτυλίσσεται στην πανάρχαια θάλασσα του Ομήρου. Τι απέμεινε από αυτή τη φοβερή αντάρα; Μνήμες και βοές μέσα στον χρόνο αλλά και η ζωή αυτών των ανθρώπων, πλούσια σε ιδανικά, σε όνειρα, σε έρωτες και πάθη. Ζωή μοιρασμένη σε επεισόδια που θα αδυνατούσε να συλλάβει και η πιο τολμηρή φαντασία.

Μια μυθιστορηματική μαρτυρία για τότε που οι ψυχές ήταν φτιαγμένες από ακριβό μέταλλο τότε που την Ιστορία την έγραφαν οι απλοί άνθρωποι.

 «Το χαμένο Νόμπελ» (Αληθινή ιστορία)

Του Κώστα Αρκουδέα

Εκδόσεις «Καστανιώτη»

Την άνοιξη του 1947, ενώ η Ελλάδα σπαράσσεται από τον Εμφύλιο, ο Νίκος Καζαντζάκης θέτει από κοινού υποψηφιότητα με τον Άγγελο Σικελιανό για το Νόμπελ λογοτεχνίας. Η υποψηφιότητά του συσπειρώνει το συντηρητικό κατεστημένο της εποχής, που βλέπει στο πρόσωπο του Κρητικού συγγραφέα έναν από τους μεγαλύτερούς του εχθρούς. Εναντίον του επιστρατεύονται όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, προκειμένου να αποφευχθεί η βράβευσή του. Από την άλλη, ο Καζαντζάκης προσπαθεί μόνος του για μια δεκαετία να κατακτήσει το Νόμπελ, αντιμετωπίζοντας θεούς και δαίμονες.  

Προσωπικές μαρτυρίες, επιστολές, άρθρα, αποσπάσματα από βιβλία και έγγραφα-ντοκουμέντα συνθέτουν ένα πολύχρωμο παζλ, που θα μπορούσε να αποτελεί ένα ευφάνταστο μυθιστόρημα, αλλά δεν είναι παρά η ιστορική αλήθεια. Στο βιβλίο αυτό συναντάμε προσωπικότητες όπως ο Παλαμάς, ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης και ο Ρίτσος , αλλά και διάσημους νομπελίστες όπως ο Έσσε, ο Ζιντ, ο Έλιοτ, ο Χέμινγουεϊ και ο Καμύ. Πάνω απ' όλα, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της οδύσσειας του πνευματικού και πολιτικού κόσμου της Ελλάδας στον 20ό αιώνα, που διήλθε μέσα από τις συμπληγάδες των αντιθέσεων και διαμόρφωσε τις συνθήκες των ημερών μας.

Ο Κ. Αρκουδέας μιλώντας για το βιβλίο του, και για την επιθυμία του Ν. Καζαντζάκη να κερδίσει το νόμπελ λογοτεχνίας, αναφέρεται στην 10ετή προσπάθειά του από το 1947 έως το 1957 έτος του θανάτου του. Ο Νίκος Καζαντζάκης επιθυμούσε διακαώς να πάρει το νόμπελ για τρεις βασικούς λόγους: ήθελε να δώσει χαρά στην πατρίδα του και ιδιαίτερα στην γενέτειρά του την Κρήτη, που εκείνη την εποχή ζούσαν τα δεινά του εμφυλίου, ν' αποκαταστήσει οικονομικά την σύζυγό του Ελένη που ουσιαστικά πεινούσε κοντά του, αλλά και για να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του, να ταξιδέψει στην Ινδία και την Λατινική Αμερική, καθώς για κείνο τα ταξίδια ήταν πηγή έμπνευσης.

