-Η επιστολή του κυρίου υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής  ως απάντηση στο δήμαρχο ήταν το λιγότερο απαράδεκτη και προσβλητική για τον τόπο και για τους κατοίκους τούτου του νησιού που έδωσαν την ψυχή τους και κάποιοι εξακολουθούν ακόμα να το πράττουν, όσο τους το επιτρέπει το ανάλγητο κράτος, έχοντας επωμισθεί όλο το βάρος του ευρωπαϊκού προβλήματος, που όλοι αποποιούνται και το πετάν σαν την τρίχα από το ζυμάρι. Κατά ένα περίεργο τρόπο το έχουν μετατρέψει όλοι τους σε αιγαιακό και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά μας τη λένε κιόλας, θεωρώντας ότι είμαστε και υποχρεωμένοι αφού μας... «μπούκωσαν» με ενισχυτικές αλλά και ανταποδοτικές δράσεις.

Δεν φτάνει το κακό που μας έκαναν, δεν αρκεί που ελαφριά τη καρδία μας έχουν μετατρέψει σε παγκόσμιο «αφοδευτήριο», και εις γνώση τους εξακολουθούν να το διατηρούν και να το  υποστηρίζουν, μας επιρρίπτουν ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, κουνώντας μας το δάχτυλο ότι «δημιουργούμε επικίνδυνες συνθήκες, ικανές να αμαυρώσουν μια πολύτιμη πλευρά της ιστορίας του νησιού και της χώρας!!!, ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις επανάληψης των ροών του 2015 και ότι οι διατυπωμένες θέσεις θέτουν σε κίνδυνο την εθνική πολιτική...

Εν ολίγοις, μας λένε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να υπομείνουμε την όλη κατάσταση από την στιγμή που μας χάρισαν για ένα χρόνο τον μειωμένο ΦΠΑ (αν και πάλι ακούγονται τριγμοί και αμφισβητήσεις), υδροδότησαν τη Μόρια, μας έδωσαν χρήματα από τα παράβολα των αλλοδαπών και το πιο... χειροπιαστό;  προχωρήσαμε στον προγραμματισμό για την δημιουργία νέου λιμένος, νέου κολυμβητηρίου, την ανακαίνιση του παλαιού.

Άσε πια που θα μας ενισχύσουν και την υπάρχουσα αστυνομική δύναμη, όπως και τις μονάδες υγείας.

Τέτοιες και τόσες παροχές και μεις τολμάμε να μιλάμε;

Τι άλλο να θέλουμε πια για να μην αντιδράμε και στην τελική να φύγουμε από το νησί, γιατί προφανώς δεν ανήκουμε σ' αυτό, αφού  τώρα πια είναι υπό κατοχή. Αλλοδαπούς αφρικανούς, σενεγαλέζους, μαροκινούς, αλγερινούς, πακιστανούς και κάθε καρυδιάς καρύδι, τυχοδιώκτες και όχι μόνο, ανθρώπους που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν, χωρίς κουλτούρα, χωρίς αναστολές, που τους έδειξαν το δρόμο διαφυγής από τις χώρες τους, στο λεσβιακό χωνευτήρι έναντι αδράς αμοιβής. Τούτους οφείλουμε να προστατεύουμε.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»