Ο Κ. Αρκουδέας, υποστηρίζει ότι ο Νίκος Καζαντζάκης άξιζε και έπρεπε να πάρει το νόμπελ, όμως δεν τον άφησαν α) η ελληνική κυβέρνηση, όταν το '51 εστάλη στην Στοκχόλμη ο Σπ. Μελάς που σαμποτάρισε την υποψηφιότητά του. «Οι ελληνικές κυβερνήσεις- επισημαίνει- δεν ήθελαν να πάρει ο Ν. Καζαντζάκης το νόμπελ, γιατί τον θεωρούσαν άθεο, κομμουνιστή και διαφθορέα της νεολαίας, κατηγορίες που καμιά τους δεν έστεκε. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλά έγγραφα που επιβεβαιώνουν τον «ελληνικό δάκτυλο», και β) το παρασκήνιο γύρω από τις βραβεύσεις στην Σουηδική Ακαδημία. Το '56 έφτασε πολύ κοντά, καθώς το έχασε για 2 μόνο ψήφους.

«Ιστορία της Ρωσίας: Μια πολιτική, οικονομική, θρησκευτική και πολιτιστική ιστορία  από τον 9ο αιώνα ως τις μέρες μας»

Του Paul Bushkovitch

Μετάφραση: Θάλεια Σπανού

Εκδόσεις: «Αιώρα»

Τιμή: 27,00 ευρώ

«Αν η Ρωσική Επανάσταση δεν είχε βρει οπαδούς στο εξωτερικό, ίσως η σοβιετική κοινωνία να είχε παραμείνει ένα ιδιόμορφο σύστημα που θα το μελετούσαν μόνο κάποιοι αφοσιωμένοι ερευνητές. Ο αντίκτυπός της, ωστόσο, ήταν, και παραμένει μέχρι σήμερα, τεράστιος... Ο κομμουνισμός ήταν το κεντρικό θέμα της παγκόσμιας πολιτικής για δυο γενιές του 20ού αιώνα. Η αναπόφευκτη συνέπεια ήταν ότι οι σχολιαστές στη Δύση, οι δημοσιογράφοι ή οι μελετητές, ακόμα και οι απλοί τουρίστες, έβλεπαν μελετούσαν και σχολίαζαν μια ιδέα, τη σοβιετική εκδοχή του σοσιαλισμού και όχι μια χώρα με μια συγκεκριμένη ιστορία...», σχολιάζει στο πρόλογό του ο ιστορικός Paul Bushkovitch.

O καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Paul Bushkovitch ανασυνθέτει σε μια εύληπτη αφήγηση τη μακρά και περίπλοκη ιστορία της Ρωσίας, από τη μεσαιωνική περίοδο έως τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Αποφεύγοντας ατεκμηρίωτες γενικεύσεις, ανασκευάζει μύθους και λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τους Ρώσους και τη Ρωσία και μας προσφέρει μια περιεκτική ιστορία, γραμμένη με νηφαλιότητα και κριτική ματιά.

Το βιβλίο χαρτογραφεί την πολιτική ιστορία της χώρας, παρακολουθώντας παράλληλα τις κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές εξελίξεις που χαρακτηρίζουν την ανάδυση της Ρωσίας, τη μεταμόρφωσή της από ένα πριγκιπάτο της ανατολικής Ευρώπης σε μια αυτοκρατορία που απλωνόταν σ' ολόκληρη την Ευρασία και, τέλος, τη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης, ενός χωρίς προηγούμενο κοινωνικού πειράματος μεγάλου βεληνεκούς. Έτσι, δίπλα στην πολιτική και στην οικονομία παρουσιάζονται ισόβαθμα οι τέχνες, τα γράμματα και οι επιστήμες, με ιδιαίτερη έμφαση στην έκρηξη δημιουργικότητας που σημειώθηκε κατά τη νεότερη εποχή. Παράλληλα, ο συγγραφέας εστιάζει στο συνεχώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό βάρος της χώρας και στην παρουσία της ως υπερδύναμης που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του status quo στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.

-------  - - - --  --  -- -  -- - - - - - -  -- - ----- - - - - --